Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1
Η Γερμανία πήρε τη σωστή απόφαση. Η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι θα κλείσει τα πυρηνικά εργοστάσια της χώρας της μέχρι το 2022. Και σε δηλώσεις του ο υπουργός Περιβάλλοντος δήλωσε ότι από τους 17 αντιδραστήρες που λειτουργούν σήμερα, οι 14 θα κλείσουν μέχρι το τέλος του 2021 και οι υπόλοιποι τρεις έως το τέλος του 2022. Και έδωσε απάντηση στον προβληματισμό πάρα πολλών, πώς θα μπορέσει η Γερμανία να καλύψει το έλλειμμα σε ηλεκτρική ενέργεια, καθώς σήμερα το 22% των αναγκών της καλύπτεται από την παραγωγή των πυρηνικών εργοστασίων. Ο υπουργός Περιβάλλοντος κ. Ρέντζεν απάντησε ότι αποτελεί στόχο η μείωση της χρήσης ηλεκτρικής ενέργειας κατά 10% μέχρι το τέλος της δεκαετίας αυτής και το υπόλοιπο 12% θα καλυφθεί από υδροηλεκτρική ενέργεια, καθώς και από τη χρησιμοποίηση πετρελαίου στο ενεργειακό σύστημα. Η πυρηνική κρίση που ξέσπασε στην Ιαπωνία μετά τον φοβερό σεισμό είχε αποτέλεσμα να πάρει πρώτη από όλες τις χώρες η Γερμανία τη σωστή απόφαση και ήδη θα αρχίσει από τη φετινή χρονιά τη διακοπή των παλαιότερων πυρηνικών εργοστασίων. Η απληστία που κυριαρχεί σε όλη τη δυτική οικονομία έφερε στο χείλος της καταστροφής την ανθρωπότητα, με τη λειτουργία πυρηνικών εργοστασίων, τα οποία για πάρα πολλούς λόγους αποτελούν θανάσιμη απειλή για τον άνθρωπο. Έτσι επιβεβαιώνεται ότι η απληστία είναι το χειρότερο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα.
2
Το έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν και επανερχόμαστε και σήμερα στο θέμα της αύξησης των τιμών στις διεθνείς αγορές των βιομηχανικών πρώτων υλών, του πετρελαίου και των σιτηρών. Η παγκόσμια οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει, η πτώση της ισοτιμίας του δολαρίου και τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη αποτέλεσαν τα κύρια αίτια της αύξησης των τιμών, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές των αγορών. Θα θέλαμε εμείς να προσθέσουμε και έναν άλλον παράγοντα. Αυτή η αβεβαιότητα, καθόσον αφορά τις οικονομικές εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο, προκάλεσε το κερδοσκοπικό ενδιαφέρον των μεγάλων τζογαδόρων Ανατολής και Δύσης. Όπως σε πολλούς άλλους τομείς, έτσι και στον τομέα του επιπέδου τιμών άρχισε να κυριαρχεί το στοίχημα. Υπήρχε μεγάλη σχέση μεταξύ κινδύνου και οφέλους. Οι κερδοσκόποι διέγνωσαν ότι η υποτίμηση του δολαρίου θα προκαλέσει αύξηση των τιμών του πετρελαίου. Και αυτό και μόνο το γεγονός θα ήταν ικανό νʼ ανοίξει τον δρόμο στα στοιχήματα. Ήδη πολλοί κερδοσκόποι-επενδυτές έχουν ποντάρει στην αύξηση του επιπέδου τιμών. Και συγκεκριμένα στη διαμόρφωση της τιμής του πετρελαίου στα 140 δολάρια το βαρέλι μέχρι το τέλος του 2012. Σημειώνουμε ότι το 2003 τα στοιχήματα γύρω από τις τιμές των εμπορευμάτων έφταναν στα 15 δισ. δολάρια. Και στο τέλος του 2008 τα στοιχήματα έφτασαν στα 200 δισ. δολάρια. Αυτό είναι αρκετό για να καταλάβετε πώς κινείται σήμερα η οικονομία. Καταντήσαμε «οικονομία στοιχημάτων».
3
Και τώρα στα καθʼ ημάς. Ας δούμε μερικές λεπτομέρειες από τη διαμόρφωση του δημοσίου χρέους. Μέσα στην πενταετία 2011 – 2015 έχουμε λήξη περίπου του 1/3 του συνολικού δημοσίου χρέους. Και συγκεκριμένα μέσα στην περίοδο αυτή λήγουν ομόλογα ύψους 205,2 δισ. ευρώ. Και σημειώνουμε ότι αυτά τα ομόλογα εκδόθηκαν την περίοδο 2001 – 2005 (τα δεκαετή) και την περίοδο 2006 και μέχρι σήμερα της «τρόικας» και τα πενταετή. Το 2004, έτος διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων, είχαν εκδοθεί τα περισσότερα ομόλογα. Οι λήξεις των ελληνικών ομολόγων για την τρέχουσα πενταετία είναι 35,2 δισ. για το 2011 + 35,3 δισ. για το 2012 + 37, 6 δισ. για το 2013 + 57,7 δισ. για το 2014 + 39,4 δισ. για το 2015. Όπως γίνεται αντιληπτό, δεν είναι ποτέ δυνατόν μέσα σε 5 χρόνια η Ελλάδα να μπορέσει να εξοφλήσει αυτό το πελώριο δανειακό βάρος. Γιʼ αυτόν τον λόγο και άρχισαν ήδη οι συζητήσεις για τη χορήγηση και δευτέρου δανείου από την «τρόικα», ύψους 65 δισ. ευρώ, τα οποία θα καλύψουν τους τόκους μόνο των ληξιπρόθεσμων δόσεων του 2012, 2013, 2014. Το κεφάλαιο θα ανακυκλωθεί και θα υπογράψουμε νέα ομόλογα πενταετή και δεκαετή, φυσικά με πολύ αυξημένα επιτόκια, πράγμα που σημαίνει ότι εντός ολίγου ο προϋπολογισμός, τουλάχιστον κατά ποσοστό 50%, θα έχει νʼ αντιμετωπίσει τις υπέρογκες δαπάνες για την εξόφληση των τόκων του δημοσίου χρέους.