Ιταμότης της ύβρεως

ΚΑΙ αν ακόμα είχε δίκαιο σε όσα (και πάλιν) εξέφυγαν από τα απύλωτα χείλη του εθνικού εμπρηστή Πάγκαλου (περί αποκαταστάσεως της Δημοκρατίας το 1981!) αυτά διαλεκτικά δικαιώνουν τελικά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Και μαζί βεβαίως τον ελληνικό λαό, που τον ανέδειξε διαχειριστή των τυχών του, μετά το άγος της δικτατορίας η οποία κατέρρευσεν επί των ερειπίων και του αίματος της Κύπρου. Γιατί:
Για να υπάρξει το ιστορικό 1981, με ομαλή εκλογή του Σοσιαλιστικού Κινήματος στην εξουσία, χωρίς μετεκλογικές παρενέργειες (α λα 1965 που τις ενεθυμήθη ο Πάγκαλος) σημαίνει ότι στα χρόνια που προηγήθηκαν, και με τον Καραμανλή στον οίακα του δημοκρατικού σκάφους, εμπεδώθηκαν οι συνθήκες εκείνες που υπεθεμελίωσαν την πραγματική δημοκρατία.
Κι ακριβώς αυτό που με ιταμότητα επεκαλέσθη ο Πάγκαλος, είναι η τρανή απόδειξη όσων σημαντικών προηγήθησαν. Τα οποία ο ίδιος απεπειράθη να παραγράψει και κυρίως να σπιλώσει.
Κι αυτά ήσαν όσα διασφαλίζουν μέχρι και σήμερα στους πολίτες αυτού του τόπου το δημοκρατικό κεκτημένο.
Του ελευθέρως σκέπτεσθαι κι εκφράζεσθαι κι ενεργείν…