«Ζάππειο 2» διά της εις άτοπον απαγωγής

Ενός δικομματισμού που οδήγησε στις αλλοπρόσαλλες ενέργειες και στις εγκληματικές αποφάσεις -με σωρεία ιλιγγιωδών λαθών, σωρεία προσλήψεων (εν πολλοίς ΑΝΙΚΑΝΩΝ και ΔΙΑΒΛΗΤΩΝ) ημετέρων και σωρεία αρχηγικών ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΩΝ τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική πολιτική της χώρας- τις οποίες βιώνει ο τόπος μας και οι πλείστοι πολίτες του τους άκρως επώδυνους 18 τελευταίους μήνες. Χρονική περίοδο κατά την οποία κατεξευτελίστηκε ο κοινοβουλευτισμός, αποδυναμώθηκε η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και αποσαθρώθηκε το πολιτικό σύστημα της πατρίδας μας, ελέω του συνεχώς και ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΨΕΥΔΟΜΕΝΟΥ Παπανδρέου του τρίτου.

Θα προσθέσω το πασίγνωστο επίσης ότι υπήρξα ο πρώτος που μίλησε προ τριετίας ή τετραετίας, δεν θυμάμαι ακριβώς, για ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ. (Ο εκλεκτός φίλος μου Στάθης Σταυρόπουλος ήρθε… δεύτερος και καταϊδρωμένος, χωρίς να με αναφέρει, βεβαίως βεβαίως, όταν πρωτοϋιοθέτησε τον ΟΡΟ «μονοκομματικός δικομματισμός». Σκέψεις και ιδέες δανειζόμαστε όλοι απʼ όλους και τις διατυπώνει ο καθένας με το δικό του ύφος. Αναφορικά όμως με πρωτοεπινοηθέντες ΟΡΟΥΣ, είμαστε υποχρεωμένοι να μην αποκρύπτουμε σε ποιον ανήκει η πατρότητα. Στα υπέρ του Στάθη είναι πάντως ότι με την ποικιλία της ευρηματικής του πένας χρησιμοποίησε ακολούθως την ίδια έννοια με διαφορετικούς τρόπους. Κατά τα άλλα, παράπονο ομολογημένο, παράπονο δεν είναι.)

Μια και μπήκα, θέλοντας και μη ή μάλλον «τραβάτε με κι ας κλαίω», σε προσωπικά χωράφια, θέλω να θυμίσω σε όσους το ξέρουν και να ενημερώσω εκείνους που δεν το ξέρουν ότι κατά τη διάρκεια του πολυκύμαντου βίου μου εργάστηκα στην απογευματινή εφημερίδα της Αριστεράς «Πρώτη» με δύο επώνυμα άρθρα μου εβδομαδιαίως και, όταν η εφημερίδα αυτή δεν με κάλυπτε πολιτικά, δεν δίστασα να αρθρογραφήσω στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», επίσης επωνύμως και ανελλιπώς, επί δύο σχεδόν χρόνια.

Γιατί τα αραδιάζεις αυτά, θα αναρωτηθούν εύλογα ορισμένοι. Τα αραδιάζω -χωρίς να αντλώ το δικαίωμα κριτικής, εξυπακούεται, από τη συγκεκριμένη δημοσιογραφική και πολιτική (είχα πολιτευτεί το 1989 με τον ενιαίο Συνασπισμό) προϊστορία μου- επειδή αρρωσταίνω κυριολεκτικά με τη σημερινή ΔΕΙΝΗ θέση της πατρίδας μου και με ενοχλεί ΣΦΟΔΡΑ η στάση όλων των κομμάτων της Αριστεράς. Θεωρώ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ σε κάθε ανακοίνωσή τους να καταφέρονται ταυτοχρόνως εναντίον του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, πολλές φορές μάλιστα προτάσσοντας τη ΝΔ του ΠΑΣΟΚ (!), ενώ κυβέρνηση είναι το ΠΑΣΟΚ. Και τι κυβέρνηση! Κυβέρνηση ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ από την κυβέρνηση Τσολάκογλου. Διότι ο Τσολάκογλου ήταν αδύνατον να αντιμετωπίσει τις σιδηρόφρακτες ορδές των ναζί. Ο Παπανδρέου ο τρίτος, αντίθετα, μας υποδούλωσε πίσω απʼ την πλάτη μας ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΕΙΡΗΝΗΣ σε άτεγκτη ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Απλούστατες είναι αυτές οι διαπιστώσεις και αυταπόδεικτες.

