ΤΗΣ «ΜΠΟΥΧΑΡΑΣ», ΓΕΝΙΚΩΣ!

Όπως οι «Γάμοι α λα ιταλικά» με τη Σοφία Λόρεν και τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και οι «Γάμοι α λα ελληνικά» με τον Γιώργο Κωνσταντίνου, πότε με την Ξένια Καλογεροπούλου και πότε με τη Μάρω Κοντού, γραφικοί όλοι από κάθε άποψη.

Έτσι λοιπόν θα πρέπει να αποκτήσει τη δική του ιθαγένεια και ο συζητημένος ως «παραμυθένιος» γάμος, που το γιατί και «παραμυθένιος» κανένας δεν το κατάλαβε, αν και το «παραμύθιασμα» γενικώς αποτελεί ένα από τα προσόντα της ώριμης κ. Δέσποινας Μοιραράκη, όπως πρόσφατα μια συνηθισμένη κλοπή στο κατάστημά της πήρε διαστάσεις σαν να επρόκειτο περί κλοπής του αμερικανικού νομισματοκοπείου στο Λος Άλαμος. Έτσι λοιπόν και το προ ημερών «ευτυχές γεγονός» της θα πρέπει να βαφτιστεί ως «ο γάμος α λα Μπουχάρα», από τη στιγμή που τα εισαγόμενα εκ Περσίας κιλίμια και χαλιά δημιούργησαν μια σημαντική οικονομική άνεση στην πολύφερνο νύφη, ενώ συγχρόνως και το «σκέπτεσθαι α λα Μπουχάρα» αλλά και ο «Μπουχαρισμός» άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνος στην Ελλάδα, χωρίς να είναι μια και μοναδική οξεία, ένας τόνος όλος κι όλος που να ξεχωρίζει τα χαλιά από τα χάλια της!

Και για να είμαι όπως πάντα ειλικρινής, εκτός αν δεν μου παραστέκεται επαρκώς η μνήμη μου, αδέλφια μου, θύματα κι εσείς στον αγώνα, αλλά βλέποντας τις προάλλες στην τηλεόραση τα του «παραμυθένιου» της κ. Μοιραράκη, δεν θυμάμαι άλλη φορά να έχω νιώσει τόσο συσσωρευμένη αηδία.

Μόνη της τον αποφάσισε, μόνη της τον σχεδίασε σαν έμπειρη «γαμοσεναριογράφος», ενημερώνοντας τις κάμερες, τις πάντα πρόθυμες να φιλοξενήσουν την κάθε ανοησία για να την αρπάξουν τα χίλια δύο εξίσου ανοητολογούντα «κουσκουσολόγια», με τις μονίμως γκαστρωμένες παρουσιάστριές τους και να γεμίζει η ώρα τους με το «τι έκαναν χτες το βράδυ οι επώνυμοι» (ποιος χέστηκε;) και τα υπόλοιπα τίποτα.

Από τη στιγμή που ένας γάμος γίνεται δημόσιο θέαμα υπόκειται και σε κάθε κριτική.

Θα μου πεις «και δεν έχει το δικαίωμα η κυρία Μοιραράκη να κάνει τον γάμο που προτιμάει και να της στοιχίσει όσο αντέχει η «μπουχαροτσέπη» της; Το έχει αυτό το δικαίωμα, φτάνει να μην προκαλεί το δημόσιο αίσθημα. Και απορώ μάλιστα γιατί δεν νοίκιασε κι αυτή τον «Αβέρωφ» να τον κάνει «σαν της Πόλης το χαμάμ», όπως η κ. Μαριγώ για τον άλλο θρυλικό γάμο. Και κοίτα εσύ σύμπτωση, την ίδια ημέρα ο άλλος γαμπρός και «Έλλην του εξωτερικού» έδινε φρεσκοκουρεμένος την ορκωμοσία του για να υπηρετήσει την πατρίδα κάτι λίγες εβδομάδες και κάτι ψιλά από ημέρες…

