Πάρε… Δώσε…

Oι γερμανοί «φίλοι»
μας και ο ΟΤΕ
FΤο τι ακριβώς σημαίνει αποικιοκρατική αντίληψη α λα γερμανικά και με ποιους όρους θα προχωρήσει η κυβέρνηση το περιβόητο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων των 50 δισ. ευρώ μάς το αποκάλυψαν τις τελευταίες ημέρες οι χειρισμοί της διοίκησης της Deutsche Telekom. Η κυβέρνηση φαινόταν να πιστεύει ότι πολύ εύκολα θα κλείσει μια συμφωνία στα γρήγορα με τους Γερμανούς, «πατώντας» στη συμβατική σχέση που δημιούργησε η πώληση μετοχών το 2008 από τον Γ. Αλογοσκούφη. Άλλωστε, η μετοχή του ΟΤΕ είναι τόσο υποτιμημένη στο Χρηματιστήριο, που ακόμη και με την, προβλεπόμενη από τη σύμβαση μετόχων, προσαύξηση στο τίμημα πώλησης προς τους Γερμανούς αυτοί θα αγοράσουν «κοψοχρονιά».
FΑυτό όμως φαίνεται ότι δεν τους αρκεί για να κάνουν τη χάρη να δώσουν μερικές εκατοντάδες εκατ. ευρώ στην κυβέρνηση και να κλείσει η συμφωνία για πώληση άλλου 10% των μετοχών του ΟΤΕ. Οι γερμανοί «φίλοι» έχουν και μια λίστα απαιτήσεων που θα πρέπει να ικανοποιήσει η κυβέρνηση για να μας κάνουν τη χάρη να πάρουν από το Δημόσιο ένα από τα τελευταία «διαμάντια» του: Θέλουν να καταργηθούν διά νόμου οι συμβατικές σχέσεις απασχόλησης των «παλιών» του ΟΤΕ (από το 2005 όλοι οι νέοι υπάλληλοι προσλαμβάνονται με απλές συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού τομέα), θέλουν να «φύγει από τα πόδια τους» η Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών για να απλώσουν ανεξέλεγκτα τη μονοπωλιακή τους κυριαρχία στην αγορά και να μπει «λουκέτο» σε μικρότερους παρόχους, θέλουν η ανάπτυξη του δικτύου γρήγορου ίντερνετ στην Ελλάδα να γίνει με τους δικούς τους όρους.
FΓια να το πούμε απλά, θέλουν με τα μικροποσά (τηρουμένων των αναλογιών) που θα δώσουν σε ένα χρεοκοπημένο ελληνικό Δημόσιο, προκειμένου να παρουσιάσει μια «επιτυχία» στις ιδιωτικοποιήσεις, να εξασφαλίσουν άδεια από την κυβέρνηση για ανεξέλεγκτα υπερκέρδη, εις βάρος εργαζομένων, καταναλωτών, αλλά και της τεχνολογικής ανάπτυξης των τηλεπικοινωνιακών δικτύων στην Ελλάδα. «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας», όπως έλεγε ο δωσίλογος των παλιών ελληνικών ταινιών…
FΕν όψει της ιδιωτικοποίησης, πάντως, η στήλη θα επιμείνει σε ορισμένα ερωτήματα που απηχούν την «παλιομοδίτικη» αντίληψή μας για την εθνική ασφάλεια: Ποιες εγγυήσεις έχει η ελληνική κυβέρνηση για την ασφάλεια των επικοινωνιών σε εποχές ιδιωτικού / γερμανικού ΟΤΕ; Πώς ξέρουμε ότι η διασύνδεση των δικτύων ΟΤΕ – Deutsche Telekom, με τεχνολογίες που μετατρέπουν το Αθήνα – Φρανκφούρτη σε… Κυψέλη – Παγκράτι, δεν επιτρέπει σε κάποιους κακοπροαίρετους να ενεργοποιήσουν υπερσύγχρονα συστήματα παρακολούθησης (όπως, για παράδειγμα, αυτό που έχει εγκαταστήσει η Siemens στην Deutsche Telekom); Κάθε υπεύθυνη σχετική απάντηση, καλοδεχούμενη.
Αμαρτωλές σχέσεις
με την Goldman
FΜήνες πολλούς έψαχναν τα… σαΐνια της Eurostat για να βρουν τι ακριβώς είχε συμβεί με τις συναλλαγές της Ελλάδας με την Goldman Sachs για την απόκρυψη δημόσιου χρέους. Υποτίθεται, άλλωστε, ότι μόλις πέρσι πληροφορήθηκαν οι «κουτόφραγκοι» των Βρυξελλών ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτές τις συναλλαγές από το 2001, παρότι το θέμα ήταν κοινό μυστικό, είχε συζητηθεί πολύ στην Ελλάδα και είχε δημοσιευθεί εξονυχιστικό σχετικό ρεπορτάζ στο ειδικό περιοδικό «Risk».
FΤι βρήκαν τελικά; Όπως γράφουν σε έκθεση που δημοσίευσε η Eurostat αυτήν την εβδομάδα, συνολικά 13 ήταν τα swap (συμβάσεις ανταλλαγής χρέους σε ξένο νόμισμα με χρέος σε ευρώ) που έγιναν το 2001. Με αυτές τις συναλλαγές το χρέος μειώθηκε τελικά κατά 2,8 δισ. ευρώ εκείνον τον χρόνο, που όλοι θυμόμαστε ότι η «ισχυρή Ελλάδα» του Κώστα Σημίτη θριάμβευε παγκοσμίως. Η αμαρτωλή σχέση συνεχίσθηκε και επί ημερών Γ. Αλογοσκούφη, καθώς το 2005 έγινε αναδιάρθρωση του… μυστικού χρέους και η διάρκειά του επιμηκύνθηκε για να επιβαρύνεται το Δημόσιο με μικρότερες ετήσιες πληρωμές: Αντί να λήγει το 2019, η λήξη του swap μεταφέρθηκε το 2037. Το 2008 έγινε και άλλη αναδιάρθρωση, πάλι επί ημερών Γ. Αλογοσκούφη, όπου αυξήθηκε το ονομαστικό ποσό του χρέους και μειώθηκε το επιτόκιο (στο μεταξύ οι τίτλοι είχαν φύγει από την Goldman και είχαν αγορασθεί από την Εθνική Τράπεζα). Στις αρχές του 2009 το χρέος αυτό τιτλοποιήθηκε, πάλι με τη βοήθεια της Goldman, και με τους νέους τίτλους που εκδόθηκαν η Εθνική έβαλε στο ταμείο 5,5 δισ. ευρώ. Όλες αυτές οι αλχημείες προκάλεσαν τελικά αύξηση του καταγεγραμμένου χρέους κατά 2,8 δισ. το 2001 και περισσότερο από 5 δισ. ευρώ τα έτη 2006-2009, ενώ η Goldman έβγαλε έναν… σκασμό κέρδη και απέκτησε άριστη «εσωτερική» πληροφόρηση για τα πραγματικά χάλια των ελληνικών δημοσιονομικών.
FΛεπτομέρεια: Το 2008 η Eurostat ζήτησε πληροφόρηση από τον Γ. Αλογοσκούφη για όλες τις συναλλαγές του υπουργείου Οικονομικών σε παράγωγα προϊόντα. Εκείνος δεν δίστασε να απαντήσει ότι δεν έχουν γίνει τέτοιες συναλλαγές! Τέτοια ειλικρίνεια…