Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗΣ ΜΑΦΙΑΣ

Η κυβέρνηση το 2010, προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτήν τη δύσκολη συγκυρία και επειδή είχε προαποφασίσει, όπως όλα δείχνουν, να προσφύγει αποκλειστικά και μόνο στη βοήθεια του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, αναγκάστηκε από τους καινούργιους δανειστές μας, δηλαδή την «τρόικα», στη λήψη σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Και με την υπόσχεση του πρωθυπουργού ότι οι θυσίες αυτές του ελληνικού λαού αυτήν τη φορά δεν θα πάνε χαμένες, τα μέτρα έγιναν αποδεκτά από ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού. Σήμερα είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι οι θυσίες αυτές πήγανε χαμένες και η κατάστασή μας είναι πολύ χειρότερη από αυτήν του τέλους του 2009.

Αυτήν τη στιγμή το χρέος της Ελλάδος έχει διογκωθεί περίπου κατά 70 δισ. ευρώ, οι αποδοχές των εργαζομένων έχουν μειωθεί και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, ο πληθωρισμός έχει αυξηθεί και η ύφεση παρουσιάζει έξαρση. Τίποτε δεν βελτιώθηκε με τα μέτρα που μας επέβαλε η «τρόικα» και τόσο πρόθυμα τα εφάρμοσαν οι κ. Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και Λοβέρδος. Και οι υμνητές του Μνημονίου, είτε από συμφέρον είτε από αφέλεια ή αγραμματοσύνη, έχουν πλέον βουβαθεί και προσπαθούν με παιδαριώδη επιχειρήματα να αποδείξουν ότι τα μέτρα ήταν αναγκαία. Από αυτές τις περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων κ.λπ. εξοικονομήθηκαν 8 δισ. ευρώ. Μπορεί να μας πει η κυβέρνηση πού κατασπαταλήθηκαν τα χρήματα αυτά και οι θυσίες πήγαν χαμένες;

Μετά την αποτυχία του Μνημονίου 1 έχουμε τώρα το Μνημόνιο 2 και τα σκληρά μέτρα λιτότητας που αυτό προβλέπει. Η εφαρμογή του αρχίζει σε μια περίοδο που η χώρα είναι οικονομικά σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτήν που αντιμετωπίζαμε όταν άρχισε να εφαρμόζεται το Μνημόνιο 1. Γι’ αυτό και τα μέτρα που λαμβάνονται τώρα είναι απείρως σκληρότερα. Ο κ. Παπανδρέου περιδεής έπαυσε πλέον να μιλάει για θυσίες που δεν θα πάνε χαμένες και εκλιπαρεί για συναίνεση και εθνική ομοψυχία. Να συναινέσει η αξιωματική αντιπολίτευση στη λάθος οικονομική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση; Άραγε αυτό είναι αρκετό να απαλλάξει τον κ. Παπανδρέου από τις ευθύνες του λόγω της αποτυχίας της οικονομικής του πολιτικής;

Ο λαός πρέπει να συναινέσει, εάν πιστεύει ότι η πολιτική αυτή κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Όπως, όμως, έδειξε και η πρόσφατη δημοσκόπηση της Public Issue, που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής, το 87% του ελληνικού λαού πιστεύει ότι η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση και έχει δίκιο. Προσωπικά έχουμε τη γνώμη ότι ο κ. Παπανδρέου και η «τρόικα» δεν επιθυμούν απλώς συναίνεση, αλλά επιδιώκουν να καταστήσουν συνένοχο και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα μέτρα που θα λάβουν.

Γιατί και η αποτυχία των μέτρων του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος είναι σίγουρη. Και στην περίπτωση που η ΝΔ δώσει συναίνεση για την εφαρμογή του Προγράμματος Αποκρατικοποιήσεων, θα πρέπει να είναι βέβαιη ότι θα βρεθεί και αυτή κατηγορούμενη για τη διάλυση της χώρας. Μαζί φυσικά και με το ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς και η ΝΔ δεν είναι σε θέση να προσφέρει στήριξη στον λαό, δηλαδή ελπίδα και όραμα. Γιατί απλά και αυτή στερείται οράματος. Και αν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τη φέρουν να προηγείται του ΠΑΣΟΚ κατά 4 μονάδες, ας μην ξεχνάμε ότι χρειάζεται ολοκληρωμένο και μελετημένο σωστά πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με όσο το δυνατόν μικρότερες θυσίες.