Ερώτηση: Υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στους αρχηγούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; Απάντηση: Αστεία πράγματα, ικανά να προκαλέσουν ξεκαρδιστικά γέλια ακόμα και στις… κότες και όλα τα πουλερικά! Ο Σαμαράς είναι άριστος γνώστης της οικονομίας, διαθέτει αξιοζήλευτη μόρφωση σε πολλούς τομείς του επιστητού και είναι αποδεδειγμένα ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ. Για τον έτερο αρχηγό (τον οποίο αμφισβητούν έντονα τουλάχιστον ο… νομιμόφρων Βενιζέλος, ο αρχιφιλόδοξος Λοβέρδος και η μωροφιλοδόξως αγράμματη Διαμαντοπούλου, μαζί με πολλούς βουλευτές και τα πιο αξιόλογα στελέχη του ΠΑΣΟΚ) ΙΣΧΥΟΥΝ ΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ.

Το «Ζάππειο 2» υπήρξε αναμφισβήτητη επιτυχία του Αντώνη Σαμαρά. Με εμπεριστατωμένα στοιχεία και συνολική εκτίμηση του οικονομικού προβλήματος της χώρας εν μέσω Μνημονίου και ενδεχομένως νέου επαχθέστερου Μνημονίου, όρθωσε το ανάστημά του και αρνήθηκε τον ΑΔΙΕΞΟΔΟ συμβιβασμό. Έναν συμβιβασμό και μια συναίνεση που την ευαγγελίζεται ακόμα και ο αρνούμενος να δει κατάματα την καταδικαστική για τους Έλληνες πραγματικότητα Πρόεδρος της Δημοκρατίας! «Ζητάνε “συναίνεση”. Να συναινέσω σε τι; Σε αυτό που διαφωνώ; Σε αυτό που διαλύει τη χώρα μου; Σε αυτό που μας προκάλεσε τη μεγαλύτερη ύφεση από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα; Συναίνεση σε τι; Στο λάθος, όπως λέει τώρα όλος ο ξένος Τύπος;» Αυτά αναρωτιέται, μεταξύ άλλων, ο Αντώνης Σαμαράς και προσθέτει: «Ενότητα για το σωστό επιβάλλεται. Ενότητα στο λάθος απαγορεύεται. Δεν θα ήταν ενότητα, θα ήταν συνενοχή». Επίσης είπε: «Δεν υποστηρίζω ότι θα βγούμε από την κρίση χωρίς να βραχούμε. Σας υπόσχομαι όμως ότι θα βγούμε και θα περάσουμε απέναντι». Και κατέληξε ως εξής: «Είμαστε Έλληνες: Είμαστε ο σπόρος που δεν πεθαίνει! Μπορούμε! Και θα τα καταφέρουμε!» (Τα συγκεκριμένα μέτρα που προτείνει θα τα βρείτε σε άλλες σελίδες της εφημερίδας μας.)

Ο θλιβερός, ο αξιοθρήνητος Πεταλωτής έκανε γαργάρα την τεράστια απήχηση που είχε στα μπλογκ το «Ζάππειο 2» και ψέλλισε διάφορες γενικότητες αυτογελοιοποιούμενος. Σημασία έχει όμως ότι οποτεδήποτε οδηγηθούμε σε εκλογές, θα τις κερδίσει η ΝΔ. Κι αυτό επειδή ο Σαμαράς είναι διατεθειμένος ΝΑ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΙ ΛΥΣΙΤΕΛΕΙΣ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΤΗ ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, παρά τον πόλεμο που του κάνουν τα εξωνημένα ΜΜΕ και οι πάσης φύσεως νταβατζήδες. Άλλη επιλογή δεν υπάρχει. Η Αριστερά είναι δυστυχώς κατακερματισμένη. Όσο για το περιλάλητο απόφθεγμα του ΚΚΕ στις αρχές της δεκαετίας του 1950, «Τι Παπάγος τι Πλαστήρας», δεν πιάνει σήμερα. Τότε ήταν άλλες εποχές. Εποχές μετεμφυλιακές, με διώξεις και κατατρεγμούς της μίας πλευράς. Πάντως με τα υφιστάμενα τωρινά δεδομένα, ο Γιωργάκης είναι απείρως χειρότερος του Παπάγου. Και κάτι τελευταίο, κάνοντας μεγάλο σκόντο στις απόψεις μου, προς την κατεύθυνση εκείνων που επιμένουν ακόμα στην αποχή, το λευκό ή το άκυρο: «Εκ δύο κακών το μη χείρον βέλτιστον».