Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1Προσωπικά έχουμε την εντύπωση ότι βασικό ρόλο στο ναυάγιο για τον σχηματισμό κυβέρνησης συμμαχίας των κομμάτων, έπαιξε η έκθεση που συνέταξε το συνεργείο της «τρόικας» στην πρόσφατη έρευνά του για την ελληνική οικονομία. Χωρίς βέβαια να αμφισβητούμε ότι έφταιξαν και εσωτερικοί παράγοντες, θα θέλαμε να επισημάνουμε δύο σημεία της έκθεσης της «τρόικας», που καθορίζουν αποφασιστικά την ποιότητα της οικονομικής μας πολιτικής. Η «τρόικα» μας λέει στην έκθεσή της ότι «η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να πιάσει τους στόχους, αλλά μας δόθηκαν οι απαραίτητες δεσμεύσεις της κυβέρνησης, η οποία έδειξε πολιτική βούληση και ξεκίνησε τις διαδικασίες για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις». Αυτό σημαίνει ότι κατά την εδώ επίσκεψη του συνεργείου της «τρόικας», τον περασμένο μήνα, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να εφαρμόσει τα μέτρα που ήδη αποτελούν το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Επομένως η συμμαχική κυβέρνηση δεν θα είχε κανένα περιθώριο ελιγμών και επαναδιαπραγματεύσεων των μέτρων, όπως είχε θέσει όρο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο κ. Σαμαράς. Γι’ αυτό και όλοι οι αξιωματούχοι της ΕΕ και του ΔΝΤ δεν απαιτούσαν συνεργασία των κομμάτων, απαιτούσαν συναίνεση στα μέτρα για τα οποία είχε δεσμευτεί η κυβέρνηση Παπανδρέου. Επομένως μια βασική προϋπόθεση που είχε τεθεί, της επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου και των μέτρων του, ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Άρα δεν υπήρχε καμία περίπτωση να σχηματισθεί κυβέρνηση συναίνεσης.
2Το δεύτερο σημείο της έκθεσης της «τρόικας» αναφέρει ότι «καθόσον αφορά τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, η δυναμική του δεν μπορεί να ανακοπεί χωρίς να ληφθούν ριζικά μέτρα για τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων και για τη μείωση της αναλογίας των τόκων εξυπηρέτησης του χρέους προς τα έσοδα». Αυτά τα λόγια, όταν τα αποκρυπτογραφήσει κανείς, σημαίνουν τη μελλοντική δημοσιονομική πολιτική, που υποχρεωτικά θα πρέπει να ασκούσε η συμμαχική κυβέρνηση. Άρα αυτό θα πρέπει να γίνει από την όποια κυβέρνηση θα διαχειριστεί τα δημοσιονομικά. Βέβαια είναι γεγονός ότι η δημοσιονομική εξυγίανση πρέπει βασικά να στηριχθεί στον περιορισμό του σπάταλου κράτους. Και όχι στην αύξηση των φορολογικών βαρών. Όμως τα μέτρα που προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα δεν κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Ουσιαστικά δεν προβλέπουν την κατάργηση του σπάταλου κράτους. Απλώς προβλέπουν επαύξηση των φόρων, που θα βαρύνουν την ύφεση της ελληνικής οικονομίας, και τον περιορισμό των αποδοχών των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και των συντάξεων. Ακόμη και των κατωτέρων συντάξεων, που ήδη εγγίζουν τα όρια της φτώχειας. Άρα τα περιθώρια κίνησης του νέου οικονομικού επιτελείου, έστω και αν αυτό αποτελούνταν από στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα ήταν αποπνικτικά, χωρίς καμία ευχέρεια αλλαγών. Επομένως ο κ. Παπανδρέου δεν μπορούσε να κάνει δεκτές τις προτάσεις και τις προϋποθέσεις που είχε θέσει ο κ. Σαμαράς για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας.
3Όπως είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο, η ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε να συγκεντρώσει 50 δισ. ευρώ από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, δηλαδή την εκποίηση των ΔΕΚΟ και την αξιοποίηση (εκποίηση ή εκμετάλλευση) της ακίνητης περιουσίας του κράτους. Το πρόγραμμα αυτό λέγεται ότι θα βοηθήσει στη μείωση του δημοσίου χρέους, καθώς το προϊόν της εκποίησης θα διατεθεί εξ ολοκλήρου για την εξόφληση του δημοσίου χρέους. Το ευχόμαστε. Ειδικά για τη φετινή χρονιά, το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων προβλέπει έσοδα 5 δισ. ευρώ. Ήδη έχουν εισπραχθεί από την εκποίηση του 10% του ΟΤΕ 390 εκατ. ευρώ. Για το γ’ τρίμηνο (Ιούλιο – Αύγουστο – Σεπτέμβριο) προβλέπονται έσοδα 1,3 δισ. τα οποία θα προέλθουν από την εκποίηση του ΟΛΘ κατά ποσοστό 23,3%, από την εκποίηση του ΟΛΠ κατά 23,1%, από την πώληση ποσοστού 40% της ΕΥΑΘ, και από την πώληση με τιτλοποίηση των μελλοντικών εσόδων από τα κρατικά λαχεία ή με την ίδρυση ειδικής εταιρείας εκμετάλλευσης των λαχείων, που θα πουληθεί κατά 100%. Και φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που πωλούνται από την Ελλάδα μελλοντικά κρατικά έσοδα. Είναι αυτή η πανάρχαια μέθοδος την οποία ακολουθούσαν πολλά κράτη ακόμη και προ Χριστού. Όταν τα κράτη πουλούσαν τα διαπύλια τέλη για ενίσχυση των εσόδων τους. Στη σύγχρονη εποχή όμως αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται μόνο από χρεοκοπημένα κράτη.