Μας κόψανε και το γέλιο…
// Η «Πολυκατοικία» μαζί με τη σειρά «Πενήντα-πενήντα» είναι οι μοναδικές κωμωδίες της τηλεόρασης… Γιατί;
«Γιατί είναι πολύ δύσκολο, όσο περνάει ο καιρός, να γελάσει κανείς… Ένας χρόνος πέρασε από το Μνημόνιο και μας έχει κοπεί ακόμη και το γέλιο. Όταν το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων ξαφνικά χαμηλώνει και υπάρχει η αγωνία ότι μπορεί μέρα με την ημέρα να χαμηλώσει ακόμη περισσότερο, τότε η κατάθλιψη χτυπάει την πόρτα… Αλλά φταίμε και εμείς. Τα τελευταία χρόνια ξεκινήσαμε τη ζωή μας από λάθος αφετηρία. Βάλαμε την ευμάρεια και το χρήμα στην κορυφή των αξιών μας. Αν δεν είχες πολύ χρήμα δεν ήσουν καλά. Και τώρα που το χρήμα περιορίστηκε, δεν μπορείς ούτε να χαμογελάσεις. Οι παλιότερες γενιές πέρασαν πολύ φτωχικά -Κατοχή, πείνα-, αλλά τα θέατρα ήταν γεμάτα και ο κόσμος γελούσε στις επιθεωρήσεις… Γελούσε και ας ήταν φτωχός. Γιατί η αξία του ήταν η τιμή και η παρέα… Φέτος λοιπόν που τα οικονομικά των καναλιών είναι δύσκολα πήξαμε στο ριάλιτι και οι καλές σειρές, πόσο μάλλον οι κωμωδίες, σπανίζουν. Τι να κάνεις, έτσι είναι η ζωή…».
// Πληροφορούμαι ότι το κοινό θέλει την «Πολυκατοικία» να πάει για μια ακόμη σεζόν…
«Το άκουσα κι εγώ αυτό, αλλά ξέρω ότι αυτή θα είναι η τελευταία χρονιά για την “Πολυκατοικία”. Πάντως, στο MEGA θα συνεχιστεί η συνεργασία μου και πάλι με κωμωδία, η οποία θα προβληθεί τον Φλεβάρη με τίτλο “Είναι μακριά ακόμη Μπαμπα-στρούμφ;”».
// Πώς τα έχεις καταφέρει από τότε που ξεκίνησες ως ηθοποιός και είσαι πάντα σε καλές σειρές – «Τι ψυχή θα παραδώσεις, μωρή», «Μη μου λες αντίο», «Επτά πεθερές», «Κρυφά μονοπάτια»-, παραστάσεις – «Η μικρή μας πόλη» του Σταμάτη Φασουλή- και ταινίες;
«Θεωρώ ότι υπάρχει πληθώρα ηθοποιών. Εγώ έχω μια αρχή. Δεν δουλεύω αφιλοκερδώς για να λέω ότι είμαι ηθοποιός ή για να είμαι αναγνωρίσιμος. Δουλεύω για να ζήσω. Και όταν δουλεύεις για να ζήσεις, θα δουλεύεις κάθε χρόνο και με σταθερά λεφτά χωρίς να έχεις τρελές απαιτήσεις. Δεν με ενδιαφέρει να είμαι επιτυχημένος και άφραγκος, αυτό είναι πολυτέλεια. Επιτυχημένος είναι αυτός που μπορεί να καλύψει τα βασικά έξοδά του. Η επιτυχία σού φτιάχνει την ψυχολογία, δεν σου πληρώνει το ενοίκιο. Αυτή είναι η αρχή μου και, από εκεί και πέρα, τι να σου πω, ίσως στάθηκα και πολύ τυχερός!».
// Και όλοι οι άλλοι που μένουν άνεργοι δεν θα σηκωθούν από τον καναπέ;
«Εδώ δεν σηκώνονται από τον καναπέ οι γενιές που τους κόβουν τη σύνταξη, δηλαδή αυτοί που τα έχουν δουλέψει, θα σηκωθεί η δική μου γενιά; Η δική μου γενιά δεν έχει να τα βάλει με την ελληνική κυβέρνηση, αλλά με την “τρόικα” και με το ΔΝΤ. Δηλαδή με πολυεθνικά συμφέροντα. Η δική μου γενιά ξέρει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό και μεταναστεύει. Και όσοι μένουν εδώ ξέρουν ότι από εδώ και στο εξής θα ζήσουν με ένα πολύ σφιχτό οικονομικό προϋπολογισμό. Δυστυχώς, κάποιες γενιές έζησαν εις βάρος των επόμενων, υποθήκευσαν το μέλλον και τα όνειρά μας…».
