Τυφλή αντίδραση

Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στην ανοικτή συνεδρίαση του ΚΤΕ Οικονομικών έδειξαν ότι δεν έχουν αντιληφθεί επαρκώς τη δραματική κατάσταση της χώρας, ούτε έχουν αντιληφθεί επαρκώς ότι το πρώτιστο καθήκον τους είναι να βάλουν πλάτη και ιδέες στην προσπάθεια διάσωσης της χώρας από την κατάσταση χρεοκοπίας στην οποία βρίσκεται σήμερα. Το χειρότερο είναι ότι ακούσαμε από βουλευτές γκρίνια, ακούσαμε κριτική προς το οικονομικό επιτελείο του τύπου «…είχατε πει πως δεν θα πάρετε νέα μέτρα, τώρα παίρνετε νέα μέτρα», όμως η κριτική αυτού του τύπου δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν ούτε την πολύπλευρη κρίση της χώρας ούτε ότι απαιτείται μακροπρόθεσμη και επίπονη προσπάθεια για τη διάσωση. Προφανώς πιστεύουν αφελώς ότι με τα μέτρα που πάρθηκαν το 2010 έπρεπε να έχουμε βγει από το τούνελ…
• Η χώρα καλείται σήμερα να αποπληρώσει μόνο για ομολογιακές λήξεις έως και το 2015 το εξωφρενικό ποσόν των 205 δισ. ευρώ – οι λήξεις ομολόγων μόνο το 2014 φθάνουν 60 δισ. ευρώ, αυτές είναι οι δραματικές δανειακές ανάγκες του Δημοσίου έως και το 2015. Εάν έρθουμε μέχρι και το 2013, οπότε τελειώνει το υφιστάμενο Μνημόνιο, οι υποχρεώσεις της χώρας για λήξεις ομολόγων και εντόκων γραμματίων της περιόδου 2011 έως και 2013 ανέρχονται στο ποσόν των 88 δισ. ευρώ. Και σʼ έναν αδαή είναι φανερό πως η χώρα ουσιαστικά έχει πτωχεύσει και διασώζεται μόνο επειδή η «καταραμένη» «τρόικα» μας δίνει το δάνειο μαμούθ των 110 δισ. ευρώ και ετοιμάζεται να μας δώσει άλλα 80-100 δισ. ευρώ σε συνάρτηση με την επιμήκυνση των παλαιών ομολόγων. Γιατί ούτε τα 110 + 80 δισ. ευρώ αρκούν για να διασωθεί η χώρα χωρίς την εθελοντική επιμήκυνση, αφού μέχρι και το 2015 οι λήξεις ομολόγων φθάνουν τα 205 δισ. ευρώ – ενώ στο μεταξύ, επειδή έχουμε μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα, που ξεκίνησε το 2009 από 15,5% του ΑΕΠ και έκλεισε το 2010 στο 10,5%, χρειάζεται το Δημόσιο, για να το καλύπτει ανάγκες, νέα δάνεια. Με άλλα λόγια, έχουμε ένα χρέος μη διαχειρίσιμο και έλλειμμα τεράστιο. Απαιτείται λοιπόν υπερπροσπάθεια και μάλιστα συντεταγμένη: Κυβέρνησης, Κοινοβουλευτικής Ομάδας και πολιτών που καταλαβαίνουν. Άρα το δίλημμα είναι ένα: Ή κάνουμε θυσίες για να γλιτώσουμε τη χρεοκοπία ή χρεοκοπούμε και ζούμε την εξαθλίωση. Όταν όμως η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ συμπεριφέρεται ως ασκέρι ή ως ομάδα «αγανακτισμένων», τι τύχη μπορεί να έχει η χώρα;