Τι συμβαίνει με το ασφαλιστικό των εργαζομένων στη ΔΕΗ
Ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Τεχνικών ΔΕΗ, κ. Σωτ. Σκαλίντζης, έχει εντελώς άλλη άποψη, όπως την καταθέτει με στοιχεία, σε απάντηση που μας έστειλε και την οποία τιτλοφορεί «Η άγνοια κάποιων και το όψιμο ενδιαφέρον τους».
Θέσαμε υπόψη του κ. Γρ. Σολωμού την επιστολή του κ. Σκαλίντζη, την οποία και δημοσιεύουμε στη συνέχεια, για να έχει ο αναγνώστης ολοκληρωμένη την εικόνα και να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Η αλήθεια κατά
την Ένωση Τεχνικών
«Οφείλω ως εργαζόμενος στη ΔΕΗ και συνδικαλιστικό στέλεχος στην Ένωση Τεχνικών ΔΕΗ (αντιπρόεδρος) μία απάντηση προς αποκατάσταση της αλήθειας.
Πρέπει να γνωρίζει ο κ. Σολωμός ότι σύμφωνα με τον Ν. 4491/66, η ΔΕΗ ήταν ταυτόχρονα εργοδότης και ασφαλιστής του προσωπικού της και είχε αναλάβει την πλήρη κάλυψη των δαπανών και των εν γένει υποχρεώσεών της, χωρίς καταβολή εργοδοτικών εισφορών.
Είναι σαφές ότι ο Ν. 4491/66 λειτούργησε ως κεφαλαιοποιητικό σύστημα στη ΔΕΗ κατ’ εξαίρεση από το γενικότερο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα της χώρας το οποίο είναι αναδιανεμητικό.
Ο Φορέας Ασφάλισης Προσωπικού της ΔΕΗ με τον Ν. 4491/66 ήταν η ίδια η ΔΕΗ και όχι κάποιο ξεχωριστό «Ασφαλιστικό Ταμείο». Ο νομοθέτης με τον Ν. 4491/66 δεν συνέστησε ίδιο νομικά αυθύπαρκτο και οικονομικά ανεξάρτητο φορέα κοινωνικής ασφάλισης για την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση του προσωπικού της ΔΕΗ, αλλά κατέστησε αυτήν την ίδια τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού «που ανήκει εξ ολοκλήρου στο κράτος και λειτουργεί χάριν του δημόσιου συμφέροντος και ασφαλιστικό φορέα του προσωπικού της».
Η ΔΕΗ ως εργοδότης δεν κατέβαλε προκαθορισμένα ασφάλιστρα επί του ποσού μισθοδοσίας, αφού οι πόροι από τις εισφορές των ασφαλισμένων περιήρχοντο στη ΔΕΗ, η οποία είχε αναλάβει την πλήρη κάλυψη δαπανών και των εν γένει υποχρεώσεων της ασφάλισης (άρθρο 7 παρ. 2 Ν. 4491/66).
Στον Ν. 4491/66 δεν προβλέφθηκε η δημιουργία αποθεματικών για την αντιμετώπιση από τη ΔΕΗ τρεχουσών ή μελλοντικών δαπανών και υποχρεώσεών της ως ασφαλιστικού φορέα, οι δε πόροι διαχειρίζονταν και αξιοποιούνταν από τη ΔΕΗ στα πλαίσια της επιχειρηματικής δραστηριότητάς της.
Ως εκ τούτου δεν υπήρχε υποχρέωση λογιστικής απεικόνισης βάσει του νόμου 4491/66 που αφορούσε την είσπραξη των πάσης φύσεως εσόδων και την καταβολή των πάσης φύσεως δαπανών και παροχών της κοινωνικής ασφάλισης του προσωπικού της. Ο κ. Σολωμός πριν ασκήσει κριτική, η οποία είναι εντελώς ανακριβής και επιφανειακή, έπρεπε να γνωρίζει συγκεκριμένα ποιοι λόγοι επέβαλαν τη συμφωνία η οποία υπεγράφη στις 30 Ιουλίου 1999 μεταξύ του υπουργού Ανάπτυξης (ο οποίος ενεργούσε και εκ μέρους των υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων) και της ΓΕΝΟΠ, την οποία προσυπέγραψε στη συνέχεια και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΔΕΗ. Κομβικό σημείο αποτελεί η οδηγία 96/92 της EE που αναφέρεται στην απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
Η επίλυση του ασφαλιστικού της ΔΕΗ ήταν η αναγκαία προϋπόθεση για τη μετάβαση της ΔΕΗ στο νέο (μη μονοπωλιακό) περιβάλλον. Στην εισηγητική έκθεση στο άρθρο 34 του N. 2773/99 δύο ήταν οι βασικές παραδοχές:
Πρώτον: Η αναγνώριση εκ μέρους της Πολιτείας του γεγονότος ότι έχει σχηματιστεί περιουσία της ΔΕΗ. Ιδιαίτερη σημασία έχει η 98/96 απόφαση του ΔΣ της ΔΕΗ και η αναλογιστική μελέτη που έγινε από τις εταιρείες WYAΤΤ & PRUDENTIAL και κατατέθηκε στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων το 1995. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η περιουσία λειτουργεί ως ασφαλιστικό κεφάλαιο των εργαζομένων και συνταξιούχων μέσω του ΟAΠ/ΔEΗ, που θα λειτουργούσε ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου.
