Τελευταίο δίχτυ προστασίας για τον κοινωνικό ιστό o δήμος και οι πολίτες

Η αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης και η μετατροπή της σε ύφεση και κοινωνικό αδιέξοδο συνοδεύεται από την καλοσχεδιασμένη επίθεσή της στην αυτοδιοίκηση. Τέσσερις μήνες εφαρμογής του «Καλλικράτη» και σχεδόν δώδεκα από τις θριαμβολογίες των κυβερνητικών αξιωματούχων για τη «νέα αρχιτεκτονική» και κατέστη ήδη κοινός τόπος για τους αιρετούς, αλλά πρωτίστως για τους πολίτες, αντί της αρχιτεκτονικής η κακοτεχνία και η σταδιακή κατεδάφιση πάγιων και βασικών δημοτικών υπηρεσιών.
Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα κακοτεχνίας: Η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων χωρίς παράλληλη ενίσχυση του δήμου σε ανθρώπινο δυναμικό και πόρους. Αλλά και η υποτιθέμενη θεσμική μεταρρύθμιση αποκαλύπτεται ως ποδηγέτηση και θεσμική ανεπάρκεια, εφόσον αντί της ενίσχυσης του δημοκρατικού προγραμματισμού ο διορισμένος από το κράτος περιφερειάρχης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης προστάζει σαν αλλοτινός κρατικός νομάρχης με μεγαλύτερη εξουσία και ισχύ. Το χειρότερο από όλα: Η έντεχνη επικοινωνιακή διαβολή και συκοφάντηση τόσο του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και των ανθρώπων της, των αιρετών. Επί μήνες φιλοτεχνεί η κυβέρνηση μια εικόνα «μπαταχτσήδων» και «ξοφλημένων» δημοτικών αιρετών και δήμων. Με λίστες σπίλωσης των αιρετών που παρουσιάζουν δάνεια αναπτυξιακά ως χρέος ή που αποκρύπτουν οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία ανάλογα με τον νεοεκλεγέντα δήμαρχο δεινοπαθούν εδώ και μήνες οι επικοινωνιακοί διαχειριστές της σημερινής κυβέρνησης να καταρρακώσουν το τελευταίο ανάχωμα πολιτικής εμπιστοσύνης, αλλά και αποτελεσματικότητας του έλληνα πολίτη. Προδικάζοντας την παύση πληρωμών του ελληνικού Δημοσίου, την εξουθενωτική μείωση των θεσμοθετημένων πόρων της αυτοδιοίκησης και τη στέρηση από το αναγκαίο προσωπικό. Επιδιώκουν να δικαιολογήσουν την κατάρρευση των παρεχόμενων δημοτικών κοινωνικών παροχών από την αυτοδιοίκηση. Βρεφονηπιακοί και παιδικοί σταθμοί, δημοτικά ιατρεία και κοινωνικές δομές ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρία απειλούνται από υπολειτουργία ή λουκέτο τον χειμώνα του 2012, καθώς και από τη μεταβίβασή τους σε ιδιώτες. Άλλοθι ψάχνει η κυβέρνηση, όπως άλλοθι έψαχνε πέρσι και για τη δημοσιονομική κρίση. Όπως δεν το βρήκε τότε δεν θα το βρει και τώρα. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες έχουν μνήμη και κρίση. Πολιτική προστασία, κοινωνική πολιτική και καθημερινότητα συνιστούν προτεραιότητες για την αυτοδιοίκηση και προσδοκίες για τους συμπολίτες. Ασκούνται και παρέχονται παγίως και επιτυχώς έως σήμερα. Το τελευταίο δίχτυ προστασίας του κοινωνικού μας ιστού είναι ο δήμος και οι δυνάμεις του, οι πολίτες.
Η κυβέρνηση οφείλει να αναθεωρήσει τακτικές υπόγειες και φανερές. Γιατί εάν καταρρεύσει η αυτοδιοίκηση τότε οι απώλειες δεν θα είναι πολιτικές, αλλά ανθρώπινες με θύματα τον διωκόμενο πολίτη και τα βασικά του δικαιώματα.
Εμείς ως κοινωνιστές και ως άνθρωποι της αυτοδιοίκησης είμαστε εδώ και θα σταθούμε εμπόδιο σε υποκινούμενα και τεχνητά αδιέξοδα. Εάν η σημερινή κυβέρνηση δεν αλλάξει ρότα, είμαστε εδώ για να συμβάλουμε με γνώση, εμπειρία και εποικοδομητικές προτάσεις.