Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο

1
Πολλές φορές στην αρθρογραφία μας έχουμε κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι δεν διαπραγματεύτηκε σωστά, ή μάλλον καθόλου, τους όρους του Μνημονίου, σε αντίθεση με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Ως κριτήριο θα πάρουμε τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι τρεις αυτές χώρες στο πλαίσιο του Μνημονίου απέναντι στην «τρόικα». Δεσμεύσεις που αφορούσαν βασικά το επίπεδο διαβίωσης των πληθυσμών τους. Ξεκινάμε από τον τομέα των αποκρατικοποιήσεων. Η ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση μέσα στη διετία 2011-2012 να προβεί σε αποκρατικοποιήσεις ΔΕΚΟ και ακίνητης περιουσίας που θα αποφέρουν έσοδα 15 δισ. ευρώ. Ενώ τα υπόλοιπα 35 δισ. (για να συμπληρωθούν συνολικά 50 δισ.) θα πρέπει να συγκεντρωθούν την επόμενη τριετία, δηλαδή 2013-2015. Η δεύτερη χώρα που δανειοδοτήθηκε, η Ιρλανδία, απέρριψε τη δέσμευση αυτή και πέτυχε να μην υπάρξει καμία απολύτως αποκρατικοποίηση δημόσιας επιχείρησης ή δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Η τρίτη χώρα, η Πορτογαλία, ανέλαβε την υποχρέωση να συγκεντρώσει έσοδα από αποκρατικοποιήσεις ύψους 5,3 δισ. ευρώ κατά τη διετία 2011-2012. Στον τομέα της αύξησης των εσόδων, που ουσιαστικά σημαίνει αύξηση της φορολογίας, η Ελλάδα ανέλαβε την υποχρέωση να συγκεντρώσει έσοδα ύψους 4% του ΑΕΠ, η Ιρλανδία έσοδα στο 3% του ΑΕΠ και η Πορτογαλία στο 1,7% του ΑΕΠ. Να γιατί στην Ελλάδα έχουμε συνεχείς αυξήσεις της φορολογίας με νέα φορολογικά μέτρα.

2
Και συνεχίζουμε. Στον τομέα των δημοσίων δαπανών, η Ελλάδα ανέλαβε την υποχρέωση περιορισμού τους κατά ποσοστό 5,25% του ΑΕΠ, η Ιρλανδία κατά 6% και η Πορτογαλία κατά 3,4%. Ο αυξημένος συντελεστής περιορισμού των δαπανών στην Ιρλανδία προφανώς οφείλεται στο γεγονός ότι οι μισθοί του Δημοσίου εκεί, καθώς και οι συντάξεις, είναι περίπου κατά 85% υψηλότερες απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, ο βασικός μισθός στην Ελλάδα κατά μέσο όρο για τους νεοπροσλαμβανομένους και ανάλογα με τα προσόντα τους έφτανε στα 739 ευρώ μηνιαίως, ενώ της Ιρλανδίας έφτανε στα 1.326 ευρώ. Βέβαια η Πορτογαλία έχει τις χαμηλότερες αμοιβές, με 485 ευρώ μηνιαίως. Από τα στοιχεία που παραθέτουμε παραπάνω προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:
α) Η Ιρλανδία κράτηξε έξω από το Μνημόνιο την υποχρέωση αποκρατικοποιήσεων ως εφεδρεία, σε περίπτωση αποκλίσεων από τους στόχους του Μνημονίου. Και για να μη λάβει πρόσθετα μέτρα, φορολογικά και περιορισμού των αποδοχών, θα προβεί σε περιορισμένες αποκρατικοποιήσεις που δεν θα προκαλέσουν ύφεση στην οικονομία της. Σε πολύ μικρότερη κλίμακα, βλέπουμε την ίδια τακτική να ακολουθεί και η Πορτογαλία. Και εκεί οι αποκρατικοποιήσεις είναι περιορισμένες, με προσδοκώμενα έσοδα 5,3% του ΑΕΠ.
β) Οι ελαφρότεροι όροι του Μνημονίου της Πορτογαλίας προφανώς οδήγησαν στη συναίνεση τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας. Τώρα με το Μνημόνιο 2 και με τη νέα δανειοδότηση της Ελλάδος θα έχουμε τεράστιο πρόβλημα να πετύχουμε τους στόχους του νέου Μνημονίου. Επομένως τα συμπληρωματικά μέτρα θα πρέπει να είναι αναμενόμενα.

3Κατάπληξη και δυσμενή σχόλια σε βάρος της Ελλάδος και του ελληνικού λαού προκάλεσε η δήλωση του επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου, ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ότι λαβαίνει επιστολές διαμαρτυρίας από Έλληνες, ορισμένες από τις οποίες διατυπώνουν απειλή και εναντίον της ζωής του. Και πρέπει να σημειώσουμε ότι ο κορυφαίος αυτός αξιωματούχος της Ευρωζώνης έχει πάρει πάρα πολλές φορές φιλελληνικές θέσεις. Η στήριξη που έδωσε η ΕΚΤ στις ελληνικές τράπεζες και η εξασφάλιση της ομαλής ροής της ρευστότητάς τους οφείλονται βασικά στις ενέργειες του κ. Γιούνκερ και στη σχετική πίεση που άσκησε στον πρόεδρο της
ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν είναι αρμόζον να απειλεί κανείς τον πρωθυπουργό ενός ξένου κράτους για μέτρα που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση, έστω και με υπόδειξη της «τρόικας», δεν μπορούμε τους δικούς μας φταίχτες της σημερινής κατάστασης να τους αποδοκιμάζουμε μόνο με γιαούρτια και αυγά και ενός ξένου πρωθυπουργού να απειλούμε τη ζωή του. Και πρέπει να προσθέσουμε ότι στην ίδια αυτή ομιλία στο Κοινοβούλιο ο κ. Γιούνκερ, τελειώνοντας την ανάπτυξη του ελληνικού θέματος, πρόσθεσε ότι «όλοι στην Ευρωζώνη γνώριζαν το ελληνικό πρόβλημα αλλά δεν αντιδρούσαν, γιατί Γαλλία και Γερμανία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους στην Ελλάδα». Επιτέλους, αυτή η αλήθεια έγινε κατανοητή. Εμείς από χρόνια τώρα τονίζουμε πόσο ευνοήθηκαν οι ισχυροί της Ευρωζώνης από τους αδύναμους κρίκους.