Ευκαιρία η κρίση για νʼ αφυπνιστεί ο λαός
Η οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει και θα συνεχιστεί για καιρό, εκτός των άλλων, αποτελεί και μια ιστορική ευκαιρία για τον λαό, παρότι συνοδεύεται από τεράστια βάσανα, είναι η εκτίμηση που κάνουν στον Περισσό για την τρέχουσα συγκυρία.
Μπροστά μας, λένε, υπάρχουν δύο εκδοχές πολύ σημαντικές. Η μία είναι αυτή που προτείνει το ΚΚΕ, δηλαδή μαζική πολιτική αφύπνιση του λαού σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, μια αφύπνιση που θα οδηγήσει στο «όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η ώρα». Αφύπνιση που θα οδηγήσει τον λαό σε μια άνευ προηγουμένου οργάνωση στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στο χωράφι, στους χώρους μόρφωσης, εκεί όπου πονά, όπου ζει και ξυπνάει ο λαός. Με οργάνωση και πάλη, με στόχο να επιβάλει ρήγματα στο πολιτικό σύστημα και στην εξουσία του κεφαλαίου, και να χαράξει μια πορεία που θα έχει όραμα και σκοπό την κατάκτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας, η οποία είναι αδιανόητη βέβαια εάν δεν ταυτιστεί και με την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Η άλλη πιθανή αλλά πολύ άσχημη για τον λαό εκδοχή, τονίζουν, είναι ο λαός, καταβεβλημένος από τα καθημερινά και οξυμμένα προβλήματα, μπερδεμένος από τις συγχύσεις και τα παραπλανητικά διλήμματα που σκορπά το πολιτικό σύστημα, να φτάσει στο σημείο, χωρίς να χάσει την οργή και την αγανάκτησή του, να επιλέξει τελικά τον δρόμο της υποταγής και της συνθηκολόγησης.
Εμείς, λένε τα στελέχη του ΚΚΕ, απευχόμαστε αυτήν την εξέλιξη και ξέρουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση στην Ιστορία που ένας λαός να συνθηκολόγησε για πάντα. Μιλάμε όμως, συνεχίζουν, για μια συνθηκολόγηση σε μια κρίσιμη περίοδο, όπου η καταιγίδα συνεχίζεται με πολλά μποφόρ και θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια ακόμα, και μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγήσει σε μεγάλη ήττα του κινήματος, που για να ανακάμψει θα χρειαστούν πολύ περισσότεροι κόποι και θυσίες.
Η εκτίμηση που κάνουν είναι ότι δεν έχει κριθεί ακόμη καθαρά, ανοιχτά και τελεσίδικα ποια θα είναι η απάντηση του λαού, παρότι έχει δώσει δείγματα ότι θέλει την ανάκαμψη του κινήματος και επιθυμεί να αντιδράσει. Ωστόσο, όπως εκτίμησε η ίδια η Αλ. Παπαρήγα σε ομιλία της, αυτή η επιλογή δεν έχει κριθεί ακόμα, και από αυτήν την άποψη βρισκόμαστε στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι απ’ όσα έχουμε βρεθεί τα τελευταία σαράντα με πενήντα χρόνια.
Στην ανάλυση που κάνουν τονίζουν ότι στο σημείο που έφτασαν τα πράγματα ο καπιταλισμός ό,τι είχε να δώσει το έδωσε και απέδειξε ότι ως κοινωνικό σύστημα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια στροφή στη βαρβαρότητα. Σήμερα, λένε, ο καπιταλισμός παίρνει πίσω ό,τι έδωσε πριν από τριάντα ή σαράντα χρόνια και ως εκ τούτου αντικειμενικά, και όχι επειδή το θέλει το ΚΚΕ, μπαίνει το πραγματικό δίλημμα στον λαό:
Ή θα ανεχθεί και θα στηρίξει -είτε με φόβο είτε με τυφλή αγανάκτηση είτε επειδή δεν έχει πειστεί ότι υπάρχει διέξοδος- τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση, με ακρωτηριασμένα κυριολεκτικά τα δικαιώματα των εργαζομένων, ή θα βάλει πλώρη για την επίλυση του προβλήματος της εξουσίας και όχι απλώς το ποιο κόμμα θα είναι στην κυβέρνηση.
Καταλήγοντας, υπογραμμίζουν ότι το δίλημμα που μπαίνει αντικειμενικά στον λαό σημαίνει ότι πρέπει όσο γίνεται πιο γρήγορα η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα να γυρίσουν την πλάτη στα τεχνητά διλήμματα που βάζουν καθημερινά τα επιτελεία του συστήματος.