Για ποια αναδιάρθωση του χρέους μιλάμε;

Η τέλεια αναδιάρθρωση (πλήρης) περιλαμβάνει την επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης του χρέους, τη μείωση του οφειλόμενου ποσού και τη μείωση του επιτοκίου. Η ατελής μορφή αναδιάρθρωσης μπορεί να αναφέρεται μόνο στην επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης, ή μόνον στη μείωση του επιτοκίου ή και στα δύο και όχι στη μείωση του οφειλόμενου ποσού.
Η κυβέρνηση απορρίπτει τουλάχιστον μέχρι τώρα την ιδέα της πλήρους αναδιάρθρωσης, ενώ οι πληροφορίες συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι ήδη έχει αρχίσει η διαδικασία για την επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης του ελληνικού χρέους. Και αυτό προκύπτει και από τις πληροφορίες που προέρχονται από τον ξένο Τύπο, και κυρίως τον γερμανικό.
Αποφασιστική θα είναι η έκθεση της «τρόικας», που θα συνταχθεί τον Ιούνιο και θα αναφέρεται στη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Εάν η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα είναι αδύνατον να αντιμετωπίσει το υψηλό δημόσιο χρέος της, τότε πλέον θα βαδίσουμε στην αναδιάρθρωση με «κούρεμα» του ποσού του χρέους σε εθελοντική βάση, είτε αμέσως είτε μέσα στο 2013 που πολλαπλασιάζονται οι υποχρεώσεις εξυπηρέτησης του δανείου.
Όπως εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς, οι επιπτώσεις από την πλήρη αναδιάρθρωση είναι σημαντικές. Οι πιστωτές ικανοποιούνται εν μέρει, ενώ ο κρατικός προϋπολογισμός θα βγει ο μόνος κερδισμένος, κυρίως λόγω της μείωσης του οφειλόμενου ποσού, της μείωσης του επιτοκίου και της επιμήκυνσης του χρόνου εξόφλησης.
Για τις ξένες και ντόπιες τράπεζες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα θα υπάρξει ζημία ανάλογη με το ύψος των ομολόγων που κατέχουν και σε συνάρτηση με το ποσοστό μείωσης του οφειλόμενου ποσού. Εκτός από τις ελληνικές τράπεζες, και για τους ιδιώτες – επενδυτές ομολογιούχους θα υπάρξει επίσης σημαντικά ζημία. Οι ελληνικές τράπεζες είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσουν σοβαρό πρόβλημα εξεύρεσης ρευστότητας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εύρυθμη λειτουργία του τραπεζικού μας συστήματος.
Μεγάλο πρόβλημα και σημαντικές ζημίες θα υποστούν τα ασφαλιστικά μας ταμεία, τα οποία έχουν επενδύσει μεγάλο μέρος των αποθεματικών τους σε κρατικά ομόλογα. Και θα είναι η δεύτερη φορά που τα ασφαλιστικά ταμεία θα έχουν υποστεί μεγάλη ζημία.
Την περίοδο της τάχα άνθησης του χρηματιστηρίου (1999-2000) τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν ένα μεγάλο μέρος των αποθεματικών τους, που τα είχαν επενδύσει σε μετοχές. Στην περίπτωση αυτή το κράτος πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες στήριξης του ασφαλιστικού συστήματος.
Διαφορετικά αυτό θα καταρρεύσει. Τέλος θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι αγορές θα σταματήσουν πλέον να δανείζουν την Ελλάδα, τουλάχιστον για μια πενταετία. Και η πιθανότητα αυτή θα πρέπει να προβληματίσει την κυβέρνηση και να κινηθεί σε εναλλακτικές λύσεις.
Προσωπική μας άποψη είναι ότι θα πρέπει να γίνει ένα ισοζύγιο κερδών και ζημιών, για να δει η κυβέρνηση με σοβαρότητα το θέμα και να εκτιμήσει τη βαρύτητα των κερδών και των ζημιών. Επίσης, μια παράπλευρη επίπτωση θα είναι και η έξοδός μας από την Ευρωζώνη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Για τον λαό τώρα οι επιπτώσεις θα εξαρτηθούν από τα μέτρα που η κυβέρνηση θα λάβει για την προστασία των ασφαλιστικών ταμείων, των τραπεζών και για τη σταθερότητα του εισοδήματος. Γιατί στις περιπτώσεις αυτές, εκείνο που μετράει είναι η πρόθεση και τα μέτρα της κυβέρνησης για να προστατεύσει τον λαό.
Εδώ, σ’ αυτήν τη χώρα, ο λαός τώρα υποφέρει και κινδυνεύει να χάσει ό,τι με τόσους κόπους και θυσίες έχει δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί η οικονομική και πολιτική ελίτ δεν θέλησε να συμμετάσχει στις θυσίες για να σώσουμε τη χώρα μας και κοίταξε μόνο τα δικά της συμφέροντα.
Και το σπάταλο κράτος συνεχίζεται από τη σημερινή κυβέρνηση, και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση. Όμως υπάρχουν λύσεις, και πλήρη αναδιάρθρωση να κάνουμε, και τα συμφέροντα του λαού να περιφρουρήσουμε.