Δ ι α λ έ χ τ ε… Δ ι α λ έ χ τ ε !

Καλά, αυτές δεν είναι αποκρατικοποιήσεις…
Δεν είναι, έστω, ξεπούλημα…
Μπουφεδάκι, είναι !
Όλα τα… καλούδια, στη διάθεση παντός βουλομένου
Αλλά, το όλο ζήτημα, φέρνει και προς τις… αγορές.
Όχι αυτές που μας δανείζουν.
Τις άλλες…
Τις… λαϊκές αγορές !
– Έχω… Έχω…
– Περάστε…
– Διαλέχτε…
– Πω πω, τι έχω, σήμερα…
– Έχω λιμάνια, έχω Ταμιευτήριο, έχω ΟΤΕ, έχω ΟΠΑΠ, έχω ΔΕΗ…
Ναι, αλλά έχω και… χρέη, κάτι πρέπει να κάνω, είναι μια λύση να πουλήσω, έτσι δεν είναι;
Να πουλήσεις, εντάξει. Αλλά όσο πρέπει, όπου πρέπει κι όταν πρέπει. Όχι να… χαρίσεις.
Γιατί, όταν βγαίνεις και διαλαλείς ότι το δημόσιο ταμείο έχει λεφτά μέχρι τις 15 Ιουλίου, τι άλλο κάνεις από το να προαναγγέλλεις πως πουλάς «όσο όσο».
Συνεπώς, λάθος το πας το… γράμμα!
– Το γράμμα;
– Ναι, σωστά. Τα γράμματα, έπρεπε να πω.
– Τα γράμματα;
– Ναι… Χασάπη! Χασάπη, γράμματα…
Σ.