Πολίτες στις πλατείες

Πολίτες στις πλατείες. Αμετανόητοι ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ.

– «Η πλατεία ήταν γεμάτη»…

Έβγαλε το σύστημα την Τετάρτη το μεσημέρι τις ΕΦΕΔΡΕΙΕΣ του, τα παιδιά του Σόρος, αυτά που καίνε την ελληνική σημαία, αυτά που κρύβονται σε συγκεκριμένα μπλοκ στις πορείες και ξαφνικά ξεπηδούν για να κάψουν κάποιον «απεργοσπάστη» εργαζόμενο, την άλλη για να επιτεθούν σε αστυνομικό τμήμα καίγοντας άμα λάχει και τους παρακείμενους μικροπωλητές στη λαϊκή αγορά, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι κανείς δεν θα τα καταγγείλει. Μαζί με τα ΜΑΤ επιχείρησαν να ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ τους «Αγανακτισμένους» και ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΥΣ στο Σύνταγμα, σκορπώντας ΒΙΑ εκατέρωθεν, προσπαθώντας και οι δύο πλευρές να ΑΝΑΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ την πλατεία. ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑΝ. Η πλατεία ΑΝΑΚΑΤΕΛΗΦΘΗ ειρηνικά από τους «Αγανακτισμένους». Ο ρόλος τους ξεσκεπάστηκε. Δεν είναι τώρα ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008 για να έχει θέση για όλους τους ΛΑΘΡΕΠΙΒΑΤΕΣ ούτε υπάρχει Αλαβάνος να τους εκθειάζει. Τα πράγματα ΑΛΛΑΞΑΝ. Η πλατεία, ΜΑΖΙ με το Μνημόνιο βάζει και άλλα θέματα: ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, αξιοπρέπεια, λύση αμέσως στο μεταναστευτικό (έξω οι λάθρο). Ύψωσε την Ελληνική Σημαία. Την πατήσατε.

Όποιος δεν ακούει είναι ήδη ΧΘΕΣ. Τα βαρύγδουπα ΠΛΟΥΜΙΔΙΑ, οι ΦΟΡΕΣΙΕΣ μιας ΔΗΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ αποεθνικοποιημένης, που μέσα στις τάξεις της κρύβει τους μεγαλύτερους ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ, ήλθε Η ΩΡΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ. Κρίμα για όσους δεν καταλαβαίνουν και θα πεθάνουν με την ΑΠΟΡΙΑ… Έχουν ειπωθεί, έχουν ξαναγραφεί. Ας πρόσεχαν, ας διάβαζαν.

«Η αρχαία (μεταπολιτευτική) σκουριά»:

Ούτε συλλήβδην την τριακονταπενταετία της μεταπολίτευσης βρίζουμε ούτε τα πάντα μηδενίζουμε, δεν θα πάμε στο άλλο άκρο, παρά το γεγονός ότι μερικοί από μας ΠΟΡΕΥΘΗΚΑΝ ΕΝ ΤΗ ΕΡΗΜΙΑ από πολύ νωρίς – ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ (για όποιον δεν γνωρίζει ας ρωτήσει τους τότε υπεύθυνους για τους αποκλεισμούς, τις διαγραφές, τη λοιδορία, τις μεταθέσεις, κ.λπ.). Έχουν ονοματεπώνυμο και δεν νομίζω ότι θα υπάρξει ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ να τους συμπεριλάβει (όπως: Σ.Τζ., Κ.Λ., ), παρότι, για να μην είμαι για άλλη μια φορά αφελής, βλέπω τριγύρω μου ΔΟΥΡΕΙΟΥΣ ΙΠΠΟΥΣ, μερικούς εκ των οποίων «ΠΑΣΟΚογενείς»…

Εντούτοις, μετά το 1990, με την κατάρρευση του διπολισμού παγκοσμίως και την πλήρη κυριαρχία ενός επιθετικού μη παραγωγικού, αρπακτικού καπιταλισμού, στη χώρα μας το ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό -οι δημοσιογράφοι, οι διανοούμενοι υπηρεσίας και οι φαντασμένες και ξεφτισμένες ψωροελίτ- ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕ με μεγάλη ευκολία στον «εκσυγχρονισμό» και κολακεύτηκε από τον νεοοθωμανισμό: ήτοι εξασφάλισε τον ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟ του παραχωρώντας Δικαιώματα και Εθνική Κυριαρχία. Αυτό το ξεφτιλισμένο, μη παραγωγικό μοντέλο ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ σήμερα, μαζί με τους εκπροσώπους του (στα τσακίδια)…

Όσο για εμάς, θα συνεχίσουμε, με τον γνώριμο τρόπο που ξέρουμε. Με χαμηλούς τόνους, μεγάλη αποφασιστικότητα: Θα αγωνιστούμε για να αποτρέψουμε τη ΔΙΑΛΥΣΗ του κοινωνικού ιστού της χώρας από τις συνέπειες του επαχθούς Μνημονίου, ενάντια στην εξάρτηση της χώρας – ενάντια στις κυβερνήσεις που την υπηρετούν. Ενάντια στους ξένους οίκους «αξιολόγησης» (ανοχής), ενάντια στο διεθνές κεφάλαιο και στο ΔΝΤ. Ενάντια στην υποταγή μας στα νεοοθωμανικά κελεύσματα, προασπιζόμενοι την κοινή Πατρίδα. Υπέρ της ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ, υπέρ των εναλλακτικών μορφών ανάπτυξης, για μια κοινωνία ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ. Και νομίζω, τούτη την περίοδο, είμαστε λίγοι παραπάνω…

ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΧΩΜΑΤΕΡΗ.

ΥΓ: Το βράδυ της Τετάρτης, με αφορμή τα της πλατείας, το τηλε-ΣΚΑΪ και ο Χατζησωκράτης της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΉΣ (λέμε) -και «πρόθυμης»- ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ανακάλυψαν μάχες μεταξύ ακροδεξιών(!) και «ακροαριστερών». Σα δεν ντρέπεστε…