Έτρεξε το Συμβούλιο της Επικρατείας να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση!
Αποτελεί πρωτοφανές γεγονός, λίγες ώρες πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, σε διάσκεψή της «κεκλεισμένων των θυρών», να αποφαίνεται ότι τα μέτρα που επιβάλλει το Μνημόνιο δικαιολογούνται από σοβαρούς λόγους δημόσιου συμφέροντος, λόγω της συγκεκριμένης οικονομικής συγκυρίας και προς αποφυγήν χρεοκοπίας. Το πιο παράξενο ήταν ότι η είδηση αυτή διέρρευσε στα ΜΜΕ κι έτσι η κυβέρνηση του Μνημονίου χρησιμοποίησε για μια ακόμα φορά το Ανώτατο Δικαστήριο για να επιτύχει τους σκοπούς της. Έτσι συνέβη με τον ΧΥΤΑ της Κερατέας, το ίδιο γίνεται με τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων και τους ημιυπαίθριους. Το ζήτημα αυτό όμως αφορά το ίδιο το Δικαστήριο.
Το Δικαστήριο σε πλήρη Ολομέλεια, ύστερα από αλλεπάλληλες πολύωρες συνεδριάσεις, που ξεπέρασαν τις πέντε, με πλειοψηφία φέρεται να απέκρουσε τα ζητήματα που έθεσαν οι αιτούντες περί αντισυνταγματικότητας των ρυθμίσεων για τις περικοπές μισθών και επιδομάτων σε δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους. Παράλληλα φέρεται να δέχτηκε ότι οι Δικηγορικοί Σύλλογοι δικαιούνται να ασκούν ένδικα μέσα για ζητήματα γενικότερου ενδιαφέροντος όπως το συγκεκριμένο, πράγμα εξαιρετικά σημαντικό.
– Το πρωτοφανές στη νομολογία του Ακυρωτικού Δικαστηρίου είναι ότι φέρεται να ασχολήθηκε με τη διαδικασία ψήφισης των νόμων, πράγμα που μέχρι τώρα εθεωρείτο αποκλειστικό αντικείμενο της Βουλής, και φέρεται ότι έτσι απέρριψε τον ισχυρισμό ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις είναι άκυρες γιατί δεν ψηφίστηκαν από τα 3/5 του συνόλου των βουλευτών. Ακόμα, πληροφορίες το φέρουν να δέχθηκε ότι το Μνημόνιο δεν αποτελεί διεθνή σύμβαση, κατά το άρθρο 28 του Συντάγματος, δεν περιέχει κανόνες δικαίου και δεν έχει έννομες συνέπειες, ώστε να απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών. Όλα αυτά βέβαια θυμίζουν Συνταγματικό Δικαστήριο, όπως κατήγγειλε ο ΔΣΑ.
– Ακόμα φέρεται ότι εγκρίνει πως με τον επίμαχο νόμο 3845/2010 δεν αναγνωρίζονται εξουσίες σε όργανα διεθνών οργανισμών που να περιορίζουν την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας, ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση διατηρεί την κατʼ άρθρο 82 του Συντάγματος εξουσία της για τη χάραξη της γενικής πολιτικής της χώρας. Φαίνεται όμως πως οι κύριοι δικαστές δεν διαβάζουν εφημερίδες ούτε έχουν ακούσει τι είπαν επί του θέματος οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες.
Με την απόφαση του ΣτΕ, που θα δημοσιευθεί το προσεχές διάστημα, απορρίφθηκαν οι προσφυγές που έχουν καταθέσει οι Δικηγορικοί Σύλλογοι Αθηνών και Καλαμάτας, η ΑΔΕΔΥ, η ΕΣΗΕΑ, οι συνταξιούχοι και άλλοι επιστημονικοί και επαγγελματικοί κλάδοι, καθώς και πολίτες που ζημιώθηκαν με το κόψιμο των αποδοχών τους. Βέβαια, το ειδικότερο και αναλυτικότερο περιεχόμενο της απόφασης ουδείς το γνωρίζει επακριβώς και πολλά ακούγονται για το ότι κρύβει πολλές εκπλήξεις, αφού πρώτα θα γραφτεί από τις εισηγήτριες και στη συνέχεια θα δημοσιευθεί.
Άμεση αντίδραση είχαν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, με επικεφαλής τον ΔΣΑ, που εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία τονίζει:
«Το ΣτΕ φέρεται να έχει απορρίψει την επίμαχη αίτηση, με τους δικαστές να “εκτιμούν”, μεταξύ άλλων, ότι το Μνημόνιο ήταν τάχα αναγκαίο για την αποφυγή της χρεοκοπίας της χώρας, καθώς και ότι το δικαίωμα στην περιουσία των θιγόμενων, δηλαδή στους μισθούς και στις συντάξεις τους, περιορίζεται νομίμως, καθώς διατηρούνται τάχα σε “βιώσιμα επίπεδα”. Έτσι φαίνεται ότι το ΣτΕ, χωρίς συνταγματική μεταβολή, μετέστη σε συνταγματικό δικαστήριο.
Με την επιφύλαξη της δημοσίευσης της απόφασης του ΣτΕ –ελπίζουμε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα λόγω της σοβαρότητας και του επείγοντος του θέματος– ο ΔΣΑ έχει αποφασίσει να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, επιδιώκοντας για μια ακόμη φορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των ελλήνων πολιτών, όπως πράττει ιστορικά μέχρι σήμερα».
