ΠΟΛΛΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΕΠΟΝΤΑΙ

Η σχετική περικοπή της έκθεσης αναφέρει: «Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία πρέπει να στηριχθούν στην οικονομική στήριξη από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Οι βραχυπρόθεσμες αναπτυξιακές τους προοπτικές είναι θολές, αλλά τα πακέτα στήριξης που βρίσκονται σε ισχύ, περιλαμβάνουν μια σειρά μέτρων που θα φέρουν προσαρμογή και με τον καιρό ανάπτυξη». Αυτή η περικοπή αποδεικνύει ότι και η «τρόικα» έχει υπόψη της ότι τα μέτρα που υποδεικνύει δεν οδηγούν σε ανάπτυξη.

Θα έπρεπε ίσως η κυβέρνηση να ακολουθήσει άλλο μονοπάτι για να βγει από τη δύσκολη θέση η οικονομία της χώρας μας και να αναπνεύσει και ο λαός από τα βάρη που έχουν συσσωρευτεί στους ώμους του από την εφαρμογή των μέτρων που προβλέπουν τα Μνημόνια.

Ασφαλώς υπάρχει τρόπος να μπορέσουμε να πετύχουμε την ανασυγκρότηση της οικονομίας μας και να ακολουθήσουμε μια διαφορετική μεθοδολογία. Μέχρι τώρα τόσο η κυβέρνηση, όσο και άλλοι εξωκυβερνητικοί παράγοντες, συνήθισαν να αναμασάνε στον κόσμο το παραμύθι του μονόδρομου. Ότι τάχα θα μπορούσαμε να σωθούμε μόνο με τη συνδρομή και τη στήριξη της «τρόικας». Θα θέλαμε εδώ να παρουσιάσουμε την άλλη μεθοδολογία, που άρχισε να ακολουθεί η κυβέρνηση της Ιρλανδίας, προκειμένου να απαλλαγεί ο λαός της από το Μνημόνιο.

Παρά το γεγονός ότι τα μέτρα που περιέχει το Μνημόνιο της χώρας αυτής είναι κατά πολύ ηπιότερα από αυτά του δικού μας Μνημονίου. Η Υπηρεσία Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους της Ιρλανδίας συγκρότησε μια Επιτροπή από ανωτάτους υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών, η οποία θα επισκεφθεί την Κίνα, την Ινδία, τη Σιγκαπούρη και το Χονγκ Κονγκ, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη στήριξη των χωρών αυτών στην έκδοση ομολόγων. Μέσα στο πρόγραμμα των επισκέψεων, σε δεύτερη φάση, είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Γαλλία.

Η Ιρλανδία ευελπιστεί ότι κάποιος από τις χώρες αυτές θα θελήσει να αγοράσει κρατικά ομόλογα με επιτόκιο κατώτερο από αυτό των αγορών. Έτσι προσπαθεί η κυβέρνηση της Ιρλανδίας να ακολουθήσει άλλη μεθοδολογία στήριξης της οικονομίας της. Και δεν είναι μόνο η Ιρλανδία που ακολουθεί άλλο μονοπάτι για να μπορέσει να απαλλαγεί από την «τρόικα». Και η κυβέρνηση της Ισπανίας, για να αποφύγει Μνημόνια και «τρόικες», δέχτηκε πρόταση δανεισμού από την Κίνα και σύναψε ένα δάνειο με επιτόκιο περίπου στο ήμισυ από αυτό που προσέφεραν οι αγορές. Έτσι κατάφερε η κυβέρνηση Θαπατέρο να αποφύγει σκληρά αντιαναπτυξιακά μέτρα και αυστηρή λιτότητα του λαού της χώρας αυτής. Είναι βέβαια γνωστό ότι η κυβέρνηση της Ισπανίας εφαρμόζει ένα ήπιο πρόγραμμα λιτότητας, με μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στο Δημόσιο και των συνταξιούχων περίπου κατά 5%.

