Υπάρχει λύση να αποφύγουμε τα χειρότερα

Aν δεν αλλάξει η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου, ακόμα και πριν αναλάβει την εξουσία. Πολιτική που οδηγεί στο φούντο. Κατευθείαν στην καταστροφή… Όπου οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι δανειστές και οι μαυραγορίτες, που θα τα πάρουν όλα για ψίχουλα…

Λύση υπάρχει… Όχι βέβαια αυτή που προτείνει το οικονομικό, επιχειρηματικό και τραπεζικό κατεστημένο… Και είναι στην ίδια ρότα που τραβάει η κυβέρνηση. Γιατί αν αλλάξει, τότε κινδυνεύει να βγουν στο φως οι δικοί τους σκελετοί. Αφού δικό τους δημιούργημα, σε μεγάλο ποσοστό, είναι τα αίτια που μας οδήγησαν εδώ, στη χρεοκοπία. Με τον χωρίς τραπεζικά κριτήρια ασύδοτο δανεισμό, που φούντωσε την κατανάλωση και τις εισαγωγές. Επεκτάθηκαν, μεγαλοπιάστηκαν, ανοίχθηκαν σε γειτονικές χώρες… Τότε βέβαια κέρδιζαν… Σήμερα πληρώνουν τα επίχειρα εκείνης της απερίσκεπτης πολιτικής. Και βρίσκονται σε δραματική κατάσταση… Λίγο πριν από την κρατικοποίηση…

Ο μεγάλος όμως υπεύθυνος, για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας είναι ο Σημίτης. Δικαιούται να πιστωθεί στο εκατό τοις εκατό την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, όμως ΧΡΕΩΝΕΤΑΙ κατά 200% τις καταστροφικές επιλογές του.

Πρώτον, την ισοτιμία δραχμής και ευρώ, που ως αποτέλεσμα είχε την εσωτερική υποτίμηση. Και εκτίναξε τις τιμές στα ύψη. Και όπως επισημαίνουν οικονομικοί κύκλοι, άδικα οι… συνέταιροί μας, με πρώτη τη Γερμανία, μας κατηγορούν για αύξηση μισθών παραπάνω από αυτά που πήραν οι εργαζόμενοί τους, γιατί μπορεί να αυξήθηκαν οι μισθοί εδώ, αλλά με την αύξηση των τιμών αγοράζει ο Έλληνας λιγότερα απʼ αυτά που αγόραζε με τη δραχμή, και

Δεύτερον, μετέτρεψε τον δανεισμό από εσωτερικό σε εξωτερικό. Και ενώ τότε το κράτος δανειζόταν από την εσωτερική αγορά με τα έντοκα γραμμάτια και τα ετήσια ομόλογα, με την υπόδειξη τραπεζών –που δεν ήταν καθόλου αθώα– στράφηκε ο Σημίτης προς τις… δελεαστικές προτάσεις ξένων τραπεζών και χρηματιστικών οίκων α λα Morgan Stanley και Goldman Sachs, και έγινε το πάρτι που πήρε ανεξέλεκτες διαστάσεις και από 50 δισ. που ήταν ο εσωτερικός δανεισμός του Δημοσίου έφθασε στα 350 δισ. Κερδισμένες και οι ελληνικές τράπεζες, όχι μόνο από τις προμήθειες που έπαιρναν ως αντιπρόσωποι των ξένων, αλλά και γιατί πλέον οι καταθέσεις των Ελλήνων δεν πήγαιναν σε αγορά εντόκων γραμματίων και ομολόγων. Και έτσι απέκτησαν μεγάλη ρευστότητα, αφού είχαν διαθέσιμα από καταθέσεις 200 δισ., και μοίραζαν χρήμα με υψηλά επιτόκια, προωθώντας μια πλαστή κατανάλωση που δεν ανταποκρινόταν στο εισόδημα του πολίτη. Αν το Δημόσιο δανειζόταν από το εσωτερικό, ο δανεισμός θα ήταν ελεγχόμενος και δεν θα εκβιαζόταν τώρα η χώρα από τους αδίστακτους κερδοσκόπους.

Λύση υπάρχει… Και τώρα που είμαστε στο παρά πέντε πριν από το παγόβουνο, το οποίο κατάφεραν να φέρουν πολύ κοντά οι κύριοι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου. Και το βλέπεις να έρχεται καταπάνω σου, παρότι μειώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, καταργήθηκαν τα δώρα στον δημόσιο τομέα, αυξήθηκαν οι φόροι και ο ΦΠΑ, με έλλειμμα 25 δισ. ευρώ έκλεισε το 2010! Που σημαίνει ότι ακόμα κι αν αύριο το πρωί μάς χάριζαν και τα 340 δισ. ευρώ που χρωστάμε, σε 4 χρόνια θα είχε δημιουργηθεί νέο χρέος 120 δισ. μαζί με τους τόκους. Και σε λιγότερο από 10 χρόνια θα έχουμε δημιουργήσει το ίδιο χρέος!