Όσο για τον «Αβέρωφ» που μας έλειψε, δεν απουσίασε και η «ναυτική γεύση» από τον «γάμο α λα Μπουχάρα» με παριστάμενους μερικούς συναδέλφους του γαμπρού, που ντυμένοι στις κάτασπρες στολές τους ύψωσαν τα σπαθιά τους για να περάσει σαν «πασαρέλα» της «Αλίκης στο ναυτικό» το θρυλικό ζεύγος, παραλείποντας μόνο και να τραγουδήσουν το «Τράβα μπρος και μη σε νοιάζει», απουσιάζοντας και ο Αλέκος Σακελλάριος για να σκηνοθετήσει την υπερπαραγωγή. Και δεν ξέρω αν και στους εκλεκτούς καλεσμένους, αντί για μπομπονιέρα τους προσφέρθηκε κανένα «μπουχαράκι-πατάκι» για να θυμούνται το ζεύγος κάθε φορά που θα βγαίνουν από το μπάνιο του σπιτιού τους.

Σας στενοχωρήσαμε σήμερα, κυρία Μοιραράκη μου, και σας τραυματίσαμε την ωραιότερη ημέρα της ζωής σας, αλλά δεν το διαλέξαμε εμείς, αλλά το σύνολο των θεατών που σας είδαν. Εσείς επιλέξατε την απαράδεκτη συμπεριφορά σας, τη στιγμή που κάθε μέρα ένα εκατομμύριο και άλλοι τόσοι σε κεντρικά σημεία της χώρας μας, αγανακτισμένοι όλοι σε βαθμό απόγνωσης, χτυπάνε τα κατσαρολάκια τους στην Πλατεία Συντάγματος και όπου αλλού, ζητώντας δουλειά για ένα μεροκάματο, όχι για να πάνε σε «μπουχαροδεξιώσεις», αλλά για ένα πιάτο φαγητό από τα υπόλοιπα που η λαϊκή αγορά τα πουλάει φτηνότερα το μεσημέρι.

Στον Θεό σας, κυρία Μοιραράκη μου, δεν σας έχουν ενημερώσει ότι οι Μαρίες Αντουανέτες σχολάσανε; Εσείς με ποιο οξυγόνο αναπνέετε;

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
«ΜΠΟΥΧΑΡΑ»!

Είπαμε πιο πάνω ότι το φαινόμενο της «Μπουχάρας», αν θελήσουμε έτσι να βαφτίσουμε ωχαδερφισμό, τον εαυτουλισμό, τις παρωπίδες και όσα δεινά και αχαρακτήριστα υπογραμμίζουν τις συμπεριφορές και όχι μόνο, στην κυρία που κληρώθηκε σήμερα να εισπράξει τον θυμό μας, τη λύπη μας αλλά και την αγανάκτησή μας και για τα όσα μας συμβαίνουν στη θλιβερή μας πραγματικότητα.

Μια «Μπουχάρα» στο περισσότερο της κρίσιμης ύλης.

Αρχίζοντας από τη Βουλή, όπου ούτε ένας, μα ούτε ένας, δεν έχει το θάρρος να σηκωθεί και να πει «τόσο πολύ λογαριάζουμε την πολυθρόνα μας; Τη θεσούλα μας; Τα ευρουλάκια που τσιμπάμε κάθε μήνα και ζητάμε και κάποια προηγούμενα; Και τα όσα καλά μας εξασφαλίζουν οι ψήφοι που συγκεντρώσαμε; Τόση χοντροποσύνη; Τόση Μπουχάρα;».

Και μέσα στα 37 χρόνια της Μεταχουντικής Δημοκρατίας μας ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, βλέποντας τη διπροσωπία και την ανειλικρίνεια των 299 υπολοίπων, σηκώθηκε από τη θέση της, τους είπε «παραιτούμαι» και βγήκε από την αίθουσα που κρίνει τις τύχες ενός λαού ανάλογα με τα δικά της συμφέροντα και μόνο!

Η ΚΥΡΙΑ ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ!

Πριν από δύο εβδομάδες, ένα κοσμικό περιοδικό, σε μια γιορτή, παριστάμενων άσχετων και σχετικών, σε μια εορτή τιμητικών διακρίσεων, ανακήρυξε την Άννα Συνοδινού ως τη «Γυναίκα της χρονιάς» στον τομέα της.

Νομίζω ότι κάπως λάθος μετρήθηκε η στάση της. ΟΧΙ «της χρονιάς», αλλά η «Γυναίκα της πραγματικής Δημοκρατίας» για όλα τα χρόνια, χωρίς καμιά «Μπουχάρα» να την άγγιξε ποτέ!

