«Η Δημοσίευσις είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης»
Διατυπώθηκε και υπερασπίστηκε από τον ελβετό φιλέλληνα και εκδότη Ιωάννη Ιάκωβο Μάγιερ και αποτελεί για την ελληνική δημοσιογραφία «μονάκριβο φυλαχτό» της σημασίας και του καθήκοντος στον αγώνα για την ενημέρωση των ελλήνων πολιτών. Τι σημαίνει αυτή η ρήση και πόσο αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της δημοκρατίας μιας ευνομούμενης χώρας, όπως επιθυμούμε να είναι η Ελλάδα; Η ενημέρωση είναι συστατικό στοιχείο της δικαιοσύνης, προϋπόθεση της ελευθερίας και δικαίωμα όλων των πολιτών σε κάθε δημοκρατικό πολίτευμα. Η δικαιοσύνη συνυπάρχει και με όσα η δημοσίευση τεκμηριωμένα αποκαλύπτει και έτσι δίδεται η δυνατότητα να απονέμεται το δίκαιο. Λογικά, στην εύρυθμη συνυπάρχουσα λειτουργία τους, και οι δύο εγγυώνται τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και φυσικά την Ελευθεροτυπία.
Τα ζητούμενα λοιπόν είναι: Κατά πόσον ισχύει και εφαρμόζεται το αυτονόητο στη σημερινή ελληνική κοινωνία, όπου διαπιστώνεται διάβρωση αξιών, έκπτωση ηθών και αγκύλωση του ευρύτερου πολιτικού συστήματος στα πλοκάμια της διαπλοκής και της απληστίας; Πώς απαιτεί να επιβιώσει η διαμορφωθείσα «βιομηχανική επικοινωνία», χειραγωγούμενη από τη διαφημιστική, επιχειρηματική και πολιτική δράση σε μία οικονομική, πολιτική και πολιτιστική κρίση όπως η σημερινή; Και εν τέλει, πόσο γίνεται σεβαστό το εκ του Συντάγματος κατοχυρωμένο αναφαίρετο δικαίωμα του έλληνα πολίτη να πληροφορείται τα όσα διαδραματίζονται στη χώρα του;
Η αντικειμενική πληροφόρηση της κοινής γνώμης είναι κοινωνικό αγαθό και όρος της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Δεν είναι είδος εμπορικής, πολιτικής ή άλλης συμφωνίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ούτε είδος προς διαπραγμάτευση. Εδώ, ο ρόλος των δημοσιογράφων είναι καθοριστικός ή μάλλον θα έπρεπε να είναι. Δυστυχώς, όμως, στις μέρες μας οι ιδιοκτήτες κινούν τα νήματα και οι αντιστεκόμενοι δημοσιογράφοι όλο και πιο πολύ λιγοστεύουν. Άρα, η κρίση των Μέσων Ενημέρωσης βρίσκεται στο ίδιο το δημοσιογραφικό λειτούργημα-επάγγελμα και στον τρόπο που διαμορφώθηκε η σχέση της ιδιοκτησίας με τα Μέσα.
Είναι δυνατόν να μιλάμε για αντικειμενική ενημέρωση και να αποκρύπτονται ή να απαξιώνονται από συγκεκριμένα Μέσα ειδήσεις της πολιτικής επικαιρότητας σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για τη χώρα μας, την πατρίδα μας, τη Δημοκρατία μας; Πώς διεκδικούν σεβασμό, αναγνωσιμότητα, τηλεθέαση και σωστή αξιολόγηση από τους έλληνες πολίτες κάποιες εφημερίδες, ραδιόφωνα και κανάλια, όταν πετούν στον κάλαθο των αχρήστων καθημερινές ανακοινώσεις ενός νεοσύστατου πολιτικού κόμματος, όπως είναι το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών, το οποίο μάλιστα συγκεντρώνει εν τη γενέσει του ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό στις τρέχουσες δημοσκοπήσεις, ισάξιο ή και μεγαλύτερο άλλων μικρών κομμάτων;
Ποιο ρόλο διεκδικούν τελικά τα Μέσα Ενημέρωσης, όταν γυρίζουν την πλάτη τους σε μια νέα πολιτική προσπάθεια που εκπροσωπείται -προς το παρόν- από δύο βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου; Είναι αδύνατον να μην απαξιωθούν τα ΜΜΕ από τους πολίτες, όταν παραβιάζουν κάθε δεοντολογία και απαξιώνουν το στοιχειώδες δικαίωμά τους στην ενημέρωση, αντιπροτείνοντάς τους μάλιστα επιλεκτική πληροφόρηση.
Επιμένουν να ποδηγετούν και σήμερα την κοινή γνώμη, μάλλον με τις παρωπίδες του παρελθόντος. Λησμονούν προφανώς πως η ενημέρωση έχει πάψει πλέον να είναι μονοπώλιο των κατεστημένων Μέσων και πως τα ψηφιακά Μέσα Ενημέρωσης και ειδικά το διαδίκτυο αποκτούν σταδιακά μια νέα σχέση με το κοινό.
Το αύριο είναι πολύ κοντά και εκτιμώ ότι θα διεκδικήσουν μερίδιο αυτής της σχέσης μόνο τα Μέσα Ενημέρωσης που θα ασκήσουν το καθήκον τους, εκείνο της Δημοσίευσης με σεβασμό στη Δικαιοσύνη.