// Κατέβασες και το δικό σου μπάτζετ; Και το ρωτάω αυτό γιατί είσαι από τους πιο δημοφιλείς ηθοποιούς της μικρής οθόνης…
«Φυσικά. Σε όλους μας έγιναν περικοπές -χαμηλόμισθους, υψηλόμισθους. Ε, πώς θα βγει πέρα το μαγαζί, αφού διαφημίσεις δεν υπάρχουν; Και είμαι υπέρ της άποψης που θέλει στους υψηλόμισθους ηθοποιούς να γίνεται μια περικοπή της τάξεως του πενήντα τοις εκατό και σε όλους τους άλλους που έπαιρναν ικανοποιητικά χρήματα μια μείωση της τάξεως του 20 τοις εκατό. Η ψαλίδα αυτή είναι σωστή».
// Είσαι υπέρ της συγχώνευσης των καναλιών;
«Αν το MEGA συγχωνευτεί με το STAR -λέμε τώρα- και αντιστοίχως τα άλλα κανάλια πιστεύω ότι θα δυναμώσουν περισσότερο τα κανάλια και θα δούμε καλύτερες παραγωγές και σίριαλ. Από την άλλη, αν γίνουν συγχωνεύσεις θα γίνουν και απολύσεις. Δίκοπο μαχαίρι».
// Σε ποιους οφείλεις πολλά;
«Στον Μιχάλη Ρέππα και στον Θανάση Παπαθανασίου. Πλέον έχουμε οικογενειακή σχέση. Είναι και σαν γονείς μου και σαν μεγάλα αδέρφια μου. Πάντα ήταν ανοιχτοί προς εμένα, ποτέ δεν με απογοήτευσαν και μου πρόσφεραν έναν πολύ σημαντικό ρόλο για την καριέρα μου στον κινηματογράφο στην ταινία “Οξυγόνο”. Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω στον Μανούσο Μανουσάκη για τους ρόλους που μου έδωσε στην τηλεόραση. Πάντα δοτικός σε μένα ο Νίκος Περάκης στη σειρά “Λούφα και παραλλαγή”. Και επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ηθοποιό Αλέξανδρο Αντωνόπουλο, ο οποίος στο θέατρο μου έχει δώσει πολύτιμες συμβουλές».
// Σπούδασες στη θεατρική σχολή «Ιάσμος» και έχεις πτυχίο υποκριτικής…
«Ε, και; Για εμένα ούτε το πτυχίο ούτε το ταλέντο κάνουν τον ηθοποιό. Τον ηθοποιό τον κάνει η σκληρή δουλειά. Πόσο καλλιεργεί το ταλέντο, πόσο εξελίσσει τις σπουδές του και πόσο ψάχνεται να τα κάνει καλύτερα στην επόμενη δουλειά του. Ας πούμε την Επίδαυρο δεν την έχω ακουμπήσει. Γιατί θα είμαι κάκιστος. Για να είσαι ηθοποιός αρχαίου δράματος πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να ασχολείσαι ως επί το πλείστον μ’ αυτό, να κάνεις απίστευτες ώρες πρόβα, φωνητική, χορό, να είσαι αφοσιωμένος».
// Το ότι είσαι αναγνωρίσιμος είναι θετικό ή αρνητικό για τις ερωτικές σου σχέσεις;
«Όταν δεν ήμουν στην τηλεόραση με ήθελαν πέντε κοπέλες από τη γειτονιά μου. Τώρα αρέσω σε εκατό. Αυτό είναι ευχάριστο. Γιατί όχι; Το απολαμβάνω. Κάνω τη δουλειά που αγαπάω και έχω και περισσότερα φλερτ. Δεν είναι άσχημος συνδυασμός… Το ερωτικό παιχνίδι είναι ζωή!».
// Είσαι πάνω από δέκα χρόνια στο σανίδι… Ήταν εύκολο να διακριθείς;
«Θα σ’ το πω όπως το έζησα. Δεν μου χαρίστηκε τίποτα. Δούλεψα πάρα πολύ και απίστευτες ώρες. Το ότι δεν καβάλησα το καλάμι είναι θέμα χαρακτήρα. Ξεκίνησα από την επαρχία, είμαι παιδί χωρισμένων γονιών, δεν ήταν στη ζωή μου όλα ρόδινα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι καθάριζα τζάμια στα φανάρια, αλλά τα πράγματα ήταν περιορισμένα και με αξιοπρέπεια… Από εκεί και πέρα, με τη δουλειά και με το μεράκι μου -έχω τρομερό πάθος με τη δουλειά μου, είμαι ερωτευμένος μ’ αυτήν- κατάφερα να κάνω τα πράγματα ρόδινα. Αλλά δεν είμαι η εξαίρεση του κανόνα, έχει συμβεί και σ’ άλλους ηθοποιούς να σκάβουν και να εξελίσσονται από μικροί. Βέβαια, ήμουν και τυχερός γιατί με το πρώτο μπαμ που έκανα στην τηλεόραση μετρώ ήδη δέκα χρόνια συνεχούς πορείας στην πλάτη μου…».