Και αυτό οδήγησε σε συντριβή του Σοσιαλιστικού Κόμματος του Θαπατέρο στις δημοτικές εκλογές. Έτσι οι ιθύνοντες της Ευρωζώνης και της ΕΕ, καθώς και οι αγορές, ηρέμησαν, αφού κατάλαβαν ότι ο ισπανικός λαός δεν είναι διατεθειμένος να παραδώσει τη χώρα του βορά σε άνομα κερδοσκοπικά συμφέροντα. Γι’ αυτό κι έχει οργανώσει πολυπληθείς διαμαρτυρίες, έστω και γι’ αυτά τα μέτρα της ήπιας λιτότητας.
Άραγε γιατί η δική μας κυβέρνηση δεν ακολουθεί το παράδειγμα της Ιρλανδίας; Όλα αυτά που αναφέρουμε πείθουν ότι υπήρχε και άλλος δρόμος που μπορούσε να ακολουθήσει ο κ. Παπανδρέου, τον οποίο αγνόησε. Χωρίς μέχρι τώρα να αναγνωρίσει τη λάθος οικονομική πολιτική που ακολουθεί.

Και το πλέον ύποπτο στην ιστορία αυτή είναι ότι αγνοεί επιδεικτικά τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και της χώρας του και προγραμματίζει την απογύμνωση του κράτους από κάθε περιουσιακό στοιχείο. Η επιμονή σ’ αυτήν την αποτυχημένη πολιτική, που οδηγεί στην πλήρη κατάρρευση όχι μόνον της ελληνικής οικονομίας, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα, δημιουργεί τεράστιες ευθύνες τόσο γι’ αυτούς που τη σχεδίασαν και την εφαρμόζουν όσο και γι’ αυτούς που τη στηρίζουν. Δηλαδή και για την κυβέρνηση και για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Αλήθεια πολλές φορές μέχρι τώρα ο υπουργός των Οικονομικών είχε ανακοινώσει ότι θα εκδοθεί το ομογενειακό ομόλογο. Τι περιμένει ο κ. Παπακωνσταντίνου για να το κυκλοφορήσει; Μήπως περιμένει εντολή από τις αγορές, δηλ. από τον Σόρος και την παρέα του; Γιατί δεν παραχωρήθηκε στη Ρωσία βάση εξυπηρέτησης του στόλου της στο Αιγαίο; Γεγονός που θα αύξανε τα έσοδα του Δημοσίου, θα έφερνε ανάπτυξη στην περιοχή και επιπλέον θα κατοχύρωνε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο. Απωλεσθείσα ευκαιρία.

Η κυβέρνηση γιατί δεν προχώρησε ακόμα στον καθορισμό της ΑΟΖ; Για να κατοχυρώσει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στις ελληνικές θάλασσες και να θεμελιώσει δικαιώματα για την οικονομική τους εκμετάλλευση. Η κυβέρνηση δείχνει μια αδράνεια στην έκδοση εντόκων γραμματίων, που θα μπορούσε να καλύψει ένα μέρος των δανειακών της αναγκών με εσωτερικό δάνειο. Βέβαια κυκλοφόρησαν ορισμένες σειρές χαμηλού δανεισμού, αλλά δυστυχώς αυτό δεν συμβάλλει καθόλου στη διάδοση του θεσμού αυτού. Θα μπορούσε η κυβέρνηση να εξασφαλίσει δανεισμό με ευνοϊκότερους όρους από τα μεγάλα ασιατικά κράτη που διαθέτουν πληθώρα κεφαλαίων και δεν θα έθεταν όρους διάλυσης της ελληνικής οικονομίας και εφαρμογής αντιαναπτυξιακών μέτρων.

