ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ!

Τόση συγκεντρωμένη καπελαδούρα καρναβαλικού μοντέλου σε κάτι μεταξύ αναποδογυρισμένου μισοφαγωμένου καρπουζόφλουδου και δοχείου νυχτός εκτάκτου ανάγκης και άλλη τόση από τις ξεθαμμένες χρεοκοπημένες ρεντιγκότες με τα παράσημα προχωρημένου προστάτη, ήταν κάτι που δεν το περίμενα και μάλιστα σε σύγχρονη δορυφορική μετάδοση, χωρίς καμιά πρωινάδικη κουτσομπόλα να βρίσκει εύκαιρη κάμερα για να μας πει αγουροξυπνημένη την «καλημέρα Ελλάδα» της, που κι αυτή δηλαδή ούτε που τη χρειαστήκαμε. Τι ιστορία για αγρίους ήταν εκείνη η αλησμόνητη Παρασκευή, η τελευταία του περασμένου μήνα, με τη πριγκιπικής φαντασμαγορίας γαμήλια τελετή, όταν η Αγγλία ξαναθυμήθηκε τα παλιά κοσμοκρατικά της μεγαλεία της Κοινοπολιτείας, των Χάρτινγκ και του Απαρχάιντ που επί του παρόντος διατηρημένη στη ναφθαλίνη της απραξίας. Την είδες την αφιλότιμη, με αυτόν το γάμο «του αιώνα» πώς δημιούργησε αναπτερωμένη την εντύπωση ότι η ελπίδα, που πεθαίνει τελευταία, δεν αποκλείει να συμβεί το γεγονός του «ριμέικ» της κυριαρχίας των τεμπελχανάδων λόρδων, των ξεπεσμένων «Κοκών» και των ανοργασμικών βασιλισσών Ελισάβετ. Και αυτό ένεκα που πάντα θα υπάρχει στην απόκρυφη υφαλοκρηπίδα του εγκεφάλου η κρυφή προσδοκία για την επάνοδο ενός πολυπράγμονα Ριχάρδου από τις Σταυροφορίες, ενός Λουδοβίκου από τις Βερσαλλίες και μιας Μαρίας Αντουανέτας έστω και χωρίς κεφάλι από τη λαιμητόμο, μήπως και τότε που το είχε το έβαζε ποτέ να δουλέψει, και ενός Ρισελιέ που καιροφυλακτεί πάντα ζωντανός πίσω από τις γρίλιες.
Ευτυχώς που ο υπερφίαλος χαρακτηρισμός του παρόντος γεγονότος ως του «γάμου του αιώνα» μας εξασφαλίζει ότι για 85 χρόνια ακόμα, μέχρι δηλαδή να λήξει ο αιώνας που διατρέχουμε, να μην κινδυνεύει ούτε ο αιώνας, ούτε και εμείς οι ταπεινοί πληβείοι να υποστούμε άλλο τέτοιο δυσκολοχώνευτο κατασκεύασμα, μια και οι βρικόλακες των Ερρίκων, των Λουδοβίκων και των Αντουανέτων επανήλθαν στους τάφους των. Ηρεμήστε!

…και εξεταστικεσς
ΕΠΙ-ΝΤΡΟΠΕΣ!
Όταν μια Εξεταστική Επιτροπή παίρνει την εντολή του μεγαλύτερου ποσοστού των εκλεγμένων βουλευτών, με απουσία μικρού αριθμού συναδέλφων τους, οφειλομένης όχι σε λόγους προσωπικής άποψης, αλλά σε λόγους κομματικής πειθαρχίας και σκοπιμότητας, για να ρωτήσει τον κ. Τσοχατζόπουλο, πρώην κορυφαίο και ήδη «τρενοκατεβασμένο» μέλος του ΠΑΣΟΚ, αλλά και μέλος όλων των παλαιοτέρων ΠΑΣΟΚικών κυβερνήσεων, για το αν χρηματίστηκε από την απευθείας ανάθεση των 4 υποβρυχίων.
Αυτοί οι 229 με το παραπεμπτικό στην Εξεταστική έχοντας «κατασκευάσει» ένα και μοναδικό ερώτημα χωρίς να καταλαβαίνουν οι «κατασκευαστές» του ερωτήματος ότι έτσι του ανοίγουν διάπλατα την πόρτα της διαφυγής, υποβαθμίζοντας συγχρόνως και τη νοημοσύνη ενός ολόκληρου λαού που έμαθε να καταλαβαίνει πολλά από τα ανομολόγητα της Βουλής.

«ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ»…
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Στη διαφωνία μου για την ποιότητα του αφιερώματος στον Κώστα Βουτσά καθώς και για το ύψος της προσωπικής αμοιβής των 9.000 ευρώ του κ. Σπύρου Παπαδόπουλου για την εκπομπή «Στην υγειά μας», ήρθε την περασμένη εβδομάδα το αφιέρωμα στον Μάριο Φραγκούλη για να με δικαιώσει με την ολοφάνερη φροντίδα του και τις υπογραμμισμένες διακρίσεις για τους εκλεκτούς καλεσμένους, όταν αιφνιδίως και τα ταβερνοειδή τραπεζομάντιλα της λαϊκής αγοράς μαζεύτηκαν και πήγαν για μπουγάδα και στη θέση τους στρώθηκαν κατάλευκα φουρφουρένια επιπέδου Μεγάλης Βρετανίας και τα σερβίτσια, αν τα διέκρινα καλά, θύμιζαν κρύσταλλα Βοημίας, για να μην πω ήταν απολαυστικός ο Μάριος Φραγκούλης. Απολαυστικός και άνετος, όπως σε κάθε του εμφάνιση, έτσι που να θυμίζει Μάριο Λάντζα, αν όχι και καλύτερος. Τον έβλεπα, με τα αναμφισβήτητα προσόντα που διαθέτει, πόσο έξοχος θα ήταν σαν «Ποπολάρος» του Γρ. Ξενόπουλου που το ετοιμάζαμε με τον Γιώργο Κατσαρό για οπερέτα στην Εθνική Λυρική Σκηνή για την ευλογημένη εποχή Διεύθυνσης Λουκά Καρυτινού. Από τις λίγες φορές που λυπήθηκα για τη ματαίωση μιας δουλειάς, τόσο πολύ, μακάρι στο μέλλον. Όπως σημαντικό το μήνυμα στους πνευματικούς ανθρώπους για τους δύσκολους καιρούς μας η αδικαιολογήτως απούσα από τα θεατρικά μας δρώμενα, όπως και για τα πάντα αποδεκτά σχόλια, της καλής μου φίλης Ροζίτας, της ζωντανής καλλιτεχνικής εγκυκλοπαίδειας, που μπορεί να πει τα πιο δυσάρεστα σχόλια που αποτελούν την άποψή της και όλοι να συμφωνήσουν μαζί της. Ροζίτα, να ‘σαι καλά και όσο λιγότεροι μένουμε, τόσο περισσότερο σε χρειαζόμαστε. Δεν ξέρω βέβαια αν το κόστος της εκπομπής δεν άφησε περιθώρια στον κ. Παπαδόπουλο για να αγοράσει κι αυτός ένα καινούργιο ξυραφάκι, αλλά θεωρώ επιεικώς απαράδεκτη για την ατμόσφαιρα της κομψής μουσικής βραδιάς την αξουρισιά του παρουσιαστή της.
Όπως θεωρώ και εντελώς απαράδεκτο το τηλεφώνημα που είχα από μια συνεργάτρια της εκπομπής του κ. Σπύρου Παπαδόπουλου δυο ή τρεις ημέρες μετά το δημοσίευμα και λυπάμαι που δεν θυμάμαι το όνομά της, ευγενέστατη κατά άλλα, που από την αρχή μου δήλωσε ότι δεν θα μιλήσει για το οικονομικό θέμα που είχα σχολιάσει στο «ΠΑΡΟΝ» σχετικά με τα όσα είχα αναφέρει για την εκπομπή «Στην υγειά σας», αλλά για να με πληροφορήσει ότι ετοιμάζουν εκπομπή αφιερώματος για εμένα και προφανώς για την 60χρονη θητεία μου στο χώρο. Την ευχαρίστησα και της τόνισα ότι σε καμιά περίπτωση δεν δέχομαι την «ευγενική» πρόταση, την εντελώς ασυμβίβαστη με τα δικά μου σχόλια και που δεν χρειάζεται να τονίσω ότι δεν είχαν καμιά σκοπιμότητα, εκτός από το να γράφω τη γνώμη μου. Δεν συνηθίζω να ενεργώ για ανταλλάγματα, όπως μια ζωή, τώρα θα αλλάξω;

ΕΝ ΟΨΕΙ
«ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝΙΚΩΝ» ΜΑΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΩΝ…
Ασφαλώς κανένας δεν θα διαφωνήσει με τις περικοπές των εξόδων για τη φετινή μας παρουσία στον μόνιμο ετήσιο «μπελά» της Γιουροβίζιον, που αποφάσισε ο κ. Τηλέμαχος Χυτήρης και μάλιστα για μια επιλογή τραγουδιού που δεν μας κάνει και τόσο αισιόδοξους για την πιθανότητα μιας αξιοπρεπούς θέσης όχι από τις εντελώς τελευταίες. Είναι όμως και η γενικότερη πτώση του ενδιαφέροντος που παρουσιάζουν τα τραγούδια της Γιουροβίζιον τα τελευταία χρόνια. Έτσι που το ένα τραγούδι να μοιάζει αντίγραφο του άλλου, όπου και η γενικότερη σαχλαμάρα βρίσκεται σε πλήρη ταύτιση, σαν να είναι προϊόντα της ίδιας μουσικής μήτρας και που αν κάποια στιγμή και η ίδια η Γιουροβίζιον αποφασίσει να γίνει «παρελθόν» θα είναι το προτιμότερο.
Όλα τελειώνουν κάποτε, φτάνει να διαλέγουν ένα όμορφο τέλος, γιατί και οι θάνατοι έχουν την ομορφιά τους, φτάνει να είναι κι αυτοί «ιδανικοί αυτόχειρες» όπως έλεγε και ο Καρυωτάκης.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ

***

ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ…
WITH THE STARS!
Η εξαφάνιση της ανεξήγητης αξουρισίας του Γιάννη Λάτσιου από το «Dancing with the stars» κατόπιν του σχολιασμού μας της περασμένης Κυριακής. Αυτόν τον άνθρωπο πώς να μην τον συμπαθείς;