// Τι σε πειράζει στην Αθήνα; Τι δεν έχεις συνηθίσει;
«Ότι δεν έχει πράσινο! Χτίσαμε τα δάση με εξοχικά και πολυκατοικίες. Αυτό με σαλτάρει… Και μετά λέμε ότι η φύση εκδικείται… Αφού την καταστρέφουμε! Διαβάζω ότι η Τουρκία θέλει να κάνει πυρηνικό εργοστάσιο. Τρέμω στην ιδέα. Στην Ιαπωνία που οι άνθρωποι είναι τόσο μελετημένοι για τους σεισμούς και το τσουνάμι είδατε τι έγινε… Η πυρηνική ενέργεια βοηθά σε πολλά, αλλά έχει και πολλές αρνητικές συνέπειες».
// Στο κέντρο της πόλης σε ενοχλεί κάτι;
«Να βλέπω τόσους πολλούς λαθρομετανάστες σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Οι λαθρομετανάστες είναι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα τους λόγω πολέμου, πείνας, δικτατορικών καθεστώτων, τους συμπονώ πάρα πολύ, αλλά δεν φταίει η χώρα μου για αυτό. Η Ελλάδα δεν είμαστε ένα πλούσιο κράτος για να δεχθούμε τόσα εργατικά χέρια. Εδώ δεν μπορεί η χώρα μας να καλύψει τις ανάγκες των Ελλήνων. Οι μετανάστες δεν πληρώνουν φόρους και οι Έλληνες πληρώνουν. Μόνο από αυτό αρχίζει μια μεγάλη αδικία. Πάντως -και το ξέρω από τους γονείς μου- για να πάει ένας Έλληνας μετανάστης στο εξωτερικό του ζητούσαν νόμιμα χαρτιά για να βγάλει κάρτα εργασίας…».
// Ποιος είναι ο μεγάλος κίνδυνος για τους νέους;
«Οι εξαρτήσεις. Τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, ο τζόγος. Και από όλα αυτά θεωρώ το αλκοόλ το πιο επικίνδυνο και το πιο προσβάσιμο. Και το θεωρώ επικίνδυνο όχι για την υγεία μόνο εκείνου που έχει εθιστεί αλλά και για τη δημόσια ζωή. Καθώς οι αλκοολικοί οδηγούν αυτοκίνητα και προκαλούν τροχαία. Από τα ναρκωτικά αν κάνεις αποτοξίνωση μπορεί να ξεμπερδέψεις, από το αλκοόλ είναι πολύ δύσκολο. Αν ξαναπιείς ξαναρχίζεις από την αρχή. Για μένα όλες οι εξαρτήσεις έχουν ως βάση τη δειλία. Δεν αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις και ξεφεύγεις από την πραγματικότητα. Κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να ελέγξουν το ποτό, ότι δεν θα τους καταστρέψει αν μπουν στον κόσμο του, αλλά πρόκειται για πλάνη. Ο παράδεισος δεν κρατά για πολύ. Η πραγματική ζωή μπορεί να έχει τα καλά της και τα άσχημά της, αλλά είναι ωραία. Και πιο ωραίο είναι ακόμη να τα αντιμετωπίζεις όλα νηφάλια».
// Οι νέοι ερωτεύονται σήμερα;
«Ναι, μέσα από το facebook. Αυτή είναι η νέα μορφή επικοινωνίας στο φλερτ και έχει και ρομαντισμό… Από τους εκατό νέους οι 88 θα τα φτιάξουν μέσα από το ίντερνετ. Δεν τα φτιάχνουν οι μοναχικοί μέσα από το ίντερνετ ή οι παράξενο. Έχει μεγάλη πέραση το facebook στις μικρές ηλικίες».
// Βλέπεις τηλεόραση;
«Ναι. Και ξέρεις, μ’ αρέσει να βλέπω STAR. Με κάνει και γελάω. Πάρ’ το όπως θες… Βλέπω όμως και ειδήσεις…».
// Πιστεύω ότι βλέπεις ειδήσεις, πέφτεις ψυχολογικά, γι’ αυτό μετά το γυρνάς στο STAR…
«Όχι, δεν επηρεάζομαι αρνητικά, ούτε τρομοκρατούμαι όταν βλέπω ειδήσεις. Αφού πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω ότι ό,τι και να γίνει οι τράπεζες βγαίνουν κερδισμένες…».