Ποια είναι η λύση που με πάθος από την πρώτη στιγμή υποστηρίζουν, αλλά δεν εισακούσθηκαν από την «παιδική χαρά», άνθρωποι της αγοράς, με πείρα, που έχουν το… προνόμιο να έχουν στο δρομολόγιό τους στάση στην αγορά, να έχουν δουλέψει, να έχουν βγάλει με αγώνα το μεροκάματο και δεν τα βρήκαν όλα έτοιμα στο πιάτο.

Λύση απλή. Να περικοπούν οι δαπάνες του Δημοσίου και να αυξηθούν τα έσοδα. Οι δαπάνες το 2009 σε επίπεδο Γενικής κυβέρνησης ήταν στο 53% του ΑΕΠ και τα έσοδα στο 38%. Με ένα μείον 20% στις δαπάνες και αύξηση 20% στα έσοδα θα έρχονταν στον μέσο όρο της Ευρωζώνης που είναι 44%. Το 2009 οι δαπάνες σε ποσά ήταν 120 δισ. ευρώ και τα έσοδα 86 δισ. ευρώ. Δεν θα ήταν δύσκολο να κατέβουν στα 100 δισ. ευρώ οι δαπάνες και παράλληλα να αυξηθούν τα έσοδα στο ίδιο ποσόν. Καθόλου ακατόρθωτο μια μείωση και αύξηση αντίστοιχα λιγότερη από το 20%. Πάντα έπειτα από διαπραγμάτευση με τους φορείς. Π.χ. στην Παιδεία, να έρθουν οι δαπάνες στο μέσο ποσοστό της ΕΕ. Χωρίς να γίνουν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και κατάργηση επιδομάτων. Δίχως τον βραχνά της συσσώρευσης ελλειμμάτων κάθε χρόνο, έχεις τη δυνατότητα και την… ηρεμία να προγραμματίσεις και να σχεδιάσεις βήματα ανάπτυξης, διαθέτοντας πλεονεκτήματα που δεν έχουν άλλες χώρες. Και θα σε παρακαλούν οι δανειστές σου που δεν θα τους έχεις ανάγκη να αναδιαρθρώσεις χρέος. Και τα τρία κύρια θεμέλια πάνω στα οποία μπορεί να στηριχτεί η ανάπτυξη, ήτοι κεφάλαιο, εργασία, έδαφος τα διαθέτεις. Μόνο οι ιδιωτικές καταθέσεις είναι πάνω από 200 δισ. ευρώ, εργατικό δυναμικό έμπειρο, μορφωμένο και ικανό έχει η χώρα και από έδαφος η Ελλάδα είναι ευλογημένη κυριολεκτικά, είναι το φιλέτο της γης. Η Ελλάδα είναι το δεύτερο καλύτερο οικόπεδο του πλανήτη από τουριστικής πλευράς, μη στερούμενη μάλιστα και πλούσιου υπεδάφους.

Χρειάζεται βέβαια μια φορολογική πολιτική που δεν θα έχει στόχο τον παραχθέντα πλούτο, αλλά θα δώσει κίνητρα για να υπάρξει παραγόμενος πλούτος και από εκεί να αντλείς κάθε χρόνο έσοδα. Και δεν θα τρομοκρατείς. Είδαμε το αποτέλεσμα της πολιτικής του κ. Παπακωνσταντίνου. Οδήγησε στη φυγάδευση καταθέσεων δεκάδων δισ. ευρώ και, το χειρότερο, στην ανάληψη αποταμιεύσεων που είχαν νοικοκυριά σε τράπεζες και στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο που τα έκρυψαν κάτω από το στρώμα, ενώ η μόνιμη απειλή ότι θα ανοίξει λογαριασμούς, θα ψάξει το πόθεν έσχες, πάγωσε πολλές δραστηριότητες. Και με το τελευταίο νομοσχέδιο απειλεί ότι θα δεσμεύει το 45% των καταθέσεων αν δεν επιβεβαιώνονται από το πόθεν έσχες. Δηλαδή απειλεί με δήμευση των καταθέσεων.

Όσο για τα παραμύθια ότι θα έρθουν ξένοι να επενδύσουν στην Ελλάδα, θα πρέπει να τα ξεχάσει ο υπουργός Οικονομικών και να πάψει να παρασύρει τον πρωθυπουργό και να δημιουργεί αυταπάτες. Κανένας δεν θα έρθει όταν δεν ξέρει αύριο τι μπορεί να συμβεί… Κι όποιος θα έρθει όχι μόνο θα θέλει να τα πάρει τζάμπα αλλά και από πάνω να του δώσεις π.χ. μισοτιμής ρεύμα. Όπως είχε γίνει με την Πεσινέ. Ανάπτυξη θα έρθει μόνο από τους Έλληνες, αφού βεβαιωθούν ότι υπάρχει όραμα, ελπίδα, εμπιστοσύνη και μια αξιόπιστη και μόνιμη πολιτική.

Το θαύμα μπορεί να γίνει… Αν το καράβι άλλαξε ρότα και μπει στη σωστή πυξίδα, τότε δεν θα έχει την τύχη του Τιτανικού, προς μεγάλη λύπη του κολεγιόπαιδου κ. Παπακωνσταντίνου που πειραματίζεται στο κεφάλι του ελληνικού λαού.