Ο ΔΣΑ τέλος εκφράζει:
1. Τη ΛΥΠΗ του για την απαράδεκτη διαρροή της απόφασης της διάσκεψης της μείζονος Ολομέλειας, την ίδια ακριβώς ώρα που η κυβέρνηση του Μνημονίου ζητούσε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.
2. Τη ΛΥΠΗ του για την ποιότητα που έχει λάβει η δημοκρατία στη χώρα μετά τα παραπάνω φαινόμενα.
3. Την ΕΛΠΙΔΑ του ότι το περιεχόμενο της απόφασης δεν έχει αποδοθεί σωστά από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες.
Η ανακοίνωση αυτή του ΔΣΑ προκάλεσε ζητήματα, πρώτον, γιατί ο ΔΣΑ αναφέρει πως «φαίνεται ότι το ΣτΕ, χωρίς συνταγματική μεταβολή, μετέστη σε συνταγματικό δικαστήριο». Για το γεγονός αυτό δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση ως αυτήν τη στιγμή από την κυβέρνηση για ένα τόσο σοβαρό θέμα που αφορά τους θεσμούς. Όμως ενόχλησε η προσφυγή στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και έτσι ο γνωστός δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης δημοσίευσε άρθρο κατά του ΔΣΑ στην «Καθημερινή» στις 24-6-11 με τίτλο «Άγνοια νόμου στον ΔΣΑ συγχωρείται;». Στο άρθρο αυτό επιτίθεται με σφοδρότητα κατά του ΔΣΑ, με εκφράσεις όπως:
«Τα κείμενα βρίθουν λογικών ακροβασιών, επενδεδυμένων με νομική διάλεκτο, μέχρι βαθμού ανοησίας… δημιουργώντας τον τέλειο παραλογισμό. Ο παραλογισμός δεν σταματά εδώ. Μετά την είδηση περί απόρριψης της προσφυγής από το ΣτΕ, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών ανακοίνωσε ότι προσφεύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ) κατά της απόφασης. Κι αυτό πριν καν δει το σκεπτικό, το οποίο αναμένεται να δημοσιευτεί τον Σεπτέμβριο. Αν αυτή η ανακοίνωση δεν αποτελεί απλώς ένα πυροτέχνημα προπαγάνδας, τίθεται το ερώτημα: Πώς προδικάζεται η προσφυγή στο ΕΣΔΑ, χωρίς να υπάρχει καν η αιτιολόγηση της απόφασης του ΣτΕ;
Στην ανακοίνωση του ΔΣΑ, που υπογράφει ο πρόεδρός του Γιάννης Δ. Αδαμόπουλος, αναφέρεται ότι ο σύλλογος “έχει αποφασίσει να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, επιδιώκοντας για μια ακόμη φορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των ελλήνων πολιτών, όπως πράττει ιστορικά μέχρι σήμερα”.
Άγια είναι όλα αυτά που ισχυρίζεται ότι “ιστορικά” πράττει ο ΔΣΑ, και μπράβο του. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι ακόμη κι ένας πρωτοετής φοιτητής της Νομικής γνωρίζει ότι οι “λαϊκές αγωγές” (actio popularis) απαγορεύονται ρητώς από τον κανονισμό του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Δεν γνωρίζουμε αν ο κ. Αδαμόπουλος και η διοίκηση του ΔΣΑ πέρασαν τα μαθήματα με τον γνωστό νεοελληνικό τρόπο, αλλά όφειλαν να γνωρίζουν ότι προσφυγή συλλόγου για “την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των ελλήνων πολιτών” στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν μπορεί να γίνει. Το γεγονός ότι αναγράφεται σε επίσημη ανακοίνωση του μεγαλύτερου Δικηγορικού Συλλόγου της χώρας σημαίνει είτε ότι μας δουλεύουν είτε –χειρότερα– ότι δεν γνωρίζουν στοιχειωδώς τη δουλειά τους. Και το τελευταίο είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, διότι μπορεί κάποια στιγμή να βρεθούμε στην ανάγκη τους και να ζητήσουμε από αυτούς να υπερασπιστούν σε προσωπικό επίπεδο σημαντικότερα πράγματα από τα επιδόματα που κόπηκαν».
Είναι απορίας άξιο το ότι ασκείται τέτοια προσωπική επίθεση στη νομική κατάρτιση του προέδρου του πρώτου επιστημονικού συλλόγου της χώρας και του διοικητικού συμβουλίου του ΔΣΑ και όλων των νομικών. Είναι ακόμη ανήκουστο κορυφαίοι έλληνες νομικοί να χαρακτηρίζονται αγράμματοι, που «πέρασαν τα μαθήματα κατά τον γνωστό νεοελληνικό τρόπο». Αυτό δεν αφορά οποιασδήποτε μορφής δημοσιογραφική δεοντολογία. Στην εφημερίδα έγιναν δεκάδες παράπονα από δικηγόρους που αισθάνονται βαρύτατα προσβεβλημένοι και ταπεινωμένοι από το δημοσίευμα και ετοιμάζουν μηνύσεις και αγωγές, ενώ ανέφεραν πως ευτυχώς για τους συντάκτες του άρθρου αυτού δεν ζει ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος να τους «καταχεριάσει».