«Δεν γιατρεύεις τον άρρωστο προκαλώντας του αιμορραγία»
Το νέο Μνημόνιο είναι αυξημένο στον κύβο. Το παλιό απέτυχε παταγωδώς. Επεδείνωσε όλα τα μεγέθη της οικονομίας. Διόγκωσε το χρέος, δεν μείωσε το έλλειμμα, ρήμαξε κυριολεκτικά την κοινωνία. Το νέο θα εξαφανίσει ό,τι άφησε όρθιο το προηγούμενο. Τα μέτρα που λαμβάνονται για να αντιμετωπίσουν τάχα την ύφεση οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα: επιταχύνουν την αυτοτροφοδοτούμενη ύφεση. Στραγγίζουν και την τελευταία εισοδηματική δυνατότητα των πολλών.
Δεν απομένει καμία δυνατότητα νέων πόρων για είσπραξη εσόδων. Είμαστε στην ένσταση του Μενίππου «ουκ αν λάβoις παρά του μη έχοντος». Τους «έχοντες» δεν τους ενόχλησε επί ενάμιση χρόνο η κυβέρνηση. Bραδύνους και βραδυκίνητη εξαγγέλλει τώρα «Τριετές Εθνικό Σχέδιο Καταπολέμησης της Φοροδιαφυγής». Μα «σχέδιο» απαιτείται ή βούληση, που δυστυχώς δεν υφίσταται, για να καταπολεμηθεί το έγκλημα της φοροδιαφυγής, το οργανωμένο, το ηλεκτρονικό, τα στυγερά και ειδεχθή εγκλήματα όπως το προχθεσινό με τον άτυχο πατέρα που δεν πρόλαβε να αντικρίσει το τρυφερό χαμόγελο του μελλογέννητου παιδιού του;
Δεν υπάρχει βούληση. Δεν υπάρχει γνώση ούτε επίγνωση. Αφήστε τα σχέδια και τα νομοσχέδια. Καταλάβετε αυτό που διδάσκει ο μέγιστος Θουκιδίδης. «Ισχυρότερη είναι η πολιτεία που κυβερνάται με κακούς νόμους που εφαρμόζονται, παρά με καλούς που δεν εφαρμόζονται».
Η θρυλούμενη «σωτηρία» αποδείχτηκε καταστροφή. Τώρα μας καλούν για νέες δυσβάστακτες θυσίες.
Τα σοβαροφανή «παπαγαλάκια» της δημοσιογραφικής και ακαδημαϊκής κοινότητας πασχίζουν να πείσουν για το αναπόφευκτο των γεγονότων, για να δικαιολογήσουν εκείνους που ανέλαβαν να τα αποτρέψουν και τα έκαναν γυαλιά-καρφιά.
Οι κυβερνώντες εκ πεποιθήσεως δεδομένοι ενδίδουν. Δεν διαπραγματεύονται. Το Μνημόνιό τους, σε αντίθεση με εκείνο της Ιρλανδίας-Πορτογαλίας, υπήρξε σύμβαση προσχωρήσεως. Ψεύδονται κατά συρροήν, κατʼ εξακολούθηση, καθʼ έξιν και καθʼ υποτροπή. Ψεύδονται ασυστόλως.
Κατά τον Στρος-Καν, δουλέψανε (και μας δουλέψανε) επί μήνες πριν (μας ρίξουν στο στόμα του ΔΝΤ) «υπόγεια»! Κατά την ευαγγελική ρήση, «πας ο φαύλα πράττων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως».
Το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο. Η επαναδιαπραγμάτευση είναι coditio sine qua non. To «ψυχόδραμά» μας κάνει και τους τοκογλύφους να δυσπιστούν μεταξύ τους. Είπαν ότι ο Παπανδρέου τα βρήκε με τη Μέρκελ για την αναδιάρθρωση. H Λαγκάρντ, ο Τρισέ και ο Γιουνκέρ έκαναν την «παρασυναγωγή» της περασμένης εβδομάδας. Οι Γερμανοί, για να ματαιώσουν τα σχέδια τους, «χτύπησαν» διά του «Spiegel». Oι κερδοσκόποι ανησυχούν για τα άνομα κέρδη τους. Εμείς σε λάθος δρόμο, με λάθος μέτρα.
Λεφτά χωρίς ανάπτυξη δεν παράγονται. Ανάπτυξη για αντιμετώπιση του χρέους προϋποθέτει πολιτική στους αντίποδες της σημερινής με στόχο όμως δυσπρόσιτο το 7%. Εφ ω και η αναδιαπραγμάτευση πρέπει να επιδιώξει περίοδο χάριτος, «κούρεμα» και επιμήκυνση.
Απορροφημένο το πολιτικό προσωπικό στα της οικονομίας αντιπαρέρχεται τα μείζονα και ουσιωδέστερα του έθνους που είναι οι απειλές κατά των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Η οικονομία μπορεί να αναγεννηθεί εκ της τέφρας. Η πατρίδα δεν αναγεννάται, ή αν συμβεί όπως το 1821, συνέβη ύστερα από 400-500 χρόνια. Είναι ονειδιστική η άρνηση Δρούτσα να οριοθετήσουμε την ΑΟΖ με το εξωφρενικό επιχείρημα ότι «δεν πρέπει να επιβαρύνουμε τις διερευνητικές επαφές με του Τούρκους»!
Αυτή είναι πια εθνικά επιλήψιμη στάση και οι συνέπειές της απείρως βαρύτερες από οποιαδήποτε δυσμενή εξέλιξη στα οικονομικά. Για τα τελευταία ευθύβολη η παρισινή «Figaro»: «Δεν γιατρεύεις τον άρρωστο προκαλώντας του αιμορραγία».