Βάλτε τους κόκκινη γραμμή κ. Παπανδρέου
Δεν συνειδητοποιούν τι συνέπειες έχει το αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Εμείς αυτό απαιτούμε, κόψτε το κεφάλι σας, δεν μας απασχολεί το πώς θα βγάλετε από τη μύγα ξίγκι. Δική σας δουλειά είναι.
Ίσως να φταίει ο δικός μας ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου, που δεν τους εξήγησε ότι το αίμα που ζητάνε δεν περισσεύει πια στην Ελλάδα. Και ο κόσμος θα αντισταθεί… Και ήδη έχει βγει στις πλατείες… Που είναι η αρχή… Και η συνέχεια μπορεί να είναι τραγική.
Ίσως να είχαν νερώσει λίγο το κρασί τους.
Δεν αποκλείεται να τους είχε διαβεβαιώσει ο κ. Παπακωνσταντίνου, που είχε πλέον μεταβληθεί σε «εξαπτέρυγό» τους και πιο πολύ τον ενδιέφεραν οι «έξω» παρά οι «μέσα», ο ελληνικός λαός, ότι διαταγή των αφεντικών και τα σκυλιά δεμένα…
Όμως όλα έχουν ένα όριο. Και ο λογαριασμός που μας στείλατε με τον κ. Βενιζέλο δεν μπορεί να πληρωθεί, έχει αδειάσει το ταμείο από το συνεχές, επί 20 μήνες τώρα, ξεζούμισμα…
Είναι πολύ στενό το κοστούμι που μας ράψατε, αγαπητή μας κυρία «τρόικα», και μάλιστα χωρίς να μας πάρετε μέτρα…
Όλοι οι υπολογισμοί που κάνατε αποδείχτηκε ότι ήταν στο πόδι. Μπακαλίστικοι. Το ομολογούν πολλοί γνωστοί επώνυμοι ξένοι – πολιτικοί και οικονομολόγοι. Ακόμα και ο δικός σας, κυρία Μέρκελ, ο πρώην υπουργός Οικονομικών επί Σρέντερ, ο κ. Λαφοντέν. Δεν βγαίνει το Μνημόνιο, λένε. (Και εδώ είναι το οξύμωρο κύριε Παπανδρέου. Μόνο εμείς, τελικά, να μην είμαστε με την Ελλάδα… Να διαφωνούν με τους σχεδιασμούς της «τρόικας» οι ξένοι, ο Λαφοντέν να υποστηρίζει ότι πρέπει να γίνει διαγραφή χρέους, κι εμείς να λέμε «γιαβόλ» και «οκέι» σε ό,τι διατάζουν…).
Είκοσι μήνες τώρα ο λαός τραβάει το κάρο στην ανηφόρα… Πουθενά δεν φαίνεται στον ορίζοντα ίσιος δρόμος. Κάποιο φωτάκι στο τούνελ… Βουνό μόνιμα μπροστά. Και κακοτράχαλο…
Τα αποθέματα της ανοχής και της υπομονής εξαντλήθηκαν. Παντού όλα πνέουν τα λοίσθια… Φύλλο δεν κουνιέται στην αγορά. Με το τουφέκι κυνηγάει ο καθένας το ευρώ.
Ενώ δεν βγαίνει το Μνημόνιο Νο1, πάμε να υπογράψουμε το Μνημόνιο Νο2. Που μας δένει ακόμα πιο σκληρά. Τι εγγυάται ότι θα βγούμε στον αφρό με το δεύτερο, ενώ βουλιάξαμε πιο βαθιά με το πρώτο; Ούτε χαραμάδα δεν άνοιξε προς την πολυπόθητη ανάπτυξη.
Τα περιθώρια, κύριε πρωθυπουργέ, έχουν στενέψει ασφυκτικά.
Μια δυνατότητα, πριν από την ασφυξία και το τέλος, έχει απομείνει.
Ντόμπρα και σταράτα πηγαίνετε και ξεκαθαρίστε σʼ αυτούς που μας αντιμετωπίζουν σαν ΑΠΟΙΚΙΑ τους ότι ξεπερνάτε την κόκκινη γραμμή. Μέχρι εκεί αντέχει η χώρα και ο ελληνικός λαός… Η προσαρμογή που ζητάτε, με μεταρρυθμίσεις, περικοπές, απολύσεις και ξεπούλημα, δεν μπορούν να γίνουν μέσα σε 2-3 χρόνια. Διπλασιάστε τα χρόνια. Ξεσφίξτε το ζωνάρι αν δεν θέλετε να πάρει φωτιά η Ευρώπη…
Αυτή η γλώσσα μάς απομένει, κύριε Παπανδρέου.
Δείξτε τους ότι είστε πρωθυπουργός ανεξάρτητης και ελεύθερης χώρας, με ιστορία και παλικαριά, και όχι ΥΠΑΤΟΣ ΑΡΜΟΣΤΗΣ τους. Αρκετά κράτησαν οι… παρεξηγήσεις. Και οι παρεμβάσεις. Να μας υποδεικνύουν το τι πρέπει να κάνουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Σίγουρα θα έχετε όλο τον ελληνικό λαό μαζί σας…