ΑΠʼ ΕΞΩ ΠΙΚΡΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΧΕΙΡΟΠΙΑΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Επομένως η σημερινή κατάσταση δεν είναι μια πρωτόγνωρη δυσκολία της στιγμής, αλλά είναι μια συνεχής κατάσταση που δεν αντιμετωπίστηκε σωστά στις περιόδους άνθησης της ελληνικής οικονομίας και έφτασε στη σημερινή αξεπέραστη πλέον δυσκολία. Αυτά καθόσον αφορά το ιστορικό της δημοσιονομικής διαχείρισης, που ασφαλώς ο υπουργός γνωρίζει. Αλλά επικαλέστηκε το επιχείρημα αυτό ίσως για να δώσει παρηγοριά στον εξουθενωμένο πλέον ελληνικό λαό και με κεντρικό στόχο να κατηγορήσει την προκάτοχο κυβέρνηση της ΝΔ, όπως το συνηθίζει εσχάτως η κυβέρνηση.

Eάν όντως ο κ. Παπακωνσταντίνου πίστευε ότι τα μέτρα του είναι για αντιμετώπιση μιας δυσκολίας της στιγμής, θα έπρεπε το κάθε μέτρο που έλαβε να έχει χρονικό προσδιορισμό ισχύος. Όλα τα προσωρινά μέτρα έχουν ημερομηνία λήξης. Η κατάργηση π.χ. του 13ου και 14ου μισθού στον δημόσιο τομέα δεν έχει ημερομηνία λήξης. Γιατί η «τρόικα» δεν ανέχεται τη λήψη προσωρινών μέτρων. Και αυτό το ξέρει πάρα πολύ καλά ο κ. Παπακωνσταντίνου. Η «τρόικα» επιβάλλει τη λήψη μέτρων μόνιμου χαρακτήρα. Και όχι μόνον για τα μέχρι τούδε ληφθέντα μέτρα, αλλά και για τα μέτρα που πρόκειται να ληφθούν στο μέλλον στο πλαίσιο του 2ου Μνημονίου. Ερωτάται ο υπουργός Οικονομικών: α) Οι αποκρατικοποιήσεις των ΔΕΚΟ είναι μέτρο προσωρινού χαρακτήρα; β) Η κατάργηση ορισμένων ΔΟΥ, τελωνείων, δημοσίων υπηρεσιών, κοινωνικής ασφάλισης των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων του Δημοσίου είναι μέτρα προσωρινής ισχύος; γ) Το κούρεμα των επικουρικών συντάξεων από 300 ευρώ και άνω και οι εισφορές του ΛΑΦΚΑ που επανήλθαν, πότε άραγε θα σταματήσουν να εφαρμόζονται;

Μπορεί να μας πει ο υπουργός ποιος φταίει για την εξασθένιση των ασφαλιστικών ταμείων; Ασφαλώς κάτι θα ξέρει για το παιγνίδι στο χρηματιστήριο των αποθεματικών των ταμείων το 1999 και το 2000. Πόσο ζημιώθηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία από το χρηματιστηριακό παιγνίδι που παίχτηκε με την ανοχή ή την προτροπή της τότε κυβέρνησης Σημίτη; Επίσης ο υπουργός πρέπει να γνωρίζει κάλλιστα, και αν δεν γνωρίζει πρέπει να πληροφορηθεί, πόσο ζημιώθηκε το ελληνικό Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία από τα περιβόητα δομημένα ομόλογα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ποια ήταν η αμοιβή της Goldman Sachs για την απόκρυψη του δημοσίου χρέους; Πόσα πληρώνει σήμερα το Δημόσιο για τις στρατιές των συμβούλων και των παρασυμβούλων και για τις δαπάνες των ταξιδιών των κυβερνητικών αξιωματούχων στο εξωτερικό; Όλα αυτά και πολλά άλλα ανατρέπουν τον ισχυρισμό ότι περνάμε δυσκολία της στιγμής. Η δύσκολη κατάσταση θα διαρκέσει επί πολύ και, παρά ταύτα, η τωρινή κυβέρνηση κάνει το σφάλμα να ρίχνει όλα τα βάρη μονομερώς στους εργαζομένους, παραγνωρίζοντας τη συνταγματική επιταγή που επιβάλλει την κατανομή των βαρών ανάλογα με τη φοροδοτική ικανότητα των διαφόρων κατηγοριών των πολιτών. Πού είναι ο δραστικός περιορισμός των αποδοχών των βουλευτών, των δικαστικών και των άλλων προνομιούχων, που εμφανίζονται σαν «Ηρακλείς του