Ναός για… λίγους και καλούς!
Μέσα στις ημέρες του Πάσχα ο ιερέας του ναού κοινοποίησε στο Αμαλίειο Ορφανοτροφείο έγγραφο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών με το οποίο αποσπάται με συνοπτικές διαδικασίες η διοίκηση και διαχείριση του ναού από το ίδρυμα με τη μεγάλη κοινωνική προσφορά. Αντί του ιστορικού Αμαλίειου Ορφανοτροφείου η διοίκηση και διαχείριση του ναού ανατέθηκε σε… επιτροπή περίοικων της αριστοκρατικής περιοχής των πρώην ανακτόρων! Η Αρχιεπισκοπή, με λίγα λόγια, αποφάσισε μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα να εκπαραθυρώσει τα ορφανά του Αμαλίειου Ορφανοτροφείου από τον ιστορικό ναό για να ικανοποιηθούν, όπως καταγγέλλεται, οι φιλοδοξίες μιας ομάδας εύπορων περιοίκων που θέλουν να λειτουργεί ως… πριβε κλαμπ ο ναός και ο εκκλησιασμός να είναι τύπου… business class! Οι χαρακτηρισμοί δεν είναι τυχαίοι, αλλά έχουν γίνει πρόσφατα σε αφιέρωμα μεγάλου και «γκλάμουρους» περιοδικού για τον τρόπο εκκλησιασμού των περιοίκων…
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο ιδρυματικός ναός των Ταξιαρχών του Αμαλίειου Ορφανοτροφείου Θηλέων λειτουργούσε από το 1857 μέχρι το 1991 χωρίς κανένα πρόβλημα, εξυπηρετώντας τις λατρευτικές ανάγκες της αμαλιειακής κοινότητας. Τη διοίκηση και τη διαχείριση του ναού είχε αναλάβει -χωρίς να το αμφισβητεί ποτέ κανείς- η διοικούσα επιτροπή του ιδρύματος, το οποίο λειτουργεί απρόσκοπτα μέχρι σήμερα, παρέχοντας φιλοξενία, εντελώς δωρεάν και χωρίς καμία απολύτως επιχορήγηση από οπουδήποτε, σε 149 οικοτρόφους ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Το 1991, όπως καταγγέλλεται, περίοικοι με στενές διασυνδέσεις με εκκλησιαστικές οργανώσεις πέτυχαν, άγνωστο πώς, να αποσπάσουν τότε από τον ασθενούντα μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ τη διοίκηση και διαχείριση του ναού. Το ψευδεπίγραφο επιχείρημα ήταν ότι ο ναός είχε αποδοθεί σε δημόσια λατρεία και έπρεπε η επιτροπή που όρισε ο Αρχιεπίσκοπος να αναλάβει τη διοίκηση και επιμέλεια της λειτουργίας του. Από τότε ο ναός μετατράπηκε σε… πριβέ club των αριστοκρατών περιοίκων και λόγος αφιερώματος στις κοσμικές στήλες των περιοδικών. Επίσης κατέστρεψαν καθετί που θύμιζε το Αμαλίειο Ορφανοτροφείο και το συνέδεε με τον νόμιμο ιδιοκτήτη του (επιγραφές κλπ). Έφτασαν κιόλας στο σημείο, λένε οι καταγγελίες, να εκδιώξουν κακήν κακώς κορίτσια του ορφανοτροφείου τα οποία θέλησαν να εκκλησιαστούν στον ναό! Οι περίοικοι αρνήθηκαν να δώσουν λογαριασμό στον ιδιοκτήτη του ναού, δηλαδή το ίδρυμα, για τη διαχείριση όλων αυτών των ετών, αλλά και να καταγράψουν ιερά αντικείμενα μεγάλης τέχνης, εικόνες, λοιπά αντικείμενα του ναού. Επί σειρά ετών διαχειρίζονταν τον ναό με το ΑΦΜ του Αμαλίειου!
Η υπόθεση έφτασε μέχρι το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου καταρρίφθηκαν όλες οι αρχιεπισκοπικές αποφάσεις. Ο πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Γαβριήλ Παπανικολάου, που ανέλαβε προσωπικά την υπόθεση, δέχτηκε να συμμορφωθεί με τις δικαστικές αποφάσεις και δεν ανανέωσε τη θητεία της νομικά έωλης πλέον επιτροπής διαχείρισης για την περίοδο μετά τη λήξη του 2010. Έτσι, από τον Ιανουάριο του 2011 η διαχείριση του ναού περιήλθε και πάλι στο Αμαλίειο, το οποίο έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να επιστρέψει στους κανονικούς του ρυθμούς η λειτουργία του ναού (προσέλαβε ψάλτες, όρισε επιτροπή από μέλη της διοικούσας επιτροπής του ιδρύματος κλπ). Τέσσερις μήνες τώρα όμως η «ελίτ» μάζευε υπογραφές, συκοφαντούσε και διαμαρτυρόταν με καταγγελίες και υπομνήματα. Ο σκοπός ήταν ένας. Να πειστεί η Αρχιεπισκοπή να τους αναθέσει, αυθαίρετα και παρά τις δικαστικές αποφάσεις, και πάλι τον ναό. Για να τον λειτουργούν ως «ιδιωτική λέσχη μιας ελίτ», όπως υποστηρίζει η άλλη πλευρά. Και η Αρχιεπισκοπή έσπευσε μέσα στο Πάσχα να τους κάνει το χατίρι θυσιάζοντας ένα φιλανθρωπικό σωματείο με αγωνιστική, εθνική, κοινωνική και φιλανθρωπική δράση 150 ετών, για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες της ελίτ αυτής…