Κατάσταση έκτακτης ανάγκης
Δυστυχώς η κοινή γνώμη δεν έχει αντιληφθεί επαρκώς τη δραματική δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Μάλιστα ένα σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης πιστεύει ότι υπάρχει εύκολος δρόμος εξόδου από την κρίση, χωρίς θυσίες. Σήμερα οι περισσότεροι πολίτες αγνοούν το γεγονός που λέει ότι εάν δεν πάρουμε την επόμενη δόση του δανείου της «τρόικας», τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους εξαντλούνται έως τις 15 Ιουλίου – μετά επακολουθεί στάση πληρωμών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για μισθούς και συντάξεις. Όταν το ελληνικό χρέος έχει φτάσει στο 154% του ΑΕΠ, όταν μόνο για ομολογιακές λήξεις πρέπει να πληρώσουμε 205 δισ. ευρώ έως και το 2015, είναι ολοφάνερο ότι η χώρα έχει ανάγκη επέκτασης της δανειοδότησης από την «τρόικα». Δηλαδή χρειάζεται τουλάχιστον νέο δάνειο 80 δισ. ευρώ για να αντέξουμε έως και το 2013, αφού έως τότε πρέπει να αποπληρώσουμε ομολογιακές λήξεις περίπου 100 δισ. ευρώ.
•Εμείς απʼ αυτό το βήμα προτείναμε ως λύση την επιμήκυνση των ομολογιακών λήξεων της περιόδου 2011-2015 για να μειωθεί η άμεση πίεση από το βάρος του χρέους, δηλαδή τη χρονική παράταση της αποπληρωμής του. Βέβαια και αυτή η λύση δεν είναι ανώδυνη, καθότι τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία θα αντιμετώπιζαν δυσκολίες ρευστότητας, επειδή θα έπαιρναν σε άλλο χρόνο τα χρήματά τους και ταυτόχρονα θα εισέπρατταν λιγότερους τόκους. Ανάλογο πρόβλημα θα αντιμετώπιζαν κυπριακές, γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Γιʼ αυτό η ΕΚΤ αντιστέκεται στη λύση της επιμήκυνσης. Ωστόσο, επειδή η επιμήκυνση δεν μειώνει το κεφάλαιο του χρέους και απλώς καθυστερεί την αποπληρωμή του, είναι μια ελκυστική ιδέα που κερδίζει διαρκώς έδαφος, αν και συνδέεται εκ μέρους των εταίρων μας ευθέως με την υλοποίηση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και ειδικά με τις αποκρατικοποιήσεις.
• Έτσι η επιμήκυνση, σε συνάρτηση με θετικές παγκόσμιες εξελίξεις στο οικονομικό κλίμα, μπορεί να αποτρέψει τη χρεοκοπία. Πάντως πρέπει άπαντες να αντιληφθούν ότι πρέπει να τραβήξουμε κουπί τουλάχιστον μέχρι το 2015, προκειμένου να φθάσουμε στο σημείο επίτευξης του ενάρετου τρίπτυχου: Δραστικός περιορισμός ελλειμμάτων, θετικό ΑΕΠ και πρωτογενές πλεόνασμα.