Δεύτερον: Η ΔΕΗ από το 1996 έως το 2000 ήταν ένα διφυές νομικό πρόσωπο που λειτουργούσε α) ως επιχείρηση NΠΙΔ και ως ασφαλιστής ΝΠΔΔ. Η λειτουργία της ΔΕΗ ως ασφαλιστικού φορέα δεν ήταν συνταγματικώς επιτρεπτή κατά την έννοια του άρθρου 22 παρ. 4 του Συντάγματος, δεδομένου ότι η κοινωνική ασφάλιση του προσωπικού της δεν μπορεί να συνδεθεί με επιχειρηματικούς κινδύνους στους οποίους θα εκτίθετο η ΔΕΗ στη νέα ανταγωνιστική και αντιμονοπωλιακή αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Η περιουσία του ασφαλιστικού φορέα του προσωπικού της ΔΕΗ ανέρχεται, με μελέτη επικαιροποιημένη το 2007, σε 11,6742 δισ. ευρώ την 31/12/06.
Γίνεται έτσι φανερό ότι το κράτος καταβάλλει στον ΟAΠ-ΔEΗ τον ετήσιο «πάγιο πόρο» ως αντιπαροχή από την ενσωματωμένη περιουσία του ΟAΠ στην περιουσία της ΔΕΗ AΕ: ΠΔ 51/2001 άρθρο 5 παρ. 2γ.
Έτσι ο ΟAΠ/ΔΕΗ ορίστηκε να «καλύψει, εξασφαλίσει και προστατεύσει εις το ακέραιο όλες τις κάθε είδους ασφαλιστικές παροχές και υποχρεώσεις του ασφαλιστικού φορέα της ΔΕΗ σε συνδυασμό με τα αναφερόμενα στις παρ. 1 και 2 του άρθρου 34 του Ν. 2773/99 καθώς και με το άρθρο 35 του Ν. 4491/66 κατ’ ελάχιστο στο επίπεδο και την έκταση που προβλέπεται κατά την έναρξη ισχύος του Ν. 2773/99 (ΦΕΚ A΄ 286). Επιπλέον, σύμφωνα με τον Ν. 2773/99 και τον 2919/2001 άρθρο 26, το ελληνικό Δημόσιο έχει αναλάβει την πρόσθετη υποχρέωση να μεταβιβάσει στον ΟΑΠ ποσοστό 15% σε κάθε επιπλέον μετοχοποίηση.
Θέλω να πιστεύω ότι η αναφορά στο ασφαλιστικό των εργαζομένων και συνταξιούχων στη ΔΕΗ ήταν αρκετά κατατοπιστική. Δεν θα μπορούσα να μη σχολιάσω όμως τη σύγκριση με τους δημοσίους υπαλλήλους. Απαιτούνται 2 περιγραφικά σχόλια:
α) Ο δημόσιος τομέας, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, δεν έχει μερικώς μετοχοποιηθεί, για να λάβουν οι δημόσιοι υπάλληλοι αντιπαροχή.
