Επί τροχάδην

Ενός κακού, μύρια έπονται

1. Και επίσημα υποψήφιος για επικεφαλής του ΔΝΤ ο Κεμάλ Ντερβίς από την Τουρκία.

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας πήρε το πράσινο φως από την τουρκική κυβέρνηση να διεκδικήσει τη θέση από την οποία παραιτήθηκε ο Στρος-Καν.

Το γεγονός ότι ο Ντερβίς διεκδικεί αυτήν τη θέση προκαλεί πονοκέφαλο σε Ευρώπη και Ελλάδα, ενώ πρόκειται για το χειρότερο σενάριο που μπορεί να σκεφτούμε.

(Δεν θέλουμε καν να φανταστούμε τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα, αν τελικά κερδίσει την ηγεσία του ΔΝΤ!)

Α, ρε Άβερελ, πού μας έμπλεξες…

ΤΩΡΑ αποφάσεις

Υποχωρεί σιγά σιγά, βασανιστικά, η «αντιρατσιστική» ιδεολογική τρομοκρατία. Άρχισαν να ανοίγουν τα μάτια τους και αυτοί που τα είχαν ηθελημένα σφραγισμένα, κλειστά. Ως αυτιστικοί, δεν ήξεραν, δεν ήθελαν να μάθουν. Διότι τους χαλάει τα ιδεολογικά στερεότυπα, χαλάει το δίπολο: Φασίστες = κατά των μεταναστών, άρα: οι «προοδευτικοί» = υπέρ… Όπως χαλάει και το άλλο δίπολο: Αφού όλοι οι «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», εμείς δικαιούμεθα να τους χτυπάμε… Ώσπου το περασμένο Σάββατο, μετά την επίθεση των «αντιεξουσιαστών» στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων, από τις μολότοφ κάηκαν τρεις πολίτες… Όπως πέρσι, ΚΑΗΚΑΝ και ΠΕΘΑΝΑΝ ΤΡΕΙΣ συνάνθρωποί μας στη Marfin… ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ; («σύντροφοι» του Κινήματος;)

Έτσι, μετά τον Μανόλη Γλέζο, που είπε με τρομακτική καθυστέρηση κάποια (μισά) πράγματα, και ο τραγουδοποιός της γενιάς μας Νιόνιος μίλησε προχθές για το ίδιο θέμα. Δεν είπε και τα σωστότερα, εντούτοις το γεγονός ότι άρχισαν να μιλούν και άλλοι σηματoδοτεί το τέλος του Πανηγυριού για τους Εμπόρους, για τους επαγγελματίες «αντιρατσιστές», για τους υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης (μεταξύ αυτών και πολλών αποχρώσεων «αριστεροί» που γράφουν την Ελλάδα κανονικά).

Προχθές, λοιπόν, που διάφοροι σταθμοί της Αθήνας είχαν οργανώσει κοινή εκπομπή για το κέντρο, λέγοντας τις γνωστές κοινότοπες αηδίες, κάποια στιγμή πήρε τον λόγο ο Σαββόπουλος.

Ο γνωστός τραγουδοποιός πρότεινε να κηρυχθεί η Αθήνα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, τον «καθαρισμό» των κτιρίων της Αθήνας από τοξικομανείς και μετανάστες και τη μεταφορά τους σε νησιά, με χαμηλό πληθυσμό μάλιστα. Στην παρατήρηση του δημοσιογράφου Α. Τσέκερη ότι τα ξερονήσια δεν είναι η λύση, ο ίδιος απάντησε παραφράζοντας στίχους του, ότι «ήρθε η ώρα να αποφασίσεις αν θα πεθάνεις ή θα ζήσεις». Τέλος, τόνισε ότι η Αθήνα υποφέρει από την τρομοκρατία και τη βία.

Τα καταγράφουμε και τα χαιρετούμε όλα τούτα ως επιστροφή του αυτονόητου.