Καλοστημένη επιχείρηση εκβιασμών…

Ας δούμε αναλυτικά τα εύλογα ερωτήματα, ακολουθώντας τα ευδιάκριτα ίχνη των πρωταγωνιστών: Ποια μύγα τσίμπησε τον Γιούνκερ και αιφνιδίως θυμήθηκε ότι η έξοδος από τη ζώνη του ευρώ «αποτελεί αντικείμενο δημόσιας συζήτησης» και «περιλαμβάνεται στα χαρτιά που έχουν μαζί τους οι υπουργοί Οικονομικών της Ένωσης»; Τι ώθησε τη Δαμανάκη στην αναπαραγωγή του τρομώδους εκβιασμού «Σκληρά μέτρα ή έξοδος από την Ευρωζώνη» υπό την ηχηρή σιωπή της κυβερνήσεως; Πόθεν ορμώμενο το… καλό ΔΝΤ δήλωσε ότι δεν θα δώσει στην Ελλάδα την 5η δόση (το μερίδιο που του αναλογεί), αν δεν εξασφαλιστεί από την Ένωση η χρηματοδότηση της χώρας μέχρι τον Μάρτιο του 2012; Πώς έγινε και μπήκε στη μέση ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας, ο οποίος ζήτησε σκληρές εγγυήσεις για να πει το «ναι» η χώρα του σε νέο δανεισμό, και ταυτόχρονα θυμήθηκε ότι η Ελλάδα διαθέτει περιουσία 300 δισ. ευρώ; Και τέλος, τι νόημα είχε η δραματική πρωτοβουλία του πρωθυπουργού να συγκαλέσει σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;

Ε, λοιπόν, ο εκβιασμός τους είναι τέλειος. Άριστα σχεδιασμένος και τρομοκρατικός, έχοντας ένα καινούργιο βέλος στη φαρέτρα του. Την απειλή για αποβολή της Ελλάδος από την Ευρωζώνη. Όπερ σημαίνει, κλείνουν οι στρόφιγγες του δανεισμού, γίνεται στάση πληρωμών και η χώρα οδηγείται στη χρεοκοπία… Χωρίς περιστροφές, λοιπόν, η κυνική αυτή επιχείρηση έχει έναν και μοναδικό στόχο. Να τρομοκρατηθεί η ελληνική κοινωνία και να δεχτεί αγόγγυστα –ή μάλλον να θεωρήσει λυτρωτικές– τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας…

Αυτή η φαντασμαγορία του τρόμου θα είχε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για τους εμπνευστές της, αν η αντιπολίτευση –κυρίως η ΝΔ– συναινούσε στα νέα μέτρα και στο γενικό ξεπούλημα. Ενδεχόμενη συναίνεση εκ μέρους της, θα δημιουργούσε ιδανικό κλίμα για να υλοποιηθούν ανέφελα και γρήγορα οι δυναστικές απαιτήσεις… Γιʼ αυτό, και χωρίς καμία συστολή, έθεσαν ένα πολιτικό προαπαιτούμενο –τη συνυπογραφή της ΝΔ– ώστε να δοθεί η 5η δόση. Πρωτοφανές γεγονός! Ασύλληπτο. Θλιβερή απόπειρα να εξοριστεί το δημοκρατικό στοιχειώδες. Ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι συνταγματικά κατοχυρωμένος και αυτονόητα σεβαστός… Ήλπιζαν οι θρασύτατοι εκβιαστές ότι αν συναινούσε η ΝΔ, υπογράφοντας λευκή επιταγή, θα μπορούσε να πειστεί ευκολότερα η κοινωνία και να συναινέσει με τη σειρά της στην αποσάθρωση των πάντων. Για το… καλό της, βέβαια. Για να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία…

Στο σημείωμα της παρελθούσης Κυριακής, μιλώντας για την αδυναμία του κ. Παπανδρέου να καταστήσει προσπελάσιμες στην κοινωνία τις απαιτήσεις της Ένωσης εν όψει λύσης, καταθέσαμε μια σκέψη εν είδει προβλέψεως: «Το μόνο που απομένει στον πρωθυπουργό είναι να καταφύγει σε νέο, ανοιχτό εκβιασμό: Ή δεχόμαστε τους όρους της Ένωσης για να πάρουμε το σωτήριο δάνειο ή οδηγούμαστε στη χρεοκοπία»… Και συμπληρώναμε ότι «αν προκριθεί από τον κ. Παπανδρέου η προσφυγή στις κάλπες, είναι βέβαιο ότι θα έχει κατά νου εκλογές δημοψηφισματικού χαρακτήρα. Με την ελπίδα ότι ο ανοιχτός εκβιασμός θα λειτουργήσει καταλυτικά»…

