Πού βαδίζει η οικονομία των ΗΠΑ;

Έτσι, στη Δύση δημιουργείται υπερχρέωση των κρατών, και στην Ανατολή γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια της Κίνας και της Ρωσίας με συνάλλαγμα. Αυτή είναι μια ανισορροπία που εγκυμονεί κινδύνους στην παγκόσμια οικονομία.
Προ ημερών ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν προειδοποίησε ότι το υπερβολικό δημόσιο χρέος των ΗΠΑ ενδεχομένως να προκαλέσει στο εγγύς μέλλον και νέα παγκόσμια οικονομική κρίση. Αυτό φυσικά δεν το έχουν συνειδητοποιήσει όσο πρέπει οι κυβερνήσεις των υπόλοιπων δυτικών χωρών, που και αυτές μαστίζονται από το φαινόμενο της υπερχρέωσης. Και αν για τα κράτη της Δύσης η υπερχρέωση έχει συνέπεια να υποφέρουν οικονομικά οι λαοί, και κυρίως οι εργαζόμενοι, για τις ΗΠΑ μια δημοσιονομική κατάρρευση θα σημάνει τη χρεοκοπία του δυτικού οικονομικού μοντέλου.
Θα απαλλαγεί η Δύση από την παγκοσμιοποίηση και από την ασύδοτη ελεύθερη αγορά και τις απατεωνιές του χρηματοπιστωτικού της συστήματος; Το δολάριο θα σταματήσει πλέον να αποτελεί το μοναδικό στήριγμα του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος; Μια κατάρρευση των ΗΠΑ συμφέρει τους λαούς;
Ας ρίξουμε όμως μια ματιά να δούμε τα μακροοικονομικά στοιχεία της αμερικανικής οικονομίας. Το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ σήμερα ανέρχεται στα 14,3 τρισ. δολάρια και δημιουργήθηκε κατά μεγάλο ποσοστό από τις επιχορηγήσεις του αμερικανικού Δημοσίου προς τις αμαρτωλές πιστωτικές εταιρείες που έχει δημιουργήσει η αμερικανική απάτη. Στο Κογκρέσο υπήρξε ένας συμβιβασμός μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών καθ’ όσον αφορά τη δημοσιονομική πολιτική, και ειδικά την προσπάθεια μείωσης του υπέρογκου δημόσιου χρέους. Ο Πρόεδρος Ομπάμα υποσχέθηκε ότι μέχρι το 2025 θα έχει μειωθεί το χρέος κατά 4 τρισ. δολάρια. Ο δε ρεπουμπλικανός πρόεδρος της Επιτροπής Προϋπολογισμού της Βουλής των Αντιπροσώπων Πολ Ράιαν καυτηρίασε την ασκούμενη πολιτική, κυρίως στον κοινωνικό τομέα, και ζήτησε από τον Πρόεδρο Ομπάμα να καταργήσει τμηματικά, ή τουλάχιστον να περικόψει, τις δαπάνες υγείας των ηλικιωμένων και των απόρων! Και ως δικαιολογία πρόβαλε το ότι, αν δεν δημιουργηθούν περισσεύματα στις πρωτογενείς δαπάνες, δεν πρόκειται να μειωθεί το χρέος.
Βλέπουμε καθαρά λοιπόν ότι όλοι οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης και της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς λυσσαλέα χτυπάνε σε όλη τη Δύση το κοινωνικό κράτος και απαιτούν τον περιορισμό των δαπανών που προορίζονται για την ανακούφιση των αδύναμων πολιτών. Και αυτό βέβαια το βιώνουμε κι εμείς σήμερα στη χώρα μας, αφ’ ης στιγμής ανέλαβε την εξουσία η σημερινή κυβέρνηση. Και για να ολοκληρώσουμε τον δημόσιο τομέα, αναφέρουμε ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού των ΗΠΑ κατά το 2010 έκλεισε στο -10,6% του ΑΕΠ και για το 2011 η πρόβλεψη είναι ότι το έλλειμμα θα διαμορφωθεί στο -10,7%.
Τα άλλα μακροοικονομικά στοιχεία της αμερικανικής οικονομίας δεν είναι και τόσο ικανοποιητικά για μια χώρα που διεκδικεί την ηγεμονία του πλανήτη. Από τις αρχές του 2010 οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν την ύφεση της οικονομίας τους, καθώς το ΑΕΠ αυξήθηκε εκείνη τη χρονιά κατά 2,8%, και κατά το ίδιο ποσοστό προβλέπεται να αυξηθεί και κατά τη φετινή χρονιά.
Ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ έκλεισε στο 1,6% το 2010 και για το 2011 προβλέπεται αύξηση στο 2,2% σε ετήσια βάση. Εκείνο που παρουσιάζει αδυναμίες και προβληματική εξέλιξη είναι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο μονίμως παρουσιάζεται παθητικό, παρά τις προσπάθειες της αμερικανικής κυβέρνησης με τη διολίσθηση της ισοτιμίας του δολαρίου να το διορθώσει.
Το 2010 το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών παρουσίασε παθητικό της τάξεως του 3,2% του ΑΕΠ. Και το ίδιο προβλέπεται και για τη φετινή χρονιά. Έτσι βλέπουμε ότι η αμερικανική οικονομία μαστίζεται από το δίδυμο έλλειμμα, δημοσιονομικό και εμπορικό.
Το συμπέρασμα είναι ότι η αμερικανική οικονομία θα ταλαιπωρείται και θα ταλαιπωρεί την παγκόσμια οικονομία αν δεν σπεύσει να περιορίσει δραστικά το δίδυμο έλλειμμά της, κάτι που θα φέρει και τη μείωση του υπέρογκου δημόσιου χρέους της.