στέμματος» που οι όποιες περικοπές έγιναν σε βάρος τους δεν υποβιβάζουν καθόλου το βιοτικό τους επίπεδο και απλώς ίσως να περιορίζουν την αύξηση των αποταμιεύσεών τους. Δεν είδαμε μέχρι τώρα αυτούς που πήραν τις μίζες και δωροδοκήθηκαν, και επί ΝΔ και επί ΠΑΣΟΚ, να τιμωρούνται, παρά τον αδικαιολόγητο πλουτισμό τους. Αυτή η εκτεταμένη ατιμωρησία των «εγκληματιών με κολάρο» συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Πολλοί αξιωματούχοι σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, και όχι μόνο, βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στη φυλακή για ατασθαλίες σε βάρος του δημοσίου χρήματος. Από τα παραπάνω βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η σημερινή δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας μας δεν οφείλεται αποκλειστικά στην παγκόσμια οικονομική κρίση που μαστίζει όλες τις χώρες. Βασικά οφείλεται στην ασύνετη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών που επί χρόνια συνεχίζεται και τελειωμό δεν έχει. Και στην καταλήστευση του πλούτου της χώρας μας από ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές, που κατά έξυπνο τρόπο αξιοποίησαν για δικό τους όφελος τα όποια κενά υπάρχουν στην τιμωρία ενόχων. Τέτοια ατιμωρησία και ασυδοσία δεν παρατηρείται πουθενά αλλού, γιʼ αυτό και η χώρα μας βρίσκεται στο τελευταίο σκαλοπάτι, έχοντας γίνει περίγελος σε όλη την Ευρώπη. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι, και πρώτη η κυβέρνηση, ότι για να επέλθει η των «τοιούτων παθημάτων κάθαρσις» δεν αρκούν μόνο οικονομικά μέτρα, που προκαλούν την αγανάκτηση του εργαζόμενου λαού, αλλά απαιτούνται βαθιές τομές και σε όλο το πλέγμα που αποτελεί το λεγόμενο πολιτικό μας σύστημα. Και προς την κατεύθυνση αυτή θα έπρεπε να στραφεί η μεταρρυθμιστική δυναμική της κυβέρνησης. Με το ξεπούλημα των ΔΕΚΟ και της λοιπής δημόσιας περιουσίας δεν είναι δυνατόν να λυθεί το πρόβλημα της χώρας μας. Και αυτά τα συναφή που η κυβέρνηση υποστηρίζει δεν είναι παρά προσπάθεια αποπροσανατολισμού του λαού, ακόμη κι αν υποτεθεί ότι με τη στήριξη της ΕΕ μπορούμε να πετύχουμε κάποια βελτίωση της οικονομικής μας κατάστασης, πράγμα απίθανο φυσικά, καθώς με τα δάνεια και τις εκποιήσεις τα προβλήματα παραμένουν. Πέρα από την οικονομική άποψη του θέματος πρέπει να γίνει μια ευρύτερη ανασύνταξη των θεσμών, για να μπορέσει το δημοκρατικό μας πολίτευμα να εξυγιανθεί και να βοηθήσει τη χώρα στην οικονομική και πολιτική της ανασύνταξη. Πέρα από την οικονομική αντιμετώπιση της κατάστασης, με προτεραιότητα στην ανάπτυξη, θα πρέπει να μεταρρυθμιστούν και οι θεσμοί του πολιτικού συστήματος, με προτεραιότητα τον εκσυγχρονισμό του Συντάγματος της χώρας μας. Πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι κι αν καταφέρουμε να διορθώσουμε τις δημοσιονομικές ανισορροπίες που υπάρχουν και να βάλουμε την ελληνική οικονομία σε τροχιά ανάκαμψης, δεν θα μπορέσουμε σε μόνιμη βάση να εξασφαλίσουμε ένα δυνατό κράτος με οικονομική άνθηση. Το οικονομικό πρόβλημα θα ξαναέλθει στην επιφάνεια και πάλι γιγαντωμένο, αν δεν υπάρξει επίλυση του πολιτικού μας προβλήματος, που είναι η απαρχή της δημιουργίας σοβαρών οικονομικών προβλημάτων. Εάν θέλουμε λοιπόν σε μόνιμη βάση να δημιουργήσουμε μια ισχυρή οικονομία θα πρέπει: α) Να προχωρήσουμε ταχύτατα σε εκσυγχρονισμό, αναβάθμιση και κάθαρση των θεσμών (Συντάγματος, κρατικής εξουσίας, κοινοβουλευτισμού, απονομής δικαιοσύνης κ.λπ.). β) Να προχωρήσουμε σε επανάκτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να πετύχει τη λεηλασία του πλούτου της χώρας μας. γ) Να δώσουμε αναπτυξιακή πνοή στην οικονομία για να μπορέσει γρήγορα να απαλλαγεί από το Μνημόνιο και τις συνταγές του, και από την εκμετάλλευση των κερδοσκόπων, ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα της υψηλής ανεργίας, των δημοσιονομικών ανισορροπιών και της ανύψωσης του τεχνολογικού επιπέδου της παραγωγικής μας μηχανής. Μόνον έτσι η οικονομία μας θα μπορέσει να θωρακιστεί απέναντι στον άγριο ανταγωνισμό που επικρατεί σήμερα στις ασύδοτες αγορές της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Εάν θέλουμε φυσικά να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια Ελλάδα που θα μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο της ευνομούμενης και ισχυρής οικονομικά και πολιτικά χώρας. Ας μη γελιόμαστε, η πορεία που ακολουθεί σήμερα η χώρα μας, με χαίνουσες πληγές τον ευτελισμό των θεσμών και την πληθώρα των οικονομικών προβλημάτων, οδηγεί στην υποθήκευση του μέλλοντος του δικού μας, των παιδιών μας και πολλών γενεών ακόμη. Το ελληνικό σκάφος στραβά αρμενίζει. Και η μεγάλη ευθύνη των πολιτικών είναι να προσέξουν να μην υποθηκεύσουν το μέλλον των παιδιών μας. Σʼ αυτήν την επιδίωξη πρέπει να επικεντρωθεί όλη η προσπάθεια της κυβέρνησης, του πολιτικού συστήματος γενικότερα, της πνευματικής ηγεσίας και όλων των κοινωνικών φορέων. Δυστυχώς, όμως, όλοι οι παραπάνω παράγοντες είτε αδρανούν είτε πελαγοδρομούν ή δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν την πραγματικότητα. Αυτό προκάλεσε και τον γιγαντισμό του κινήματος των «Αγανακτισμένων» που έχουν κατακλύσει μέρες τώρα τις πλατείες σε πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης και φυσικά και της πατρίδας μας. Η προσοχή όλων θα πρέπει όμως να επικεντρωθεί στο να μη μετατραπεί το κίνημα αυτό σε κίνημα «εξεγερμένων» πολιτών, γιατί τότε θα είναι πολύ αργά και οι αρνητικές επιπτώσεις θα πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας. Για τον λόγο αυτό επιβάλλεται όλοι οι φορείς του πολιτικού συστήματος, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι μεγαλοτραπεζίτες, οι μεγαλοεργολάβοι και οι μαφίες που δρουν στους διαφόρους κλάδους της επιχειρηματικής και κοινωνικής μας ζωής να αντιληφθούν τη σημερινή πραγματικότητα και να εγκαταλείψουν τις παράνομες δραστηριότητές τους και τη φθοροποιό για την Ελλάδα και τον ελληνισμό συμπεριφορά τους. Ο λαός ξύπνησε και δεν αντέχει άλλο. Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών έχουν δημιουργήσει μια άκρως ρευστή κατάσταση. Και στον πολιτικό και στον οικονομικό τομέα. Βρισκόμαστε σε σταυροδρόμι. Ποιο δρόμο θα ακολουθήσουμε; Της αφύπνισης ή του εφησυχασμού; Της αντίστασης ή του γκρεμού; Απʼ έξω πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι και μέσα (στην Ελλάδα) οχλοβοή κι αντάρα.