Πιστεύει άραγε ο κ. Παπανδρέου ότι με τα μέτρα που εξήγγειλε στις αρχές της εβδομάδας θα μπορέσει να πετύχει ποτέ ανάπτυξη η χώρα μας στον 21ο αιώνα; Και γιατί έγιναν αυτά τα παιδαριώδη λάθη;

Όλες οι θυσίες του ελληνικού λαού πήγαν χαμένες και τώρα απαιτούνται θυσίες κατά πολύ σκληρότερες. Με τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση για την εξασφάλιση της 5ης δόσης του δανείου, το κράτος απογυμνώνεται εντελώς από εξωφορολογικά έσοδα. Και αυτή η υστέρηση εσόδων θα προκαλέσει περαιτέρω αύξηση της φορολογίας, πέραν των άλλων αρνητικών επιπτώσεων στην οικονομία μας. Και για να απαντήσουμε στο προηγούμενο ερώτημα που θέσαμε, πρέπει να σκεφτούμε αυτά τα μέτρα ποιους ευνοούν.

Ευνοούνται οι ξένοι και ντόπιοι «επενδυτές» που θα αγοράσουν τις περισσότερο εύρωστες και αποδοτικές δημόσιες επιχειρήσεις με εξευτελιστικό τίμημα. Και επειδή αυτό συνεπάγεται και ποινικές ευθύνες για την κυβέρνηση, για τον λόγο αυτόν η κυβέρνηση συγκατατέθηκε η δημόσια περιουσία να πουληθεί από ειδικά όργανα της «τρόικας». Και χρυσώνουν το χάπι με την υπόσχεση ότι θα μπορέσει η Ελλάδα το 2012 να τακτοποιήσει τα οικονομικά της με τις αποκρατικοποιήσεις και να βγει στις αγορές για δανεισμό.

Μα είναι ποτέ δυνατόν με τέτοια αντιαναπτυξιακά μέτρα και μια παραγωγική μηχανή εξαντλημένη και χωρίς παραγωγικότητα, η Ελλάδα να βγει στις αγορές και να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των αισχρών κερδοσκόπων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής αγοράς; Και αυτή από καιρό είναι η επιδίωξη της κυβέρνησης και μάλιστα ισχυριζόταν ότι από το 2011 θα μπορούσαμε να βγούμε στις αγορές. Και αυτήν την πολιτική την εγκρίνει και τη στηρίζει η «τρόικα».

Επομένως οι ισχυρισμοί του κ. πρωθυπουργού ότι τα πάντα οδηγούν στη διάσωση της χώρας μας από τη χρεοκοπία είναι ευσεβείς πόθοι. Εκείνο που οδηγεί στη διάσωση της ελληνικής οικονομίας είναι ασφαλώς η αλλαγή της οικονομικής πολιτικής με κεντρική κατεύθυνση την επαναφορά της χώρας μας σε αναπτυξιακή τροχιά. Δυστυχώς όμως περιθώρια για ανάπτυξη δεν αφήνει το Μνημόνιο και οι πιέσεις της «τρόικας» που αποβλέπουν στην ικανοποίηση και μόνο των πιστωτών μας, και αυτό εμμέσως το αναγνωρίζει και η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, που αναφέρουμε προηγουμένως, λέγοντας ότι τα μέτρα θα φέρουν με τον καιρό ανάπτυξη. Και αυτός ο καιρός δεν ξέρουμε πότε θα έρθει.

Επειδή είναι γνωστό ότι η ΕΕ δεν είναι ένωση των λαών, αλλά ένωση που εξυπηρετεί συμφέροντα άλλα, το τωρινό σκηνικό που στήθηκε στην Ελλάδα, θέλουμε να πιστεύουμε εν αγνοία του κ. Παπανδρέου, αποβλέπει αποκλειστικά και μόνο στον πλειστηριασμό της δημόσιας περιουσίας και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μας, για να ικανοποιηθούν στο ακέραιο οι δανειακές υποχρεώσεις της Ελλάδος. Με το σκεπτικό αυτό και με χίλιες δύο δικαιολογίες η «τρόικα» θα πιέζει για το ξεπούλημα της χώρας μας. Πολλά Μνημόνια θα ακολουθήσουν.