Αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια στη δουλειά και στη ζωή
Το 2001 στο ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ είχα ένα όνειρο…Tους ανθρώπους του κλάδου μας περήφανους και αξιοπρεπείς στη ζωή, στη δουλειά, στα γεράματα και στη δύσκολη ώρα της αρρώστιας.
Έχω στην πλάτη περισσότερα από 30 χρόνια σκληρής δουλειάς σε επιτελικές θέσεις στη δημοσιογραφία και τη διοίκηση, από τα οποία 23 στον ημερήσιο Τύπο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Μόλις η ζωή το επέτρεψε, αποφάσισα να αφιερώσω ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου στο σινάφι μας και σ’ αυτό το όνειρο. Ξεκίνησα να εργάζομαι στα άγρια χρόνια της λινοτυπίας και του μαρμάρινου πάγκου κι έμαθα ρεπορτάζ και ύλη πλάι σε βετεράνους του επαγγέλματος. Στην «Αυγή», την «Ελευθεροτυπία», τη «Μεσημβρινή», το «Έθνος», τα «Νέα», την ΕΡΤ, το Μega. Εδώ που ανήκω, εδώ θα δουλέψω! είπα στον αείμνηστο Ορέστη Φαράκο τον Μάιο του 2001. Έτσι, για 10 χρόνια έσκυψα πάνω στα θέματα της περίθαλψης και της επικούρησης, στο ασφαλιστικό ζήτημα του κλάδου. Το μελέτησα, εργάστηκα σκληρά γι’ αυτό και προσέφερα όσες δυνάμεις και δυνατότητες είχα, με μέτρο χρημάτων πάντα τον άνθρωπο. Τίποτε πέρα και πάνω από αυτόν.
Συχνά με ρωτούν: «Γιατί στον ΕΔΟΕΑΠ;».
Η απάντησή μου είναι τα ίδια τα λόγια του άρχοντα της κυπριακής δημοσιογραφίας Ανδρέα Κανάγρου: «Για την Ενημέρωση, τη Δημοκρατία και τον Άνθρωπο έκανα πάντα στη ζωή μου το αυτονόητο!».
Με την ψήφο 1.299 συναδέλφων το 2009 είχα τη μεγάλη τιμή και την ευθύνη να είμαι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία του ΕΔΟΕΑΠ. Πήρα το τιμόνι με συγκίνηση και δέος, και έπραξα με μόνη δέσμευση τη συνείδησή μου. Μαζί μου ΟΛΑ τα μέλη του ΔΣ, πλην μίας συνταξιούχου δικαστικής ρεπόρτερ που χωρίς να εργάζεται και να συνεργάζεται επέλεξε τον δρόμο του διχασμού και του τσαλαπατήματος στη λάσπη…
Εκτός από αυτήν τη θλιβερή παρένθεση, ποτέ στην ιστορία του κλάδου και του ΕΔΟΕΑΠ η διοίκηση δεν εμφάνισε τέτοια ομοψυχία, ομοφωνία, σταθερότητα και κυρίως έργο διαφάνειας, εκσυγχρονισμού, οργάνωσης, υπεράσπισης του Ταμείου και διατήρησης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των οικογενειών τους στη λαίλαπα του ΔΝΤ και του Μνημονίου.
Δούλεψα όσο πιο σκληρά μπορούσα. Άντεξα στις επιθέσεις.
Συνεργάστηκα με τις Ενώσεις και τις Ομοσπονδίες μας.
Δεν υποστείλαμε ούτε στιγμή τη σημαία του Ταμείου μας και
ΕΠΙΤΕΘΗΚΑΜΕ ενωμένοι, τα 7 από τα 9 μέλη του ΔΣ, το ίδιο σκληρά κάθε φορά που αυτό απαιτούσε η υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ΕΔΟΕΑΠ, των ασφαλισμένων μας (αδιακρίτως Ενώσεων) και των κατακτήσεων του κλάδου.
Προσπάθησα να αναλύσω τα προβλήματα και να συνθέσω λύσεις όχι υποσχόμενη, αλλά πραγματοποιώντας, υλοποιώντας και αποδίδοντας έργο στην κρίση όλων.
Σήμερα, είμαι περήφανη γιατί στο τσουνάμι της κρίσης σταθήκαμε όρθιοι δίπλα στους ασφαλισμένους και τις οικογένειές τους.
Ο κλάδος των σκληρά εργαζόμενων στα ΜΜΕ οφείλει να απαντήσει ενωμένος στην κρίση απαξίωσης όλων των Αξιών ΚΑΙ της Δημοσιογραφίας!
Να αντισταθεί στις άγριες επιθέσεις της εργοδοσίας. Πρέπει να παλέψει για τη διασφάλιση των κατακτημένων με θυσίες εργασιακών δικαιωμάτων του, να εμποδίσει την απώλεια θέσεων εργασίας, την επιβολή ατομικών συμβάσεων και την εκ περιτροπής εργασία, που αφανίζει και τα ασφαλιστικά μας ταμεία. Οφείλουμε να στηρίξουμε τους άνεργους συναδέλφους μας και να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ την ασφάλιση των εργαζομένων συναδέλφων στα ΜΜΕ του διαδικτύου.
Επιτέλους, πρέπει η Πολιτεία να αντιληφθεί ότι ένα Ταμείο-πρότυπο, με ανθρωποκεντρική, ευρωπαϊκή, σύγχρονη και διάφανη λειτουργία, που δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, δεν το κάνεις ΟΓΑ! Αντίθετα, παλεύεις δημοκρατικά για να κάνεις τον ΟΓΑ σαν τον ΕΔΟΕΑΠ!
Υγιή ΦΚΑ, πόλο κοινωνικής ανάπτυξης και οικονομίας, που δεν σκύβει το κεφάλι παρά μόνο στην «τρόικα»: ΔΟΥΛΕΙΑ – ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ – ΣΥΝΤΑΞΗ, και υπογράφει Μνημόνιο μόνο με τη συνείδηση των ανθρώπων του!
Μπορεί το ΔΝΤ να είναι αποτέλεσμα και όχι αίτιο της κρίσης, αλλά κανένας δεν μπορεί να μας στερήσει την αξιοπρέπειά μας!
Πιστεύω βαθιά ότι με επαγρύπνηση, σκληρή δουλειά και αλληλεγγύη θα τα καταφέρουμε! Ως Ταμείο, ως κλάδος και ως τόπος. Ωραίοι ως Έλληνες! Ίσως τελικά γιατί «είμαστε καμωμένοι από την ύλη που είναι φτιαγμένα τα όνειρα!».
* Η Ελένη Σπανοπούλου είναι δημοσιογράφος ΕΣΗΕΑ, υποψήφια για την προεδρία του ΔΣ στον ΕΔΟΕΑΠ