Ο Άγγελος του Ολέθρου

Διάβαζα τον «Ύμνο στην Ελευθερία» του εθνικού μας ποιητή Σολωμού. Στον στίχο 80 γράφει: «Στέλνει ο Άγγελος του Ολέθρου, πείνα και θανατικό, που με σχήμα ενός σκελέθρου, περπατούν αντάμα οι δυο».
Ότι υπάρχει πείνα στην Ελλάδα σήμερα, το μαρτυρούν οι δεινοπαθούντες στη γειτονιά μου που γράφουν στο καρτελάκι τους: «Πεινάω».
Τι γίνεται όμως παραέξω;
Γύρισα τη δυτική Αθήνα. Το Πέραμα, τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη.
Πριν από περίπου είκοσι χρόνια, η περιοχή αυτή ήταν ένα μελίσσι δημιουργίας. Κατασκευάζονταν και επισκευάζονταν μεγάλα και δύσκολα καράβια, δούλευαν έμπειροι και επινοητικοί μηχανικοί και τεχνικοί, συνεργεία, επιχειρήσεις. Ήταν το γκαράζ της μεγαλύτερης ναυτιλίας του κόσμου. Της ελληνικής!
Τώρα ψυχή δεν κινείται στον χώρο. Οι δύο ναυπηγικές δεξαμενές, άδειες. Μέχρι το τέλος της ζώνης η ίδια εικόνα ερήμωσης. Με τους αμέτρητους γερανούς χωρίς να σηκώνουν ένα κιβώτιο. Το συνάλλαγμα που θα συνέρεε, αν δούλευε η ζώνη, σε συνδυασμό με αυτό από τον τουρισμό, θα κάλυπτε τα ελλείμματα ώστε να έχουμε ένα ισοσκελισμένο ισοζύγιο πληρωμών και να επιβιώνει η χώρα μας στο ανταγωνιστικό περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης.
Όσο για το συσσωρευμένο δημόσιο χρέος, πρέπει να απαιτήσουμε και να επιβάλουμε να το πληρώσουν οι εμπλεκόμενοι στη χρεοκοπία της χώρας πολιτικοί, καθώς και οι «συνεταίροι» τους, αφού δικό τους κυρίως «ανδραγάθημα» είναι! Είναι άδικο και ανήθικο να ζητούμε από τον απλό, και αμέτοχο πολλές φορές, πολίτη να πληρώσει από λεφτά που δεν έχει, αυτά που συσσώρευσαν στις τράπεζες του εξωτερικού οι ποικίλοι διαχειριστές της εξουσίας των τελευταίων δεκαετιών.
Γύρισα, μετά το Κερατσίνι, τη Δραπετσώνα, τον Πειραιά, τον Ρέντη, τη Νίκαια, το Αιγάλεω και τα Λιόσια. Παντού μαγαζιά κλειστά, αλλά και παρατημένα εργαστήρια και εργοστάσια. Καθένα από αυτά που έκλεισε, άφησε πίσω του ανθρώπους ανέργους και οικογένειες δίχως εισόδημα και ψωμί.
Όσο για το θανατικό, «κάθε εικοσιτετράωρο και ένας νεκρός. Στον δρόμο, στο κέντρο, στην πρωτεύουσα», σύμφωνα με ημερήσια εφημερίδα. Στους δρόμους της Αθήνας και της Ελλάδας ρέει άφθονο το αίμα. Μα πώς μας βρήκε αυτός ο Όλεθρος; Έγινε πόλεμος, χύθηκε αίμα, χάσαμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, και δεν το πήραμε χαμπάρι; Ή μήπως παραδώσαμε την Εθνική μας Κυριαρχία αμαχητί και χωρίς διαπραγμάτευση; Που σημαίνει ότι δεν μας έμεινε ίχνος αξιοπρέπειας!
Όμως, ποιος μας κήρυξε τον πόλεμο; Οι αγορές βέβαια, ανεβάζοντας στα ύψη τα επιτόκια και τα ασφάλιστρα κινδύνου στα κρατικά μας ομόλογα, τα spread και τα CDS. Και γι’ αυτό οι ιθύνοντες θα έπρεπε να δράσουν αμέσως! Και πόσο αμέσως έδρασε ο πρώτος θεσμικά υπεύθυνος για τη διάσωση της χώρας; Όπως ανακοίνωσε το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι, έχασε πολύτιμους μήνες για τη σωτηρία μας, συνεργαζόμενος με απερίσκεπτους συμβούλους από επενδυτικές τράπεζες και δικηγορικά γραφεία που είναι σε αναζήτηση προμηθειών. Κι ο ίδιος συμπληρώνει ότι συνέβαλε με τη συμπεριφορά του να δημιουργηθούν μεγάλες προσδοκίες στην αγορά ασφαλίστρων κινδύνου (CDS), να παιχτούν γιγαντιαία ποσά και να δημιουργηθεί ένα ισχυρό διεθνές λόμπι, που πιέζει για την πτώχευση της Ελλάδος προς αποκομιδή κερδών!
Αυτά τα κάνει αυτός που οφείλει να μας προστατέψει από τον όλεθρο! Μήπως, όμως, οι εκπορεύσεις του είναι ο Όλεθρος;

Βασίλης Σεβδαλής
Οικονομολόγος