Ο «Παπατζής» εις τον κύβον διέλυσε τη χώρα, διαλύει και το ΠΑΣΟΚ

Το αρχίζω ετούτη την ώρα για να μην πάνε χαμένες κάποιες αυθόρμητες σκέψεις. Ο Παπανδρέου ο τρίτος τελούσε υπό παραίτηση ήδη κατά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το ομολόγησε άλλωστε και ο ανεκδιηγήτως φαιδρός Πεταλωτής. Θυμίζω, εν παρόδω, ότι σε προ εβδομάδων εκπομπή του Λαζόπουλου, ο συμμετέχων σε αυτήν Χάρυ Κλυνν έλεγε κάθε τόσο ξεκρέμαστα το όνομα «Πεταλωτής» και επί το ακούσματι του ονόματος αυτού, το κοινό ξέσπαγε σε ξεκαρδιστικά γέλια.

Εν παραιτήσει τελών ο πρωθυπουργός, προσπάθησε –και κατόρθωσε– να εμπλέξει τον αντιμνημονιακό Αντώνη Σαμαρά, προτείνοντάς του να συγκροτήσει μαζί με τη ΝΔ κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Δεν έχει σημασία, κατά τη γνώμη μου, ποιος από τους δύο πρότεινε να υπάρξει τρίτο πρόσωπο κοινής αποδοχής που θα οριζόταν πρωθυπουργός, ούτε τόσο η διάρκεια μιας τέτοιας κυβέρνησης. (Τα λεγόμενα ότι ο Σαμαράς ζήτησε διάρκεια δύο ή τριών μηνών ήταν ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΨΕΥΔΗ. Η αλήθεια είναι ότι πρότεινε εξάμηνη διάρκεια και αποδέχθηκε αντιπρόταση του Παπανδρέου του τρίτου, η διάρκεια να είναι ετήσια.)

Όπως αποδείχθηκε με το διάγγελμα του εν κενώ πρωθυπουργού (ο οποίος είχε προαποφασίσει μαζί με την οικογένειά του και τους προσωπικούς του φίλους τον ανασχηματισμό) το καταχθόνιο κίνητρό του ήταν ΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ στα μάτια του αντιμνημονιακού λαού, παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος είχε θέσει ως απαράβατο όρο την ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ τόσο του αρχικού Μνημονίου όσο και του εντελώς ΑΔΙΕΞΟΔΟΥ Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Προσθέτω και κάτι άλλο που αποσιωπάται σκοπίμως, με τη μορφή ρητορικής ερώτησης: Ποιο από τα δύο κόμματα εξουσίας κυβέρνησε πολύ περισσότερα χρόνια μετά την κατάρρευση της δικτατορίας και χρέωσε, επομένως, περισσότερο τη χώρα;

Δεν πρέπει να παραβλέψουμε, ωστόσο, ότι τα γεγονότα της Τετάρτης –γεγονότα απρόβλεπτα ως προς την ταχύτητα με την οποία εκτυλίχθηκαν– έλαβαν χώρα υπό τα όμματα των εκατοντάδων χιλιάδων «Αγανακτισμένων» (που τρομοκράτησαν, όπως φαίνεται, και τους ξένους… σωτήρες). Όμως ο αγκιστρωμένος στην καρέκλα του, όπως εύστοχα είπε ο Αντώνης Σαμαράς, πρωθυπουργός, δεν… «φυγομαχεί»! Διαβάζοντας ένα τρισάθλια εξωραϊσμένο κείμενο, γραμμένο από συνεργάτη ή συνεργάτες του, ενώπιον των απομεινάντων μελών της κοινοβουλευτικής του ομάδας, προσπάθησε ανεπιτυχώς να μεταστρέψει το απαξιωτικό γιʼ αυτόν κλίμα που επικρατεί στην καταδυναστευόμενη από τις εγκληματικές αποφάσεις του ελληνική κοινωνία.

Αναφορικά με τους ψευδέστατους ισχυρισμούς του ότι ο Σαμαράς τορπίλισε τη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας, το μπλογκ Taxalia (Macedonia), το μεγαλύτερο μπλογκ της Μακεδονίας, στην ερώτηση «Ποιος φταίει που δεν επιτεύχθηκε συναίνεση στον σχηματισμό κυβέρνησης κοινής αποδοχής;» η απάντηση ήταν συντριπτική: Το 86% αποφάνθηκε ότι φταίει ο Παπανδρέου και μόνο το 14% ότι φταίει ο Σαμαράς. Τελεία και παύλα.