β) Αποκρύβεται επιμελώς η μέγιστη λεηλασία όλων των αποθεμάτων ασφαλιστικών ταμείων από το κράτος μεταπολεμικά έως τα μέσα της δεκαετίας του ’90 με καταθέσεις δισ. δρχ. στην Τράπεζα της Ελλάδος και σήμερα παρουσιάζεται η τραγική κατάσταση ο ΟΠAΔ να μην καλύπτει υποχρεώσεις προς τους ασφαλισμένους του. Είναι ειρωνεία άνω των 400 να έχουν αποβιώσει χωρίς να τους έχει καταβληθεί το εφάπαξ.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη φιλοξενία
Σωτ. Σκαλίντζης
Αντιπρόεδρος Ένωσης Τεχνικών ΔΕΗ»
Και η άλλη άποψη
Αξιότιμε κύριε Διευθυντά
Η επιχειρηματολογία που καταθέτει με την παραπάνω απάντησή του ο αντιπρόεδρος των τεχνικών της ΔΕΗ κ. Σωτ. Σκαλίντζης, δεν απαντά στο κρίσιμο ερώτημα που έθεσα με την επιστολή μου της προηγούμενης Κυριακής και με υποχρεώνει να επανέλθω με τις παρακάτω επισημάνσεις μου:
1. Το ταμείο ασφάλισης του προσωπικού της ΔΕΗ ουδέποτε «λειτούργησε κεφαλαιοποιητικά» ως ισχυρίζεται ο κ. αντιπρόεδρος, γιατί:
α) «Δεν υπήρχε υποχρέωση λογιστικής απεικόνισης βάσει του Ν. 4491/66, που αφορούσε την είσπραξη των πάσης φύσεως εσόδων και την καταβολή των πάσης φύσεως δαπανών και παροχών της κοινωνικής ασφάλισης του προσωπικού της ΔΕΗ», σύμφωνα με την παραπάνω απάντηση. Ως εκ τούτου πώς ξέρουμε ότι λειτουργούσε κεφαλαιοποιητικά;
β) Από το 1993 και εφεξής υπάρχει πλήρης απεικόνιση της λειτουργίας του ταμείου στους κοιν. προϋπολογισμούς για κάθε χρόνο ξεχωριστά (βλέπε πίνακα).
Εδώ βλέπουμε ότι μέχρι και το 2001 και οι δύο κλάδοι του ταμείου ήσαν ελλειμματικοί. Κατέβαλε δε περίπου ένα δισ. ευρώ ο κρατικός προϋπολογισμός για την κάλυψη αυτών των ελλειμμάτων της περιόδου 1993-2001. Και ρωτάμε: Πώς είναι δυνατόν να λειτουργεί «κεφαλαιοποιητικά» ένα ταμείο και να αφήνει πλεόνασμα πριν από το 1992, όταν τις προηγούμενες από το 92 δεκαετίες το ποσοστό των εισφορών των εργαζομένων για τους κλάδους σύνταξης ήταν μικρότερο κατά 4 εκατοστιαίες μονάδες από εκείνο της δεκαετίας του ʼ90, που άφησε ένα δισ. ευρώ έλλειμμα.
2. Αφού δεν υπάρχει λογιστική απεικόνιση εσόδων-εξόδων του Ταμείου, προ του 1992 –ως ο κ. Αντιπρόεδρος παραδέχεται– πώς γνωρίζουν οι Ασίκιδες της ΔΕΗ ότι το Ταμείο τους άφηνε πλεονάσματα που εκμεταλλεύτηκε η ΔΕΗ ΑΕ για επέκταση του δικτύου της;
Κι αν δεχθούμε ότι η περίοδος 1966-1992 άφηνε πλεονάσματα, πώς εξηγούνται τα ελλείμματα της περιόδου 1993-2001 που δείχνουν οι κοινωνικοί προϋπολογισμοί;
Ξέρω ότι θα επικαλεσθούν την αναλογιστική μελέτη. Όμως το πόρισμα κάθε αναλογιστικής μελέτης διαμορφώνεται από τα στοιχεία που δίδονται στους αναλογιστές. Γι’ αυτό υποστηρίζω ότι καθόλου δεν βλάπτει μια νέα επανεκτίμηση του θέματος, γιατί η επιβάρυνση που προκαλείται στον κρατικό προϋπολογισμό είναι δυσβάστακτη.
Η επανεκτίμηση δε αυτή επιβάλλεται να γίνει και για έναν δεύτερο λόγο:
Ο κ. αντιπρόεδρος στην απάντησή του μας λέει ότι η περιουσία του ΟΑΠ-ΔΕΗ ανέρχεται με επικαιροποιούμενη μελέτη του 2007 σε 11,6742 δισ. ευρώ την 31.12.06. Αντίθετα, το υπουργείο Εργασίας και Κοιν. Προστασίας δίδει αντικειμενική αξία των ακινήτων του ΟΑΠ-ΔΕΗ 9.561.668,71 ευρώ, σύνολο δε κινητών και ακινήτων 312.978.068,85 ευρώ! Πού βρίσκεται η αλήθεια;
Τέλος η κ. Μ. Ξαφά, θεωρώντας το θέμα από άλλη οπτική, πιστεύει ότι η Πολιτεία έχει εξοφλήσει τις προς τη ΔΕΗ υποχρεώσεις της. Ας μας αφήσουν λοιπόν να ανασάνουμε. Αρκετά πήρανε!
Ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία
Γρηγ. Σολωμός