Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΧΑΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ALTER EGO ΜΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ ΖΩΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΓΓΟ

Ίσως ο θάνατος μπορεί
νά γίνει καί λιακάδα
καί ο καθείς να στοχαστεί
ποιά ήταν η Ελλάδα.
•••
Πάνε τά χρόνια φεύγουνε
σάν αμαξοστοιχία
τό πίσω έρχεται μπροστά
―τό δείχνουν τά στοιχεία.
•••
Στό πίσω καί απέραντο
στό παρελθόν άς πάμε
φτάνει νά έχουμʼ όραση
καί νού σάν περπατάμε.
Εικόνες τραγελαφικές
καί νευρικές συνάμα
πέφτουνε πάνω στό γυαλί
―μαύρο, λευκό αντάμα.
•••
Εκεί κινούνται άνθρωποι
κανονικές φιγούρες
μά μία μόνο ξεπερνά
τήν τάξη καί τίς μούρες.
•••
Τίς γράφει σʼ υποδήματα
ναί, πεπαλαιωμένα
καί ξεπερνά τού μηδενός
τά κεκανονισμένα.
Αλλάζει τήν διάσταση
τού χρόνου πού διαβαίνει
καί σέ μιάν άλλη λογική
τήν λογική πηγαίνει.
•••
Ενώ ο Κόσμος προχωρά
στίς τρείς του διαστάσεις
αλλάζει τήν διάσταση
κι όχι τίς αποστάσεις.
•••
Είναι κοντά μας συνεχώς
μιά ορατή εικόνα
αλλά σέ δευτερόλεπτα
γίνεται μιά σφεντόνα,
όπου τεντώνει διαρκώς
κι εφευρίσκει πράξεις
πάντα μέ τό χαμόγελο
κι όχι τό διατάξεις.
•••
Αλλόκοτη η σχέση του
μέ τά κανονισμένα
τά θεωρεί ως περιττά
ως φρούτα σαπισμένα.
•••
Ήταν ο ίδιος συνεχώς
πέραν τού σκηνοθέτη
χωρίς νά είναι βαρετός
τώρα πενήντα έτη.
Ήταν ο αξιοπρεπής
σέ Χώρα λαμογίων
μια πνευματικότητα
έναντι τών λογίων.
•••
Γελούσε μέ τά πάθη του
καί αυτοσαρκαζόταν
επιρρεπής στά σφάλματα
μά δέν παραδινόταν.
•••
Επί τού τάφου άς γραφεί
ότι: Κι άν έχει φύγει
κάπου αλλού μέ μάγισσες
πηγαίνει σέ κυνήγι.
………………
………………

«Σκύφτω εδώ μέσα,
καί ξανοίγω ομπρός μου
αναπάντεχα μέρη
αλλουνού κόσμου».

Δ. Σολωμός: Ο ΛΑΜΠΡΟΣ