«ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΜΙΛΗΤΟΣ ΚΙ ΑΠʼ ΤΗ ΖΩΗ ΦΕΥΓΑΤΟΣ Ή Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ʼΝʼ ΑΔΙΚΟΣ Ή ΘΑ ʼΝʼ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΚΑΡΤΟΣ»

Τού χρόνου λιθοβόλημα
γίνεται η κάθε μέρα,
ψάχνουμε ακυβέρνητοι
τόν Πολικό Αστέρα.
•••
Οι φάροι εσιγήσανε
πάει τό φώς εσβήστη,
απέραντο τό πέλαγος
καί ουδαμού η πίστη.
•••
Κύματα ανυπέρβλητα
έναντι ημών ογκούνται,
ακόμα καί οι συνετοί
έπαψαν νά θυμούνται.
•••
Αβυσσαλέα σκοτεινιά
ύπερθεν τών ψυχών μας,
βοάμε ασυνάρτητοι
τά λόγια τών ευχών μας.
•••
Καιάδας καί Αχέροντας
είν’ η καταφυγή μας,
ημών πού απωλέσαμε
τό πνεύμα καί τήν γή μας.
•••
Αφόρητη η σιωπή
σκαιά η αλαλία,
τά λόγια ασυνάρτητα
σε κάθε ομιλία.
•••
Όλοι περιστρεφόμενοι
μές σέ ιλίγγου δίνη,
φτάσαμε στήν απόγνωση
καί στήν φριχτή οδύνη.
•••
Καί τίθενται τά ξόανα
υπέρ τήν κεφαλή μας
ως τύραννοι αλλόφρονες
σφάζοντας τήν φυλή μας.
•••
Ώ! Άρτεμις, Ώ! Αθηνά
κι εσύ Μητέρα Ήρα,
βοηθήστε απʼ τό άπειρο
τήν Χώρα αυτή τήν χήρα,
•••
πού δέρνεται νυχθημερόν
διʼ ολίγου άρτου βρώση,
τήν βίασαν οι άθλιοι,
τήν έχουν ξεπατώσει.
•••
Όταν κοιτάζω τήν Βουλή
πού βούλεται νά σφάξει,
βούλομαι ο τρισάθλιος
τήν πίστη του νʼ αλλάξει.
•••
Εκείνη τήν θρησκευτική
νά γίνω ειδωλολάτρης
νά ξέρω νʼ αγωνίζομαι
πάντοτε περί Πάτρης.
•••
Να ʼχω σπαθιά ακονιστά
ίππους καί λεγεώνες
νά μπώ στό Κοινοβούλιο
μές στούς απατεώνες.
Νά κλάσουνε οι ήρωες
μαλλί από τόν κώλο,
νά τρέχουνε, νά φτάσουνε
όλοι στόν Βόρειο Πόλο.
•••
Μέ Εσκιμώους άπαντες
νέα φυλή νά φτιάξουν
κι από τήν άγρια παγωνιά
αγκαλιαστά νʼ αράξουν.
•••
Κι αφού οι Υπερβόρειοι
τούς γονιμοποιήσουν,
τότε άς επιστρέψουνε
κι ίσως μάς εννοήσουν.

…………….
«Ώ! πίκρα τής απόγνωσης
άνθησες μές στόν ύπνο μας,
κι άγνωστοι, ξένοι, ναυαγοί
γίναμε στή δική μας γή.
Πατρίδα μου σέ παίξανε
στά ζάρια βερεσέ».
–
ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ:
Μ. Θεοδωράκης,
Θ. Μωραΐτης.