***

ΤΟ ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΑΝΤΙ-ΑΝΕΚΔΟΤΟ!
Πώς γλίτωσε από μεγαλύτερη φθορά το Μέγαρο της Βουλής από τη συγκέντρωση των αγανακτισμένων;
«Φασκελοκουκουλωμένη!».

ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ…

Στο κάλεσμα για τον κοινό αγώνα στο χώρο του Πολιτισμού από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, η Εταιρεία των Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, Συνθετών και Μεταφραστών σε ανακοίνωση-απάντηση, την οποία υπογράφει ο πρόεδρός του Γιώργος Λαζαρίδης, τονίζεται:
«Η επί 18μηνο ερμητική σιωπή κάθε ενδιαφέροντος του υπουργείου Πολιτισμού για τα προβλήματα που απασχολούν τη θεατρική οικογένεια, σε όλες της τις δραστηριότητες και για τα οποία επανειλημμένα έχουμε απευθυνθεί στον αρμόδιο υπουργό κ. Παύλο Γερουλάνο και στα καθ’ ύλην αρμόδια όργανά του, ουδόλως συνηγορεί για την ύπαρξη ενδιαφέροντος, σε κάθε περίπτωση όμως καταθέτουμε τις απόψεις μιας, επιφυλάξεις και αντιρρήσεις μας επί των θιγομένων θεμάτων, τα οποία και προφορικώς θα αναπτύξει ο εκπρόσωπός μας, τις απόψεις του οποίου πλήρως καλύπτουμε:
1. Διατυπώνουμε την πλήρη διαφωνία μας για την ένταξη του θεατρικού μας πολιτισμού σε μια ευρωπαϊκή ενότητα τη στιγμή που η ιδιαιτερότητα της θεατρικής μας ιστορίας και ανεκτίμητης κληρονομιάς δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί σε κάθε περίπτωση, σε βαθμό δηλαδή που αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ένα ελάχιστο ποσοστό της θα ήταν αρκετό για να καλύψει το σύνολο των οφειλομένων μας στο Μνημόνιο.
2. Διατυπώνουμε επίσης την πλήρη διαφωνία μας για την πρώτη ενέργεια του νέου υπουργού με την ανάληψη των καθηκόντων του, που ήταν η κατάργηση του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού, αφήνοντας σωρεία ενεργειών δρομολογημένων από το ΕΚΕΘΕΧ σε απόλυτη εκκρεμότητα.
3. Πλήρη διαφωνία επί διατυπωθείσης απόψεως του κ. Γερουλάνου, δημοσιευθείσα και στις εφημερίδες για τις θεατρικές επιχορηγήσεις, να γίνονται μόνο σε νεανικά και πρωτοεμφανιζόμενα θεατρικά σχήματα, άποψη η οποία θα αφορούσε μόνο κάποιον που βρίσκεται μακριά από τη θεατρική πραγματικότητα και που όπως ήταν δυνατόν αντιμετώπισε τη δικαιολογημένη αντίδραση θεατρανθρώπων που μόνο ευγνωμοσύνη μπορεί να έχει το θεατρικό μας γίγνεσθαι για τη θεατρική τους προσφορά.
4. Την πλήρη διαφωνία μας για την κατάργηση του θεάτρου «Ακροπόλ» ως παραρτήματος της Εθνικής μας Λυρικής Σκηνής καθώς και τον διορισμό απλώς και μόνο με ένα τηλεφώνημα από έναν οικονομικό παράγοντα στη Ζυρίχη στον κ. Γερουλάνο για να προσλάβει τον άσχετο περί τα Λυρικοθεατρικά κ. Μουρκογιάννη, ο οποίος και αδικαιολογήτως παραμένει.
5. Την εγκατάλειψη μέχρι του βαθμού της καταστροφής του Θεατρικού Μουσείου, που για την ώρα αντιμετωπίζεται με τη μορφή της επαιτείας.
6. Την επαναφορά της αδείας άσκησης του επαγγέλματος του ηθοποιού για να σταματήσει κάποτε η επαγγελματική ιδιότητα του ηθοποιού δι’ «απλής δηλώσεως» ή των διά τηλεοράσεως σεξουαλικών προσόντων παρουσιαζομένων ή υποτιθέμενων.»
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