Μετά την Εβδομάδα των Παθών αρχίζει ο οικονομικός Γολγοθάς για τους Έλληνες

Δεν αφίσταμαι απʼ όσα έγραψα στο προηγούμενο άρθρο. Οι Ιούδες, στρατιά ολόκληρη, και οι ισόποσοι Εφιάλτες ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Οι ξένοι… σωτήρες –φιλοχρήματοι του κερατά, εν ψυχρώ γδάρτες και εκμεταλλευτές σε βαθμό κακουργήματος– ΒΡΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ Ο,ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ (ΚΑΙ ΟΣΑ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ). Όμως οι έλληνες Ιούδες και Εφιάλτες ΔΕΝ εκφράζουν τον ελληνικό λαό που καταδυναστεύεται, με εξαίρεση φυσικά τους καταχραστές, τους ζάπλουτους και τους διαπλεκόμενους με την εξουσία. Μια εξουσία ανίκανη, αυτοεξουδετερωνόμενη και εθελόδουλη στα ανάλγητα κελεύσματα ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ… ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ ΜΑΣ. Οι… ευεργέτες μας αυτοί και συνάμα άτεγκτοι επιτηρητές μας ετοιμάζουν ήδη τα σύνεργα της εξόντωσής μας –σκοινιά για να μας κρεμάσουν και παλούκια για να μας παλουκώσουν– με τα αποκαλούμενα (ουδετέρως…) «νέα μέτρα».
Θα ξαναπώ και σήμερα ό,τι υπογράμμισα πριν από 11 και κάτι μήνες, για να το συνειδητοποιήσουν επιτέλους όσοι τα ρίχνουν ΟΛΑ στους ξένους «ευεργέτες», «σωτήρες» και «προστάτες» μας, προκειμένου ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΛΑΔΙ την ηγεσία του σημερινού απροκάλυπτα αρχινεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ. Ερωτώ: Ποιος υπήρξε το, κατά Αριστοτέλη, «πρώτον κινούν»; Ποιος δηλαδή μας τους κουβάλησε εδώ και τους εξουσιοδότησε να καβαλήσουν στον σβέρκο μας, έχοντάς το μάλιστα ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ερήμην μας και χωρίς να κάνει μαζί τους ούτε καν στοιχειώδη διαπραγμάτευση; Αναμφισβήτητα ο Παπανδρέου ο τρίτος αυτοπροσώπως και οι ανθέλληνες –έλληνες και ξένοι– σύμβουλοί του. Ερωτώ επιπλέον: Ποιος είχε προλειάνει το έδαφος γιʼ αυτό το ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ, επιβάλλοντας στους βουλευτές του να ψηφίσουν σύσσωμοι το ΑΤΕΛΕΣΦΟΡΟ Μνημόνιο χωρίς να το έχουν διαβάσει οι πλείστοι; Αναμφισβήτητα ο Παπανδρέου ο τρίτος αυτοπροσώπως. (Οι ανθέλληνες σύμβουλοί του δεν χρειάστηκαν στην προκειμένη περίπτωση.)
Έθεσα και το δεύτερο ερώτημα –μολονότι αμφότερα υπήρξαν ρητορικά, θεώρησα αναγκαίο να δώσω την ταυτόσημη απάντηση– επειδή οι επόμενες εβδομάδες θα είναι κρισιμότατες για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και πάνω απʼ όλα για την πατρίδα μας. Ανήκω στη χορεία εκείνων που πιστεύουν ακράδαντα ότι οι περισσότεροι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ούτε πρόβατα επί σφαγήν είναι ούτε έχουν αναγάγει την, ούτως ή άλλως, ΑΜΦΙΒΟΛΗ επανεκλογή τους σε υπέρτατο αγαθό. Επιπροσθέτως είναι πατριώτες, και τώρα που κινδυνεύει η πατρίδα και το έμψυχο υλικό που την απαρτίζει –πλην μεγαλοκαρχαριών και λοιπών καταχραστών– απειλείται με οικονομική εξαθλίωση δεκαετιών ενδεχομένως, βρίσκεται ο καθένας τους ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ. (Βρέθηκα κι εγώ το 1985 αντιμέτωπος με τη συνείδησή μου και παραιτήθηκα οικειοθελώς, για λόγους αρχής, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ξηλώσει τον Γεράσιμο Αρσένη και είχε αναγορεύσει «τσάρο της Οικονομίας» τον Σημίτη, προκαλώντας την πρώτη, και ανατραπείσα αργότερα, δεξιά στροφή του ΠΑΣΟΚ. Σε σχέση με το σημερινό ΑΔΙΕΞΟΔΟ, η τότε ευθιξία μου υπήρξε παρωνυχίδα.)