Τότε μόνον ο λαός θα πειστεί ότι πράγματι η ΝΔ αποτελεί εναλλακτική λύση. Γιατί δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει ότι οι λαοί τη μια μέρα φωνάζουν «Ωσαννά» και την άλλη «Σταύρωσον». Θα πρέπει λοιπόν ο κ. Σαμαράς να κοιτάξει το καλό της Ελλάδος και να μη μεθύσει από το προβάδισμα που έχει έναντι του ΠΑΣΟΚ.

Τι πιθανότητες επιτυχίας έχουν τα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος που εισηγήθηκε η «τρόικα»;

Στην έκθεσή τους οι εμπειρογνώμονες της «τρόικας» αναγνωρίζουν την αποτυχία του προηγούμενου Μνημονίου και αυτό το απέδωσαν στην εσφαλμένη πρόγνωσή τους για το εύρος και το βάρος της ύφεσης. Τι πιθανότητες υπάρχουν να μειωθεί η ύφεση και να ξεφύγουμε από την κρίση; Οι πιθανότητες να μπορέσει το Μνημόνιο 2 να πιάσει τους στόχους του είναι μηδαμινές. Και τούτο γιατί:

Οι αποκρατικοποιήσεις σε τόση μεγάλη έκταση και εν μέσω κρίσης ρευστότητας δεν θα μπορέσουν να πραγματοποιηθούν, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις κερδοφόρων ΔΕΚΟ ή οργανισμών στρατηγικής σημασίας που ενδιαφέρουν κυρίως άλλα κράτη, γειτονικά μας ή όχι. Είναι εντελώς ακατόρθωτο να μπορέσει η κυβέρνηση μέσα σε διάστημα 4 ετών (δηλαδή μέχρι το 2015) να συγκεντρώσει αποκρατικοποιήσεις 50 δισ. ευρώ.

Το πλήθος των ΔΕΚΟ που θα πωλούνται, τα χρέη που έχουν ορισμένες από αυτές, η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, η ύφεση της ελληνικής οικονομίας και η περιορισμένη κατανάλωση είναι παράγοντες που θα απωθήσουν τους ξένους και ντόπιους επενδυτές να πληρώσουν την αξία μιας μεγάλης κρατικής επιχείρησης. Επομένως θα αναγκαστεί η κυβέρνηση να τα πουλήσει όσο όσο με τεράστια ζημιά, όταν πλέον η κρίση θα έχει περάσει και η ελληνική αγορά θα έχει ανακάμψει.

Η ύφεση που μαστίζει σήμερα την ελληνική οικονομία δεν μπορεί να εξαλειφθεί με τα μέτρα που προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Το 2011, το έχουμε γράψει και άλλες φορές, θα έχουμε επιδείνωση της ύφεσης. Και η κυβέρνηση πρέπει να είναι ευχαριστημένη αν η ύφεση συγκρατηθεί κάτω από το 6%. Και τούτο γιατί με τα νέα μέτρα μειώνεται σημαντικά η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και των συνταξιούχων, που αποτελούν τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και τροφοδοτούν την ιδιωτική κατανάλωση κατά σημαντικό ποσοστό. Ο ιδιωτικός τομέας δεν θα έχει πλέον τη δυνατότητα να θέσει σε κίνηση την αγορά. Το ίδιο ισχύει και για τον δημόσιο τομέα. Το ΠΔΕ θα ατονήσει και τη φετινή χρονιά, όπως έγινε και το 2010, και για πολλά έτη ακόμα οι δημόσιες επενδύσεις θα είναι μηδαμινές. Με το δεδομένο λοιπόν της συρρίκνωσης της ιδιωτικής και δημόσιας κατανάλωσης, θα έχουμε τελικά υψηλό περιορισμό της ενεργού ζήτησης. Κάτι που θα προκαλέσει την αναστολή λειτουργίας μικρομεσαίων επιχειρήσεων και διόγκωση της ανεργίας. Μια τέτοια κατάσταση προκαλεί όχι μόνο μείωση σημαντική στα φορολογικά έσοδα του κράτους, αλλά και αφάνταστες δυσκολίες στην εξυγίανση και εν συνεχεία στην πώληση των ΔΕΚΟ που πρόκειται να εκποιηθούν. Κανένας σοβαρός επενδυτής δεν αποφασίζει να επενδύσει χρήματα σε μια οικονομία που βρίσκεται σε ύφεση, εκτός εάν πρόκειται για κερδοφόρα επιχείρηση που πωλείται όσο όσο. Το Μνημόνιο 2 θα αποτύχει, όπως και το προηγούμενο, εκτός εάν ολόκληρη η περιουσία του κράτους πωληθεί σε τιμή ευκαιρίας και ο κόσμος για να επιβιώσει στραφεί προς τη φοροδιαφυγή. Η δική μας η διαπίστωση είναι ότι πολύ σύντομα θα έχουμε και νεώτερο Μνημόνιο, ακόμα σκληρότερο. Και απορούμε πώς ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος προβλέπει ότι η ύφεση το 2011 θα είναι ηπιότερη από την περσινή και από το 2012 θα έχουμε θετικό πρόσιμο στην αύξηση του ΑΕΠ. Μετέωρες προβλέψεις σκοπιμότητας!

