Καταστροφική η αναδιάρθρωση

Η Ελλάδα θα μπορούσε να βελτιώσει το προφίλ του χρέους της με την περαιτέρω επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους των 110 δισ. ευρώ που πήρε από τον μηχανισμό στήριξης, ενώ εάν καταφέρει να γίνει κάτι ανάλογο και με το τμήμα του χρέους που κατέχει η ΕΚΤ, τότε η βελτίωση θα γίνει καταφανής. Προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται αθόρυβα η κυβέρνηση διά του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Ωστόσο μια τέτοια διευκόλυνση εκ μέρους των εταίρων μας προϋποθέτει ένταση των προσπαθειών για διαρθρωτικές αλλαγές και αποκλιμάκωση των ελλειμμάτων.
Προφανώς, άλλο πράγμα είναι η επιμήκυνση τμήματος του χρέους, που άλλωστε ήδη έχει γίνει σε έναν βαθμό με απόφαση της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κι άλλο πράγμα είναι η αναδιάρθρωση του χρέους που ισοδυναμεί με χρεοκοπία. Η έντονη φημολογία περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους σε μεγάλο βαθμό συνδέεται με τη λήξη συμβολαίων CDS, περίπου στις 10 Μαΐου, ύψους 6 δισ. ευρώ. Συγκεκριμένα τα συμβόλαια CDS –παράγωγα προϊόντα– είναι στοιχήματα υπέρ της αναδιάρθρωσης και τα κατέχουν ισχυρά συμφέροντα, τα οποία μέσω των ερεισμάτων που διαθέτουν πιέζουν προς την κατεύθυνση της αναδιάρθρωσης προκειμένου να μην καταγράψουν ζημίες. Ταυτόχρονα και τράπεζες, όπως αποκάλυψε ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Διάσωσης Κλάους Ρέγκλινγκ, τροφοδοτούν την κρίση χρέους της Ελλάδας προκειμένου να κερδίσουν χρήματα, όπως έγινε στις δεκαετίες του ʼ80 και του ʼ90, όταν εισέπραξαν πολύ υψηλά τέλη για την αναδιάρθρωση στη Λατινική Αμερική και στην Ασία. Τέλος, να τονίσουμε ότι το κόστος μιας αναδιάρθρωσης για τις ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία θα ήταν βαρύ και ασήκωτο. Ένα ήπιο «κούρεμα» κατά 30% θα κόστιζε στις τράπεζες περίπου 12 δισ. ευρώ, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία, που ήδη αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας, θα έφταναν στο χείλος της κατάρρευσης, με το κράτος να αδυνατεί να τα στηρίξει, καθότι για μια δεκαετία θα βρισκόταν εκτός των αγορών χρηματοδότησης.