Μνημόνιο – ΝεοΠΑΣΟΚ – Υποθήκη της Χώρας στη Διεθνή Τοκογλυφία…

Εξήντα έξι χρόνια μετά, το ίδιο μεταπρατικό κεφάλαιο –διεκπεραιωτής ξένων οικονομικών συμφερόντων– σε αγαστή σύμπνοια με το «Κόμμα του Μνημονίου και της Πλεονεξίας» (ΚοΜνηΠ) –η πατρότητα του όρου ανήκει στον καθηγητή Νίκο Κοτζιά, πρώην στενό συνεργάτη του Γ. Παπανδρέου του Γʼ– εκποιεί τον δημόσιο πλούτο στη Διεθνή Τοκογλυφία και υποτάσσει τη διεθνή υπόσταση της Χώρας στις βουλές των εκφραστών της Παγκοσμιοποίησης!
Και τότε και τώρα, οι ίδιοι «Χρυσοκάνθαροι» συμπρωταγωνιστούν στην άλωση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Χώρας από το αρπακτικό ξένο κεφάλαιο και στην υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς οικονομικής υποτέλειας και μειωμένης Εθνικής Ανεξαρτησίας!
Οι «Χρυσοκάνθαροι» του 1945 αναδύθηκαν από τον Μαυραγοριτισμό της Κατοχής και την αγαστή συνεργασία με τον κατακτητή.
Οι «Χρυσοκάνθαροι» του 2011 αναδύονται από μια λούμπεν «αστική» τάξη, που στην επιδίωξη του κέρδους θυσιάζει την εθνική συνείδηση και την ίδια την Εθνική Ανεξαρτησία της Χώρας!
Βεβαίως αυτό δεν προέκυψε από το πουθενά… Υπήρξε μακρά ιδεολογική προπαρασκευή στον χώρο των ελληνικών ΑΕΙ, με την προώθηση σε αυτά ατόμων τα οποία ως εκ του αξιώματός τους επιδίωξαν –δεν είναι βέβαιο ότι το κατόρθωσαν– μεθοδικώς να προωθήσουν τη μετάλλαξη της Ιστορικής Μνήμης του Ελληνικού λαού.
Πασιφανή δείγματα, η «επιστημονική» παρουσία γνωστών φυσιογνωμιών των οποίων οι «ιστορικές» θέσεις συμπυκνούνται στον «συνωστισμό των Ελλήνων στην προκυμαία της Σμύρνης» τον Αύγουστο του 1922, στην ευμάρεια, στην ελευθερία και άλλα συμπαρομαρτούντα του δούλου Ελληνισμού κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, και επομένως τι λόγο είχαν οι Έλληνες να εξεγερθούν το 1821 (!), και στην επιδίωξη ομογενοποίησης των Ιστοριών των λαών της Βαλκανικής, με εκείνη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δυνάστη επί αιώνες της Βαλκανικής, σε προέχουσα θέση.
Το σύνολο, προώθηση σε καίριες «επιστημονικές» – διδακτικές θέσεις ατόμων «προθύμων» να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αλλά και σχετικών εκδοτικών εγχειρημάτων (Βιβλίο Εργασίας 1: «Η Οθωμανική Αυτοκρατορία», Βιβλίο Εργασίας 2: «Έθνη και Κράτη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη», Βιβλίο Εργασίας 3: «Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι», Βιβλίο Εργασίας 4: «Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος»), χρηματοδοτείται από την «Αμερικανική Οργάνωση για τη Διεθνή Ανάπτυξη» (USAID), το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών και τον «Οργανισμό για τη Σταθερότητα για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη».
Τα τέσσερα «Βιβλία Εργασίας», ή Βιβλία «Δούρειος Ίππος», παρουσιάστηκαν στο ελληνικό κοινό τον Νοέμβριο του 2006, στο πλαίσιο του προγράμματος «Σχέδιο για την Ενοποίηση των Ιστοριών στην Ελλάδα», από τους «πρόθυμους» πανεπιστημιακούς Κ. Καρρά, Χριστίνα Κουλούρη και με την παρουσία των επίσης πανεπιστημιακών Θάνου Βερέμη και Αντώνη Λιάκου.
Σημειώνεται ότι το «Σχέδιο Κοινής Ιστορίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης», ΝΑΤΟϊκής έμπνευσης και Αμερικανογερμανικής χρηματοδότησης, απέσπασε και τη συνέργεια των υπουργείων Παιδείας των βαλκανικών Χωρών, βεβαίως και του ημετέρου, και καλύφθηκε υπό το προσωπείο ΜΚΟ…
Το σχέδιο αυτό δεν είχε το αναμενόμενο για τους εμπνευστές και εκτελεστές του αποτέλεσμα και ως εναλλακτική θέση προωθήθηκε, με αφορμή τη διόγκωση του ελληνικού δημοσίου χρέους, το Μνημόνιο, με στόχο την υπαγωγή της χώρας σε οικονομική υποτέλεια και επέκεινα προώθηση του «στίγματος» της Μειωμένης Εθνικής Ανεξαρτησίας…
Στους «προθύμους», πλέον, το «Κόμμα του Μνημονίου και της Πλεονεξίας» (ΚοΜνηΠ) – Νεο-ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου του Γʼ, ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη και η «Φαμίλια Μητσοτάκη» με τη νέα εκδοχή της, τη Δημοκρατική Συμμαχία της κ. Ντόρας Μπακογιάννη, αλλά και τα στοιχεία εκείνα της «Λούμπεν ”αστικής” τάξης», των «Χρυσοκανθάρων» της Αρπαχτής.
