Αμαρτίες πολλές έχει ο Ναός του Αμαλίειου…

Κυριολεκτικά δεν αφήνουν τον Ναό να βρει την ησυχία του. Τη σκυτάλη παίρνει σήμερα η διοίκηση του Αμαλίειου. Εμείς θα επαναλάβουμε αυτό που έχουμε πει προφορικά και στις δύο πλευρές. Αλίμονο για την Ορθοδοξία όταν δεν μπορούν να τα βρουν για μια Εκκλησία. Και τρώγονται… Τότε πώς ζητάνε να τα βρουν οι πολιτικοί, να συναινέσουν;

Η επιστολή που μας έστειλε το Αμαλίειο έχει ως εξής:

Κύριε Διευθυντά,
Στην επιστολή του κ. Σιούφα που δημοσιεύσατε την 5-6-11, το Αμαλίειον οφείλει να απαντήσει με στοιχεία για την αποκατάσταση της αλήθειας.
• Είναι τελείως αναληθής ο ισχυρισμός ότι το Αμαλίειον «αποφάσισε να γκρεμίσει τον ναό και να πωλήσει το οικόπεδό του στη δεκαετία του 1950». Αντιθέτως, όλες οι αποφάσεις και ενέργειες της διοίκησης του Αμαλίειου είχαν μόνο έναν σκοπό: Πώς να διατηρήσουν τον ναό προς εξυπηρέτηση των λατρευτικών αναγκών της αμαλιειακής οικογένειας (διοικούσα επιτροπή, μέλη του σωματείου τακτικά και αρωγά, οικότροφοι, εργαζόμενοι, απόφοιτοι). Ο ναός συνέχισε να διοικείται από επιτροπή διοριζόμενη από το Δ.Σ. του Ιδρύματος, που αναφερόταν καθʼ όλα σʼ αυτό. Τα παραπάνω προκύπτουν κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο από την αλληλογραφία, το αρχειακό υλικό και τις αποφάσεις της Αρχιεπισκοπής, μέχρι το 1991.
• Είναι αναληθής και εκτός πραγματικότητος ο ισχυρισμός ότι το υπʼ αριθμ. 20.255/60 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Ι. Παπαγιάννη υποκρύπτει αμέσως ή εμμέσως οποιαδήποτε μορφή παραχώρησης του ναού. Όπως σαφώς προκύπτει από αυτό, συνεστήθη «πραγματική δουλεία» υπέρ της εργοληπτρίας εταιρείας ανεγέρσεως της απέναντι πολυκατοικίας επί της οδού Στησιχόρου αρ. 11 και των μέχρι τότε συνιδιοκτητών αυτής έναντι τιμήματος 250.000 δρχ., με σκοπό να έχει η πολυκατοικία αυτή ανεμπόδιστη «θέα, πράσινο και αέρα», ορίζεται δε να μην κτιστούν οικοδομήματα και να μη φυτευτούν μεγάλα δένδρα κ.λπ. Κάθε άλλη προσπάθεια αλλοιώσεως του δημοσίου αυτού εγγράφου είναι αβάσιμη, αν όχι κακόβουλη. Άλλωστε, όπως προκύπτει από συγκριτικά στοιχεία της εποχής εκείνης, η αξία του οικοπέδου του ναού ήταν τουλάχιστον 5.000.000 δρχ.
• Η περίφημη «επιτροπή διασώσεως» συνεστήθη με πρωτοβουλία μελών και φίλων του Αμαλίειου με σκοπό να υποβοηθήσει ηθικά και οικονομικά το Ίδρυμα κατά τη δύσκολη περίοδο της μετεγκατάστασης του οικοτροφείου. Είναι ακατανόητος ο ισχυρισμός ότι οι τυχόν ευεργέτες και δωρητές κάθε κοινωφελούς έργου -ή ακόμα περισσότερο τα παιδιά και τα εγγόνια τους- αποκτούν δικαιώματα στην κυριότητα ή διοίκηση των κοινωφελών ιδρυμάτων.
• Το 1991 εκδηλώθηκε η απόπειρα υφαρπαγής του ναού, που προσέκρουσε στη σθεναρή στάση του ιδρύματος, έναντι της οποίας η Αρχιεπισκοπή ανέκρουσε πρύμναν, αποδεχόμενη την πρότερη τάξη. Η γνωστή πλέον ομάδα, η οποία έχει την άποψη ότι δύναται να επιλύει τα προβλήματά της με τη δύναμη των επιρροών και των μέσων, επανήλθε το 1995 εξασφαλίζοντας την έκδοση νέας αντίστοιχης αρχιεπισκοπικής πράξης -ενόσω, μάλιστα, ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ήτο βαρέως ασθενών. Τον δε χαρακτήρα που εξέλαβε έκτοτε ο εκκλησιασμός στον ναό προδίδει το αφιέρωμα στο «ΒΗΜΑgazino» της 23-24/4/11.
• Μετά την -έστω καθυστερημένη- συμμόρφωση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών με την ακυρωτική των πιο πάνω πράξεων απόφαση του Σ.τ.Ε, η διοίκηση του ναού των Ταξιαρχών επανήλθε στο Αμαλίειο. Αφʼ όταν ανέλαβε τη διαχείριση, το Αμαλίειο προσπάθησε να αποκαταστήσει την τραυματισμένη φύση και λειτουργία του ναού, χωρίς όμως να αλλάξει το πρόγραμμα λειτουργίας ή να περιορίσει την προσβασιμότητα για όσους χριστιανούς επιθυμούν να λατρεύσουν εντός αυτού. Αυτονοήτως το Αμαλίειο αναγκάστηκε να προσλάβει καινούργιο προσωπικό, καθώς το υπάρχον δεν δεχόταν να πληρώνεται έναντι των νόμιμων παραστατικών.
• Πληροφορούμε τέλος τον κ. Σιούφα ότι η διαχείριση του Αμαλίειου ελέγχεται εξονυχιστικά και αν έχει οποιαδήποτε παρατήρηση, θα πρέπει να σπεύσει να την αναφέρει αρμοδίως. Επʼ ευκαιρία, να του υπενθυμίσουμε ότι εκκρεμεί και η λογοδοσία της διαχείρισης του ναού για την επίδικη περίοδο 1995-2010.

Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία.
Για το Αμαλίειο Οικοτροφείο Θηλέων

Ο γεν. γραμματέας της Δ.Ε.
και πρόεδρος της Επιτροπής
Διαχείρισης του Ναού
ΣΤΑΥΡΟΣ Γ. ΜΑΓΓΙΝΑΣ


Σχολιάστε εδώ