Η «παιδική χαρά» έκαψε τον Παπανδρέου
Οι παλινωδίες, τα πισωγυρίσματα (φεύγει ο πρωθυπουργός, αλλά τελικά μένει), η κρίση μεταξύ υπουργών για τις άστοχες επιλογές και αποφάσεις, οι συνομιλίες με τους αρχηγούς των κομμάτων, η επίσκεψη στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, οι συσκέψεις στο Καστρί και οι παραιτήσεις προκάλεσαν οργή και θυμό σε όλο το ΠΑΣΟΚ, που έτρεχε να μαζέψει ό,τι μπορούσε από τις πολιτικές επιπολαιότητες του Παπανδρέου, ο οποίος το μόνο που έδειξε ήταν ότι θέλει να φύγει με κάθε ευκαιρία από την πρωθυπουργία.
Στις 15 Ιουνίου ο Παπανδρέου έχασε στην ουσία τις εκλογές που δεν έγιναν, αφού πλέον όλος ο κόσμος ξέρει ότι, όποτε κι αν γίνουν εκλογές, ο πρωθυπουργός προτιμά να δώσει τη θέση του στον οποιονδήποτε παρά να την κρατήσει ο ίδιος. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το σχόλιο που έκανε κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης και ακραιφνής παπανδρεϊκός: «Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει επιτέλους ο Γιώργος. Έτσι όπως τα έκανε, έχει προκαλέσει μείζον θέμα και έχει απαξιώσει όλο το ΠΑΣΟΚ, γιατί φαίνεται ότι θέλει να φύγει τελικά».
Ο όλος χειρισμός του θέματος με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, κυρίως με τον Σαμαρά, ήταν ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να είχε συμβεί. Τέτοιοι αψυχολόγητοι χειρισμοί, με λάθος προβλέψεις και στόχευση στα κουτουρού, δεν είχαν συμβεί ποτέ στο παρελθόν από κανέναν πολιτικό αρχηγό οποιουδήποτε κόμματος, όχι μόνο κυβερνητικού αλλά ακόμη και στην αντιπολίτευση. Ο Σαμαράς έκανε πάρτι το βράδυ της προηγούμενης Τρίτης, όταν φάνηκε ότι κέρδισε τον Παπανδρέου σε όλα τα σημεία. Το αναγνωρίζουν και οι στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού. Δεν δικαιολογούνται τέτοιες κινήσεις. Ακόμη και ο ανασχηματισμός που έκανε δεν προκαλεί κανένα σοκ, είναι προϊόν συσχετισμών και συμφωνιών μεταμεσονύκτιων παρασκηνίων.
Άλλα είχαν συμφωνήσει και άλλα έκανε
Οι περισσότεροι υπουργοί έμειναν έκπληκτοι όταν άκουσαν τον Παπανδρέου να προσφέρει αβίαστα τη θέση του πρωθυπουργού: «Άλλα είχαμε συμφωνήσει στο Καστρί και άλλα έγιναν. Απορούμε αν όντως του ξέφυγε ο έλεγχος κατά τις τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχε με τον Σαμαρά. Πραγματικά δεν ξέρουμε τι έχει συμβεί», έλεγαν κορυφαίοι συνεργάτες του. Εκείνο που είχε συμφωνηθεί αργά το βράδυ της προηγούμενης ημέρας στο σπίτι του στο Καστρί με τους Γερουλάνο, Ραγκούση, Καρχιμάκη, Βάρτζελη, Αθανασάκη και Ρέππα ήταν ανασχηματισμός, κάλεσμα για κυβέρνηση εθνικής ενότητας στον Σαμαρά και όλους τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, ριζικές αλλαγές στο κράτος και το πολιτικό σύστημα και μέχρι εκεί. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Ούτε αλλαγή πρωθυπουργού ούτε τίποτα. Αντί όλων αυτών, όταν πήγε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και έκλεισαν οι πόρτες του Προεδρικού Μεγάρου, αποφάσισε να παραιτηθεί, προκαλώντας κρίση τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στην κυβέρνηση.
Όταν έγιναν γνωστά τα διαμειφθέντα στις τηλεφωνικές επικοινωνίες με τον Σαμαρά, που φρόντισε ο ίδιος να τις «κάψει» γιατί δεν ήθελε καμία κυβερνητική ευθύνη, κομματικά στελέχη και υπουργοί άρχισαν να του τηλεφωνούν και να του βάζουν τις φωνές. «Τι πας να κάνεις;», του έλεγαν. Μάλιστα κορυφαίο κομματικό στέλεχος με μεγάλη πολιτική εμπειρία τηλεφωνούσε στους υπουργούς που δεν είχαν πάρει χαμπάρι τι είχε γίνει και τους έλεγε να τον πιέσουν να μην κάνει καμιά τρέλα. «Πάει να παραιτηθεί», τους τόνιζε. «Είναι λάθος». Κι έτσι οι υπουργοί καλούσαν ο ένας μετά τον άλλον στο Μέγαρο Μαξίμου για να τον αποτρέψουν.
