Πώς αλλάζουν οι καιροί…
Απογοητευμένη από την πολιτική του υπουργείου Παιδείας για το Λύκειο δηλώνει διά της ομότιμης τώρα και πρώην καθηγήτριας του Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Άννας Φραγκουδάκη η «προοδευτική διανόηση» σε πρόσφατη επιφυλλίδα της τελευταίας στα «ΝΕΑ» (7/5), όπου η υπεύθυνη του Προγράμματος του υπουργείου Παιδείας για την Εκπαίδευση Μοσουλμανοπαίδων (ήδη 15η χρονιά στο ίδιο πόστο, υπερβαίνοντας σε μακροβιότητα ακόμη και τους θρησκευτικούς ηγέτες…) δεν κρύβει τα συναισθήματά της, που άλλοτε ήταν απλόχερα επαινετικά: «Θλιβερός θρίαμβος της χειρότερης παράδοσης μοιάζει το νέο πρόγραμμα του Λυκείου που ανακοινώθηκε», γράφει, προχωρώντας σε υποβάθμιση της Διαμαντοπούλου από ΑΑΑ+ σε ΒΒ-. Είχαν επενδύσει, φαίνεται, πολλά οι ομοϊδεάτες της Φραγκουδάκη στο Νέο Σχολείο – εννοείται αν αυτό στοιχιζόταν με την ιδεολογία τους. «Πετυχημένος ο συμβολισμός των αλλαγών που εισηγήθηκε η υπουργός Παιδείας…», «πρωτεύουσας εθνικής σημασίας η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού επαγγέλματος…», όλα έμοιαζαν θαυμάσια πριν από έναν χρόνο, όταν σε αντίστοιχη επιφυλλίδα στην ίδια εφημερίδα (27.4.2010) η Φραγκουδάκη υμνούσε το υπουργείο Παιδείας –φυσικά με τη Δραγώνα στο τιμόνι των επαναστατικών αλλαγών– για το Νέο Σχολείο που ετοίμαζε τότε…
Τι πήγε, άραγε, στραβά; Πού σκόνταψαν οι ιδέες της «προόδου» και δεν μπόρεσαν να εισχωρήσουν βαθιά στο πρόγραμμα του Λυκείου που πρόσφατα ανακοίνωσε το υπουργείο; Με τη Δραγώνα, με τον Ναβρίδη και τον Παπαχρήστο στη σύλληψη και τον σχεδιασμό, με τον Ναυρίδη και τη Συμεωνίδου στις εφαρμογές στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, πώς θα μπορούσε να εξοκείλει το επαναστατικό πρόταγμα; Και όμως, αν πιστέψουμε τη Φραγκουδάκη –που σπάνια διαθέτει τη στήλη της για θέματα που δεν αφορούν το έθνος και τον ρατσισμό– φαίνεται να συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό. Αλλιώς δεν εξηγείται η φράση «απογοήτευση αλλά και διάψευση για όσους είχαμε ελπίσει ότι θα δούμε επιτέλους το Νέο Σχολείο» με την οποία καταλήγει στην πρόσφατη επιφυλλίδα της.
Μήπως στράβωσε κάτι με το Πρόγραμμα Μουσουλμανοπαίδων, όταν η Δραγώνα από σχεδιάστρια και διανομέας προσπάθησε, κατά τις παλιές της συνήθειες, να γίνει και… μάνατζερ του προγράμματος; Μήπως μετά από το δημόσιο ξεφώνημα κινδυνεύει το εκπαιδευτικό φέουδο της Θράκης, που εδώ και δεκαπέντε χρόνια βρίσκεται κάτω τον απόλυτο έλεγχο των δύο καθηγητριών του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών, να χάσει την παιδαγωγική του «πρωτοπορία»; Ή μήπως, τελικά, απλώς κουράστηκε στη Θράκη το κεφάλι του κασίδη;
Απόδημος Θρακιώτης