«Ένα μύθο θα σας πω…»

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

Περί λύχνων αφάς η Αγορά του Πραιτωρίου πλήθουσα βρυχάται και εξακοντίζει αράς κατά των περιδεών εγκλεισμένων στην αίθουσα των Πορτρέτων (Εντευκτήριο) και των περιδιαβαινόντων εις το Κυλικείον και τον χώρο του Περιστυλίου, Πράσινων και Βένετων.

Περιμετρικώς του Πραιτωρίου Λεγεωνάριοι περιτυλιγμένοι εις τας απαστράπτουσας περισκελίδας και υπό την ρυθμική κρούσιν των ασπίδων τους, τα προπετάσματα καπνού και την εξακόντιση δακρυρρόων ευόσμων αερίων θέτουν υπό το άγρυπνον βλέμμα της προστασίας των, τους εν τω Πραιτωρίω Συγκλητικούς.

Τις των patres patriae με φωνήν ασθμαίνουσα σιγοψιθυρίζει,

«-Γιατί μέσα στη Σύγκλητο τόση απραξία;

Τι κάθονται οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;»

Φωνή βοώντος η διερώτησή του.

Εις πολυτελές ανάκλιντρο του Εντευκτηρίου εις των patres patriae εκ Κυναιθίας ορμώμενος, βαρυαλγείς και βαρύθυμος μετά βίας λύει τις απορίες περικαλλούς και καλλιπύγου mater patriae, ενδεδυμένης με άρτι εξ Εσπερίας αφιχθέντος ιματίου, «μοντελάκι» και περιζητήτου εις το ασθενές φύλο, σανδαλίου, χυδαϊστί γόβας αποκαλουμένου, υπερυψωμένης υπό υποστυλώματος δωδεκαβάθμου της εκατονταβάθμου μετρικής κλίμακος.

Η καλλίπυγος mater patriae καταφέρεται, σφοδρότητι τω λόγω, κατά του Πραίτωρος και διατείνεται ότι έχει ανάγκη των φροντίδων Ασκληπιάδη περί των Φρενήρων. Ο εκ Κυναιθίας pater patriae δι’ απλής κλίσεως της αποτριχώμενης κεφαλής του συγκατανεύει, ενώ πλησιάζει ευσταλής δασύτριχος τη κεφαλή με ελαφράν απολεύκανσιν των παρυφών της δασυτριχίας του, patres patriae συγκαταλεγόμενος τω περιβάλλοντι του Πραίτωρος, και ως εκ τούτου κίνδυνος αναφοράς της συνδιαλέξεως τω τελευταίω…

Εν τη αιθούση διαλογισμών του Πραιτωρίου, εκ Θετταλίας patres patriae εν αγανακτήσει κατά των Ρωμαιοφρόνων, καταθέτει τον τίτλον του αξιώματος του Συγκλητικού και απέρχεται, κατά το προηγούμενον του Κιγκινάτου, εις τα ίδια.

Παρατυχών δε Βένετος patres patriae και διακατεχόμενος υπό του πνεύματος των ιαχών της Πλατείας του Πραιτωρίου και των κρότων των κριών επί του σιδηρού περιτειχίσματος, ον οι επικεφαλής των Λεωγεναρίων είχον ανεγείρει τη αριστερά, εκείνη των ανθοφορείων, πύλη του Πραιτωρίου, γονυπετής ελλείψει κενού ανακλίντρου, συμβουλεύει τον Πράσινον ομάδελφον, να διαμηνύσει τω Λογοθέτη των Οικονομικών, και κατʼ εισήγηση του τελευταίου νʼ ανασταλεί η λειτουργία των Ανταλλακτηρίων των σολδίων διά τον κίνδυνον αποψίλωσής τους από τους βρυχώμενους Πλατειείς …

ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Εν τη αιθούση των Πορτρέτων (Εντευκτήριο) και πάλιν και επί ανακλίντρων διατεταγμένων εις τετράπλευρον σχήμα, κατηφείς Πράσινοι patres patriae και εν τη προοπτική απωλείας των χλαμύδων της Εξουσίας, ως εις απόκρυφον συμπόσιον συνδιαλέγονται και αντιμετωπίζουν με δέος την συγκατάλεξιν του ονόματός των εις περιφερόμενες Δέλτους υπό τας στυγεράς χείρας mater patriae. Ένιοι προφασίζονται επείγουσαν απασχόλησιν απέρχονται του μαρτυρίου των Δέλτων και εξορκίζουν το ζωηρόν πνεύμα της ομαδέλφου κυρίας.