Το μοιραίο λάθος όμως είχε γίνει. Έμεινε στη συνείδηση όλων ότι ο Παπανδρέου θέλει να φύγει από πρωθυπουργός, ει δυνατόν τώρα. Μέχρι και τα αδέρφια του κινητοποιήθηκαν για να τον αποτρέψουν, ενώ το ίδιο έκανε και ο Παύλος Γερουλάνος, που μιλούσε συνεχώς μαζί του μέχρι την τελευταία στιγμή. Ύστερα από όλα αυτά, και όταν το παιχνίδι είχε χαθεί παντελώς, ο ένας έριχνε τις ευθύνες στον άλλον για τις επικοινωνιακές γκάφες και όλοι αναρωτιούνταν πώς είναι δυνατόν να χειριστεί κανείς όσα συνέβησαν, όταν για παράδειγμα τον Παπανδρέου τον συμβουλεύει επικοινωνιακά η Αίγλη Μπαλαμάτση, ο Γ. Ελενόπουλος κι ένα σωρό άλλα παιδιά που μοιάζουν με παιδική χαρά και δεν διαθέτουν ίχνος πολιτικής εμπειρίας.
Σώθηκε από τον Φλωρίδη
και τον Λιντζέρη
Οι αστοχίες των άλλων τους έσωσαν όμως έστω και ευκαιριακά. Η παραίτηση του Φλωρίδη και του Νασιώκα συσπείρωσε το ΠΑΣΟΚ και τους βουλευτές, που για να μπαλώσουν τις αστοχίες της προηγούμενης ημέρας, άρχισαν να μιλάνε για αποστασία με αφορμή τις παραιτήσεις. Συνέβαλε καθοριστικά τόσο η Βάσω Παπανδρέου, που συνέλεγε υπογραφές για να συγκληθεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα, όσο και ο Δημήτρης Λιντζέρης, που μίλησε μπροστά στις κάμερες για κενό εξουσίας και διακυβέρνησης. Αυτοί έσωσαν τον Γιώργο Παπανδρέου, καθώς ενεργοποίησαν τα αντανακλαστικά των έμπειρων στελεχών που διαθέτει ο πρωθυπουργός, τα οποία όμως δεν τα χρησιμοποιεί παρά μόνο σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Αυτοί άλλαξαν το κλίμα, και κέρδισαν χρόνο, γιατί μόνο αυτό κατάφεραν να κερδίσουν και τίποτε άλλο.
Όταν από το πρωί της Πέμπτης οι παραιτήσεις έπεφταν βροχή, κινητοποιήθηκε η ομάδα των Παπανδρεϊκών και βάζοντας υπουργούς και υφυπουργούς να μιλάνε ανοιχτά για αποστασία, προκάλεσε συσπείρωση. Ειδικά όταν άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες πως υπήρχαν κι άλλοι βουλευτές που είτε θα έστελναν επιστολή αμφισβήτησης προς τον πρωθυπουργό είτε θα υπέβαλλαν την παραίτησή τους από το βουλευτικό αξίωμα, η ένταση έφτασε στο κόκκινο και άρχισε ο «πετροπόλεμος» ανάμεσα στους προεδρικούς και τους Σημιτικούς, θυμίζοντας έντονα την περίοδο του 2007, με τις εσωκομματικές εκλογές.
Τελικά, όταν τα πράγματα είχαν εκτραχυνθεί και είχαν φτάσει στα άκρα, τον πρωθυπουργό τον έσωσαν οι ίδιοι οι αντίπαλοί του. Και η Βάσω και ο Φλωρίδης με τον Νασιώκα και ο Λιντζέρης με τον Σαλαγιάννη έκαναν τους άλλους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να μαζευτούν, να ηρεμήσουν και στο τέλος να υπερψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο, τα νέα μέτρα και όλη τη λιτότητα των επόμενων χρόνων. Γιατί με τη στάση τους αυτό έδειξαν ότι θα γίνει και δεν πρόκειται να ανοίξει μύτη.
Βεβαίως αυτό που μένει στο τέλος, και πλέον δεν το αμφισβητεί κανείς, είναι το κλείσιμο του κεφαλαίου αυτού με τη σύντομη πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Έτσι κι αλλιώς, άλλος δρόμος δεν υπάρχει, καθώς το ποτήρι με το φαρμάκι το ΠΑΣΟΚ θα το πιει, δυστυχώς, μέχρι τον πάτο!