Εκείνο που προβληματίζει την κυβέρνηση δεν φαίνεται να είναι η διάλυση της δημόσιας περιουσίας, αλλά ο περιορισμός των ποινικών ευθυνών που θα έχει η κυβέρνηση από την εκποίηση της περιουσίας του κράτους στις κερδοσκοπικές μαφίες. Ήδη ανακύπτουν ευθύνες για την εξευτελιστική τιμή πώλησης του 10% του ΟΤΕ. Σε εποχή σαν την τωρινή, που το χρηματιστήριο αξιών περνάει σοβαρή κρίση και οι τιμές των μετοχών βρίσκονται στο 1/3 από τις προ διετίας, είναι απιστία σε βάρος του κράτους η κυβέρνηση να μετοχοποιεί και να πουλάει μετοχές ήδη εισηγμένες στο χρηματιστήριο ή καινούργιες που πρόκειται να εισαχθούν. Ψιθυρίζεται ότι ήδη υπάρχει έτοιμο νομοσχέδιο για κατάθεση στη Βουλή προς ψήφιση, που προβλέπει τη σύσταση μιας επιτροπής η οποία θα αποφαίνεται ότι η τιμή εκποίησης είναι κανονική και η εισήγηση αυτής της επιτροπής θα ψηφίζεται από την ολομέλεια της Βουλής κάθε εξάμηνο και θα απαλλάσσεται έτσι ο αρμόδιος για την αποκρατικοποίηση υπουργός και οι σύμβουλοί του από κάθε ποινική ευθύνη για το σκότωμα της περιουσίας του κράτους. Εάν μια τέτοια διάταξη τελικά νομοθετηθεί, θα είναι το αποκορύφωμα της κατρακύλας του πολιτικού μας συστήματος, γιατί θα αποτελέσει ασπίδα ατιμωρησίας. Από όλα τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η χώρα μας με την «τρόικα» και τα Μνημόνια και με τις ληστρικές αποφάσεις του υπουργού των Οικονομικών έχει περιέλθει πλέον σε οικονομικό αδιέξοδο. Γιατί έπεσε στον φαύλο κύκλο της υπερφορολόγησης, της ύφεσης και της υπερχρέωσης, που η καθεμιά από αυτές τις καταστάσεις βοηθάει στη γιγάντωση των άλλων. Το Μνημόνιο 2 δεν έχει καμία πιθανότητα επιτυχίας. Και όσο είναι καιρός, θα πρέπει επιτέλους αυτή η κυβέρνηση να αποκτήσει οικονομική πολιτική, ανάλογη με τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει σήμερα η οικονομία της χώρας μας. Και να σταματήσει ο κ. Παπανδρέου να εκλιπαρεί γονυπετής τη συναίνεση της αντιπολίτευσης για τη λάθος πολιτική που ακολουθεί. Και επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ας ελπίσουμε ότι οι γελοιότητες της περασμένης Τετάρτης με την «παραίτηση» του πρωθυπουργού δεν θα επαναληφθούν στο μέλλον.