Διά χειρός…

Στη γειτονιά μου, ένας φούρνος, ένα βιντεοκλάμπ, ένα ντελικατέσεν (που η αλήθεια είναι ότι, ε, τις βάραγε λίγο τις τιμές ο αθεόφοβος!), προχθές στο κέντρο της Αθήνας, εκεί που πήγα να αφήσω το αυτοκίνητό μου, μια ταμπέλα χειρόγραφη στην κλειστή γκαραζόπορτα, “λόγω κρίσης, φεύγουμε”, σε μια στοά της Πανεπιστημίου ο κύριος Λιάκος από τον οποίο, από σχολιαρόπαιδο, αγοράζαμε τα ξυπνητήρια μας. Δικά μας μαγαζιά, κι ας μην είμαστε εμείς οι ιδιοκτήτες. Είναι άσχημο το συναίσθημα. Δεν περιγράφεται, παρά μόνο με ένα δάκρυ εσωτερικό, όταν αντικρίσεις άδειο χώρο»

———— **** ———–

… Από τη στήλη του «συν» των «Νέων» «Αταίριαστοι» του Θαν. Νιάρχου, όπου αντιπαρατέθηκε η Τάνια Τσανακλίδου
με τον Κώστα Σκανδαλίδη…
Πού είσαι, νιότη μου…
«Τ.Τ.: Να βγούμε από το ευρώ.
Κ.Σ.: Μπράβοοοο! Ωραία πρόταση. Εσύ όμως θα έχεις χρήματα να ξοδέψεις όταν θα έρθει η πείνα.
Τ.Τ.: Θα έχω μόνο τη σύνταξή μου, 700 ευρώ με σαράντα πέντε χρόνια δουλειάς.
Κ.Σ.: Θα ήταν καταστροφή για τη χώρα να βγει από το ευρώ. Θα κλείσουνε τα σύνορα και θα τελειώσουμε. Δεν θα υπάρξει τρόπος να έχουμε ευημερία για τα επόμενα τριάντα-σαράντα χρόνια. Ενώ τώρα υπάρχει μια ελπίδα. Αν όμως φτάσουμε στο σημείο η Ελλάδα να γίνει τελείως υπόδουλη…
Τ.Τ.: Μα δεν είμαστε υπόδουλοι τώρα; Άλλοι αποφασίζουν για μας. Σας έχουν καταργήσει τους πολιτικούς.
Κ.Σ.: Δεν είμαστε υπόδουλοι. Έχουμε κυβέρνηση, και μάλιστα ισχυρή. Αν έρθει όμως κάποια εποχή, σύντομα ή αργότερα, που η Ελλάδα δεν θα έχει κυβέρνηση επί της ουσίας και η λαϊκή κυριαρχία θα είναι μια χαμένη υπόθεση, θα αρχίσει ένας νέος αγώνας για ανεξαρτησία.
Τ.Τ.: Ρήξη λοιπόν. Ό,τι κάνανε οι παλιοί καλοί επαναστάτες.
Κ.Σ.: Οι οποίοι επαναστάτες όμως χάσανε όλα τα στοιχήματα.
Τ.Τ.: Δεν πειράζει. Δημιουργήσανε όμως πρόοδο. Έτσι είναι ο ήρωας.»