Τινές αναγιγνώσκουν το ιλιτάριον εν ω είναι αποτυπωμένη η οργή του παραιτηθέντος εξ Ημαθίας, προ ολίγων στιγμών Γεωργίου Φλωρίδη, από την χλαμύδα του Συγκλητικού και η κίνηση των χειλέων των, μάλλον, διαγράφει τον συλλογισμόν «απελθέτω απ’ εμού το πικρόν ποτήριον τούτο»…

Ενώ ένιοι των Πράσινων patres patriae και ευθύς με την ανακοίνωσιν ότι ο Πραίτωρ συγκτατένευσε εις την σύγκλησιν της συνελεύσεως εν τη αιθούση Senatous, μημονεύουν τους λόγους, κατά παραλλαγήν, του Ποιητή:

«- Γιατί ο Πραίτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στου Πραιτωρίου την πιο μεγάλη αίθουσα
στο θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;»

Στον απόηχον των ποιητικών ρήσεων, ένιοι των Πράσινων patres patriae, υπερηφανεύονται διά τους… στηλιτευτικούς λόγους, ους απηύθυναν στον Πραίτορα κατά παρατυχούσαν συνάντησίν των

«-Μα εσείς σεβαστέ μας Πραίτορα είσθε το πρόβλημα…»

και επεβράβευον τας κινήσεις των προ ολίγου ομάδελφων που απήλθον «γενναίω τω τρόπω» από την κομματική κοόρτη…

ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ

Πάμφωτη η κεντρική αίθουσα του Πραιτωρίου. Έξωθεν της ΒΑ Πύλης του Μεγάρου η φωταυγής τηλοψία αναμένει την προσέλευσιν των Πράσινων patres patriae. Καθ’ ομάδας συνωθούνται προ του υπερλάμπρου οφθαλμού της τηλοψίας. Ράθυμον το βήμα των Συγκλητικών και αγέρωχον το παράστημά τους.

Οι εν αποκρύφω… στηλιτευτές των ενεργειών του Πραίτορα, εμφανίζονται αρειμάνιοι μαστιγωτές των εκουσίως «αποσυναγώγων», προ ολίγου ομαδέλφων των.

«- Είναι δειλοί και ριψάσπιδες…» καταρρώνται. Η τηλοψία αποτυπώνει τους «κεραυνούς» και δη εν όψει αναδιανομής των οφικίων και των… παρασήμων.

«-Μα, διαπορούν, τινές των ομαδέλφων των, αυτοί προ ολίγων στιγμών εις την αίθουσαν των Πορτρέτων δεν ανέπεμπον ύμνον υποπόδιον προς τους γενναίους, οι οποίοι τόλμησαν να ορθωθούν στον Πραίτορα;»

Και κάποιοι σκεπτικιστές patres patriae, περίλυποι έως θανάτου, αναθεματίζουν:

«-Αχ, ας όψεται αυτή η Κίρκη η Τηλοψία… Αλλά και η γητευτής Εξουσία…».

Άλλοι, επί των εδωλίων της παμφώτου κεντρικής αιθούσης του Πραιτωρίου και εν αναμονή αφίξεως του Πραίτορος και της συνοδείας του, σιγοψιθυρίζουν εις το ους του παρακαθημένου των, προς παραμυθία των τους λόγους του «Κατηραμένου Αλεξανδρινού»:

«-Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται
σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε
τα δικά τους;»

Ο απόηχος της διαπορίας τους πνίγεται εις τας ιαχάς της ομηγύρεως επί τη προσελεύσει στην αίθουσα του Πραίτορος και της συνοδείας του…