Αξιοσημείωτο θεωρώ και το ΠΟΛΙΤΙΚΟ άρθρο του εκδότη της αθλητικής εφημερίδας «Goal News» Βασίλη Βέργη, το οποίο στο φύλλο της Πέμπτης αρχίζει ως εξής: «Από την “παραίτηση” στην “απαίτηση” (ψήφου εμπιστοσύνης). Από την κυβέρνηση εθνικής σύνθεσης στην κυβέρνηση Παπανδρεϊκής Αποσύνθεσης. Τέτοια πρωθυπουργική “πτώχευση” μέσα σε λίγες ώρες δεν έχει ξαναζήσει η ταλαίπωρη τούτη χώρα». Λέει και πολλά άλλα καταδικαστικά του Παπανδρέου του τρίτου ο κ. Βέργης, όπως: «Ούρλιαζαν οι “σύντροφοι” ΠΑΣΟΚοι του πρωθυπουργού, ούρλιαζε η οικογένεια, και ο Γιώργος της “παραίτησης” έγινε ξαφνικά Γιώργος της (ξυπόλητης) “επανάστασης”». (Για να είμαι ακριβής, ο αρθρογράφος τα ʼριξε και στον Σαμαρά για τα επικοινωνιακά, αλλά στο τέλος εξισώνει αδίκως –άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας– τον θιασώτη του Μνημονίου Παπανδρέου τον τρίτο με τον ΕΞΑΡΧΗΣ αντιμνημονιακό Σαμαρά.)

Μετά την ομιλία του επιμείναντος να παραμείνει πρωθυπουργός ενώπιον της κοινοβουλευτικής του ομάδας, άρχισαν τα όργανα. Πολλοί τού τα έψαλαν χοντρά, με πρώτη και καλύτερη τη Βάσω Παπανδρέου. Από την άλλη μεριά, ορισμένα θρασύτατα –και ανιστόρητα– τσιράκια του, μεταξύ των οποίων και ο Απόστολος Κακλαμάνης, τρομάρα του, αποκάλεσαν «αποστάτες» (!) όσους αποχώρησαν οικειοθελώς από το ΠΑΣΟΚ. Οι τσανακογλείφτες αυτοί αγνοούν ότι αποστάτες είναι εκείνοι που ανατρέπουν μια φιλολαϊκή κυβέρνηση –το 1965 είχαν ταχθεί εναντίον της το Παλάτι και συγκεκριμένα αντεθνικά συμφέροντα με επικεφαλής την ηγεσία των ΗΠΑ– και όχι όσοι καταδικάζουν έμπρακτα μια κυβέρνηση αντιλαϊκή και εθνικής μειοδοσίας, η οποία οδήγησε τη χώρα μας στο χείλος του γκρεμού. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ. Μια κυβέρνηση που εξαθλίωσε οικονομικά και εξανδραπόδισε ηθικά τους πλείστους πολίτες της. Ένα συνονθύλευμα μωροφιλόδοξων που θα λογοδοτήσει, αργά ή γρήγορα, αν υπό τη νέα της σύνθεση, ομού με τους εναπομείναντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, υπερψηφίσει το ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ Μνημόνιο 2 (που ονομάζεται παραπειστικά «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα»).

Εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, μία λύση υπάρχει: οι εκλογές. Εκλογές που τις απαιτούν πλέον ΟΛΑ τα κόμματα, πλην του Γεωργακικού ΠΑΣΟΚ. Το οποίο προφανώς θέλει να έχει εκτελέσει προηγουμένως το… καθήκον του απέναντι στους άρπαγες κερδοσκόπους και ανάλγητους τοκογλύφους. Το τι θα αντιμετωπίσουμε τις επόμενες ημέρες είναι άγνωστο. Προσωπικά αποκλείω το ενδεχόμενο η νέα κυβέρνηση να ανατραπεί από πρώην υπουργούς που έμειναν εκτός νυμφώνος. Ποιο το όφελος όμως; Οι «Αγανικτισμένοι» καραδοκούν και δεν θα μείνουν με άδεια χέρια.

ΥΓ.: Τα «Επίκαιρα» στο 87ο τεύχος τους προβαίνουν σε μια «αποκάλυψη-σοκ». Στο πρωτοσέλιδό τους παραθέτουν το αποκληθέν σχέδιο «ΠΥΘΙΑ 1» με τίτλο «Δολοφονία Κ. Καραμανλή» και υπότιτλους: «Το άκρως απόρρητο έγγραφο των μυστικών υπηρεσιών», «Ποιοι και γιατί ήθελαν νεκρό τον πρώην πρωθυπουργό» και «Ο ρόλος των “συμμάχων” στην αποσταθεροποίηση της Ελλάδας και η ξενόφερτη κρίση». Θεωρώ κρίμα που οι ραγδαίες εξελίξεις έθεσαν σε δεύτερη μοίρα τη συγκλονιστική αυτή αποκάλυψη.