Το τελευταίο διάστημα, το «ίσο» κρατά και το αποφώλιο της Αριστεράς, το Κόμμα του κ. Φώτη Κουβέλη.
Είναι τυχαίο, άραγε, ότι στο «κόμμα» αυτό βρήκε καταφυγή-κάλυψη, και μάλιστα ως υπεύθυνη στα θέματα Παιδείας, η γνωστή κ. Μαρία Ρεπούση;
Η σημερινή «Λούμπεν ”αστική” τάξη» –στην «τάξη» αυτή, προς άρση παρεξηγήσεων, δεν συμπεριλαμβάνονται οι γνήσιοι οικονομικοί δημιουργοί, παρά οι μεταπράτες του ξένου κεφαλαίου– βαδίζει επί τα ίχνη των προγόνων της του Μαυραγοριτισμού της Κατοχής, των χρηματοδοτών των Ταγμάτων Ασφαλείας, των αρπαχτικών των «Παγωμένων Πιστώσεων» της Μετεμφυλιακής περιόδου, των τυχάρπαστων συνεργατών της δικτατορίας των συνταγματαρχών κ.λπ. Και βεβαίως αποστρέφει το πρόσωπό της από τους εκπροσώπους –τους ελάχιστους έστω– της Εθνικής Αστικής Τάξης, όπως ο αείμνηστος Γρηγόρης Δερπανόπουλος, ο μεγαλύτερος έμπορος ξυλείας της Ελλάδας (σχεδόν διά βίου εξελέγετο πρόεδρος του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Τρικάλων), ο οποίος στις πιέσεις των Γερμανο-Ιταλών κατακτητών να συνεργασθεί μαζί τους, διότι στην αντίθετη περίπτωση θα του «κλείσουν τα εργοστάσια και θα τον χρεοκοπήσουν», απάντησε:
• «Ο πατέρας μου ξεκίνησε βαρελάς κι έφτιασε εργοστάσια. Ξέρουμε εγώ και τ’ αδέρφια μου την ίδια τέχνη. Θ’ αρχίσουμε από την αρχή αν χρειασθεί…».
Ή…
Ο πατριάρχης της Ελληνικής Βιομηχανίας, ο πολυπαρεξηγημένος Μποδοσάκης, ο οποίος σε όποιον βιομήχανο προσέτρεχε στις συμβουλές του σε περιόδους κρίσης απαντούσε με τη γνωστή ανατολίτικη προφορά του:
• – «Τζάνεμ, είπαμε, στις περιόδους κρίσης απαντάμε με επενδύσεις, επενδύσεις, επενδύσεις…».
Η σημερινή «Λούμπεν ”αστική” τάξη» ακολουθεί την οικονομική πολιτική των «Χρυσοκανθάρων» της Αρπαχτής, υπανάπτυκτη, αποτελματωμένη, κυριαρχούμενη από τα τεχνητά μονοπώλια, εξαρτημένη από το εξωτερικό (μεταπράτες), αντί να αρπάξει τις ευκαιρίες που διανοίγει η τεχνολογία της εποχής μας για νέους μετασχηματισμούς που οδηγούν στην ευρεία εσωτερική αγορά, στην ανάπτυξη και στις εξαγωγές.
Το αντικαθρέπτισμα της τελευταίας εικοσιπενταετίας στο σύνολο της ζωής της χώρας καταγράφει:
• Η αθυμία και η απροθυμία αποτελούν τον κανόνα. Ουδεμία αξία είναι σεβαστή. Πλήρης σύγχυση ιδεών επικρατεί. Η διαπλοκή Πολιτικής και οικονομικής δραστηριότητας αποτελεί την καθημερινότητα. Η ιθύνουσα τάξη (ελίτ) επαναπαύεται στην πανευδαίμονα ευφορία της Μεταπολίτευσης. Στην ανώτατη Παιδεία (ΑΕΙ) κυριαρχούν οι κομματικοί προθάλαμοι αντί της επιστημοσύνης. Οι «πρόθυμοι» στην εξυπηρέτηση εγχώριων και εξωχώριων συμφερόντων προωθούνται παρ’ αξία. Οι άξιοι και έντιμοι περιθωριοποιούνται από το σύστημα. Στη χώρα οι «παρέες γράφουν ιστορία». Η Ελλάδα της Παρακμής και του «Κόμματος του Μνημονίου και της Πλεονεξίας» (ΚοΜνηΠ)…