Πριν αλέκτορα φωνήσαι, λοιπόν, ο πρωθυπουργός θυμήθηκε ξαφνικά τα… δημοψηφίσματα. Και πριν προλάβουν να πέσουν στο χώμα οι λέξεις του, τις πήρε ο πρόεδρος του ΣΕΒ και τις διαμόρφωσε σε πρόταση για δημοψήφισμα! Αυτό ήταν: Το φόβητρο της εξόδου από την Ευρωζώνη σαρκωνόταν σε ευθεία απειλή, καθώς ο κ. Δασκαλόπουλος είπε καθαρά ότι οι επιλογές (του δημοψηφίσματος) είναι δύο. Είτε πορεία μέσα στην Ένωση «με τους όρους και τις θυσίες που απαιτεί η παραμονή μας στην Ευρωζώνη» είτε «η χώρα θα πορευτεί μόνη της χωρίς τα δισεκατομμύρια των εταίρων μας». Σαφές το μήνυμα, ωμός ο εκβιασμός. Με τελευταίο κρίκο στην αλυσίδα των εκβιασμών την κυρία Δαμανάκη, η οποία συνόψισε τρομοκρατικά τα στοιχεία της καλοστημένης επιχείρησης: «Ή συμφωνούμε με τους δανειστές μας σε ένα πρόγραμμα σκληρών θυσιών με αποτέλεσμα, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες για το παρελθόν μας, ή επιστρέφουμε στη δραχμή»… Και για να μην υπάρξει καμία… παρανόηση ότι τάχα μιλούσε με δική της πρωτοβουλία η κυρία Δαμανάκη, εκφράζοντας προσωπική άποψη, δεν υπήρξε κανένα επίσημο κυβερνητικό σχόλιο. Ήταν προφανές ότι η ηχηρή σιωπή σημαίνει καθαρή επιδοκιμασία εκ μέρους της κυβερνήσεως. Ο «λαγός» είχε κάνει καλά τη δουλειά του…

Ας υποθέσουμε, όμως, ότι όλα τα ανωτέρω αποτελούν αποτύπωμα μιας συνωμοσιακής λογικής. Ότι δεν υφίσταται κανένας εκβιασμός, αλλά προβάλλει ορατός ο κίνδυνος να μη δοθεί η 5η δόση. Πόσω μάλλον τώρα που δεν επιτεύχθηκε από τις Βρυξέλλες συναίνεση της ΝΔ. Λογικό επακόλουθο θα είναι να εκνευριστεί η Ένωση, να αγανακτήσουν οι λογής ιθύνοντες και το ΔΝΤ, και να αφεθεί η Ελλάδα στην τύχη της. Δηλαδή, να μην εκταμιευτεί η 5η δόση, να παγώσουν οι κουβέντες για νέο δανεισμό και να εγκαταλειφθούν οι απόπειρες για «σωτηρία της χώρας»… Στην περίπτωση αυτή, πρώτη η στήλη θα ομολογήσει ότι τα περί καλοστημένης επιχείρησης εκβιασμού ήταν άδικα και ατυχή. Όμως μέχρι στιγμής η αλληλουχία των γεγονότων και των δηλώσεων δείχνει το αντίθετο…

Όπως έχουν τώρα τα πράγματα –μετά το φιάσκο της σύσκεψης των αρχηγών– ο κ. Παπανδρέου, σε αγαστή συνεργασία με τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ, θα εντείνει τους δραματικούς τόνους, τις πιέσεις και τους εκβιασμούς, επειδή γνωρίζει ότι οι αυστηροί όροι και οι «σκληρές εγγυήσεις» θα εγείρουν θυελλώδεις κοινωνικές αντιδράσεις… Η εξέλιξη αυτή, εν πολλοίς αναμενόμενη, θα ανοίξει τον δρόμο για πρόωρες εκλογές – πιθανώς εν όψει της 6ης δόσης (το φθινόπωρο) ή στις αρχές του 2012, με φόντο τον κρίσιμο Μάρτιο και τον αναπόφευκτο νέο δανεισμό. Δεδομένος ο δημοψηφισματικός χαρακτήρας των εκλογών αυτών: Δεχόμαστε τα πάντα χωρίς αντίρρηση ή χρεοκοπούμε… Μια ετοιμόρροπη κυβέρνηση, με μια προβληματική συνταγή που συντηρεί τον φαύλο κύκλο, δεν έχει άλλο δρόμο, πάρεξ αυτού: των στυγερών εκβιασμών και των εγκλωβιστικών διλημμάτων…

ΥΓ.: Ουδόλως αποκλείεται, για να καμφθεί ο Σαμαράς και να συναινέσει, να γίνει προσεχώς –γενικώς και αορίστως– λόγος από ιθύνοντες της Ένωσης περί πιθανότητος αναδιαπραγμάτευσης (του Μνημονίου). Έτσι, θα δοθεί η 5η δόση και αμφότεροι θα πανηγυρίζουν. Ο κ. Παπανδρέου επειδή «κατάφερε» να την εκταμιεύσει, και ο κ. Σαμαράς επειδή δικαιώθηκε με την επαναδιαπραγμάτευση.