Ζητείται αισυμνήτης
Η κραυγή αγωνίας του κινήματος των «Αγανακτισμένων» γίνεται όλο και πιο έντονη επιβεβαιώνοντας τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων των τελευταίων μηνών ότι οι πολίτες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα, κυρίως στα κόμματα εξουσίας, απαξιώνοντας γενικότερα την πολιτική ζωή του τόπου.
Το κίνημα της «κατσαρόλας» γιγαντώνεται επειδή εμφανίζεται να μην έχει σχέση, τουλάχιστον φανερή, με κανέναν πολιτικό σχηματισμό. Οι αγανακτισμένοι χωρίς να προτείνουν λύσεις περιορίζονται προς το παρόν στην έκφραση της αποδοκιμασίας τους κατά όλων των πολιτικών και γενικώς της μέχρι τώρα πολιτικής της κυβέρνησης από την οποία ζητούν να εγκαταλείψει την εξουσία.
Η κυβέρνηση δεν έχει χάσει μόνο την επαφή της με την πλειονοψηφία των πολιτών, αλλά με την πολιτική της και κυρίως τις ανακολουθίες της, σε όλους τους τομείς, έχει απομονωθεί από τα στελέχη της. Έτσι δεν μπορεί να θεραπεύσει τις αρρυθμίες που εμφανίζονται να την πλήττουν ούτε να εμπνεύσει τους οπαδούς της. Οι προσδοκίες που αστόχαστα δημιούργησε βαθμηδόν αποδεικνύονται φρούδες. Οι παρακλαυσίθυροι της πολιτικής και του κόμματος του ΠΑΣΟΚ αρχίζουν να αντιδρούν έντονα.
Έτσι κόμμα και κυβέρνηση αναλίσκονται στο να πολεμούν τον εαυτό τους. Τη μεγαλύτερη μάχη κατά της κυβέρνησης τη δίνουν οι συνδικαλιστές του
ΠΑΣΟΚ που χρόνια τώρα έχουν μάθει να έχουν προνομιακή σχέση με την κομματική εξουσία. Με ευκρίνεια αποτυπώνονται όλα αυτά στις δημοσκοπήσεις. Μια τελευταία μάλιστα εμφανίζει το 71,3% των πολιτών να είναι απογοητευμένο από τις επιδόσεις της κυβέρνησης σε όλους τους τομείς.
Σ’ ένα πολιτικό κλίμα σαν το σημερινό συνήθως καλλιεργούνται διάφορες τάσεις και φιλοδοξίες ποικίλων λύσεων. Προέχει η λύση των εκλογών.
Αμφιβάλλω εάν θα υπάρξει ουσιαστική αλλαγή στη διακυβέρνηση ή την πολιτική μετά τις εκλογές. Κυρίως επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω στο νέο Μνημόνιο, ούτε, φοβάμαι, να το αλλάξουμε, εάν βέβαια ψηφιστεί στη Βουλή.
Μήπως λοιπόν είναι καιρός από μόνοι μας και με δημοκρατικές διαδικασίες να ορίσουμε αυτούς ή αυτόν που θα αναλάβουν να μας οδηγήσουν στην έξοδο από το αδιέξοδο; Μήπως οι πολιτικοί μας πρέπει να αποδεχθούν την αποτυχία τους και να ομονοήσουν στην ανεύρεση του κατάλληλου που θα ηγηθεί μιας προσπάθειας αναδιοργανώσεως του τόπου μας;
Στην αρχαία Ελλάδα για τέτοιες περιπτώσεις κατέφευγαν στον θεσμό του αισυμνήτη. Ήταν δε αισυμνήτης ένας φορέας πολιτικής εξουσίας εκλεγόμενος για μία θητεία από τον λαό στην εκκλησία του δήμου (Εγκυκλοπαίδεια Λαρούς, τ. Α΄, σελ. 72).
Σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχουν αισυμνήτες στο πολιτικό προσκήνιο ή, εάν υφίστανται, δεν επιθυμούμε να τους αναδείξουμε. Μήπως όμως σήμερα κιόλας πρέπει να ψάξουμε όλοι μαζί για να τους βρούμε για το καλό του τόπου;
Κωστής Δ. Γόντικας
Πρώην βουλευτής Ηλείας και ευρωβουλευτής της ΝΔ