Δεν εννοώ προφανώς ωφελιμιστικές κόνξες με δημόσιες δηλώσεις περί αντιρρήσεων στην επιψήφιση άρθρων σε ορισμένα νομοσχέδια, τα οποία οι… αντιρρησίες ψηφίζουν τελικά με τα δύο χέρια και επί της αρχής και κατʼ άρθρον. Κραυγαλέο παράδειγμα προς αποφυγήν –και το λέω με απόλυτο σεβασμό για το πρόβλημα οράσεως που αντιμετωπίζει– αποτελεί η περίπτωση του Παναγιώτη Κουρουμπλή. Και υπάρχουν δυστυχώς πολλοί Κουρουμπλήδες. Εννοώ τους βουλευτές εκείνους που αποφεύγουν επιμελώς να κάνουν δημόσιες δηλώσεις. Αυτοί ακριβώς προβληματίζονται. Αυτοί έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν εκπροσωπούν μόνο το κόμμα τους και την εκλογική τους περιφέρεια, αλλά ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΧΩΡΑ. Αυτοί γνωρίζουν ότι καταποντιζόμαστε (με τα δεκαετή ομόλογα να έχουν ξεπεράσει τις 1.300 μονάδες βάσης!) και θέλουν να αποφύγουν το στίγμα της προδοσίας που τους αναλογεί. Αυτοί και μόνο μπορούν, κατʼ ιδίαν και όχι κατόπιν συνεννοήσεως με άλλους, να ανατρέψουν την παραπαίουσα και εγκληματική κυβέρνηση του επίορκου Παπανδρέου του τρίτου.
Το πολιτικό μας σύστημα νοσεί αθεράπτευτα, ιδίως μετά την αναρρίχηση στην εξουσία του Παπανδρέου του τρίτου, ο οποίος το μετέτρεψε, λόγω των συμπλεγμάτων ανύπαρκτης ανωτερότητας που τον διακρίνουν, σε ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΟΣ ΑΡΧΗ. Τα κόμματα που το συναπαρτίζουν, ευρεθέντα προ τετελεσμένων, ανασυντάσσονται. Η Αριστερά, μετά το 1989, είναι πολυδιασπασμένη. Ο ΛΑΟΣ, που ψήφισε το Μνημόνιο, προσπαθεί διά του αρχηγού του, όταν δεν προβαίνει σε φιλομνημονιακές υποδείξεις, να συμπεριφέρεται σαν να μην έδωσε ποτέ ψήφο υπέρ του Μνημονίου. Η κ. Μπακογιάννη, έμπρακτη θιασώτρια του Μνημονίου, κατακεραυνώνει, μαζί με μέλη του θνησιγενούς κομματιδίου της, την κυβέρνηση του Μνημονίου! Όσο για τη Νέα Δημοκρατία, έχει πέσει στην παγίδα των ΜΜΕ που πολεμούν λυσσωδώς τον Αντώνη Σαμαρά και, αντί να αγνοεί τα εκάστοτε «επιχειρήματά» τους, δίνει απαντήσεις αυτοϋπονομευόμενη.
Ο Σαμαράς, μακράν ο καλύτερος γνώστης της Οικονομίας σε σχέση με τους υπόλοιπους αρχηγούς των ελληνικών κομμάτων, οφείλει να περιμαζέψει ορισμένα στελέχη του, τα οποία, εμφανιζόμενα στα κανάλια, απολογούνται! Και άλλα –συγκεκριμένα δύο που σκαμπάζουν από οικονομικά– μισοϋποστηρίζουν το Μνημόνιο! Μετά το επικείμενο «Ζάππειο 2» ο αρχηγός της ΝΔ καλείται να γυρίσει απʼ άκρου εις άκρον την Ελλάδα και να εξηγήσει ΕΚΛΑΪΚΕΥΤΙΚΑ και κατανοητά για τον καθένα την οικονομική του πολιτική, σε περίοδο εξανδραποδισμού της χώρας μας και της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών της. Το ίδιο πρέπει να πράξουν ΜΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ και χωρίς την παραμικρή παρέκβαση και τα κορυφαία στελέχη του κόμματός του. Το σύνθημα «Ήρθε η ώρα του Σαμαρά» θα ηχήσει αυθόρμητα σε πολλές περιοχές του τόπου μας. Αρκεί, χωρίς να υπόσχεται ανέφικτες παροχές, να δεσμευτεί για αποτελεσματική υποστήριξη των πάσης φύσεως αναξιοπαθούντων.
Προσωπικά έχω ταχθεί εδώ και χρόνια εναντίον του δικομματισμού. Υπήρξα, άλλωστε, ο πρώτος που είχε μιλήσει για ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ. Με τις σημερινές όμως δυσμενέστατες συνθήκες οφείλουμε, φρονώ, να δώσουμε μια τελευταία ευκαιρία στο σαφέστατα ικανότερο σκέλος του δικομματισμού. Διέξοδος άλλη δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή.