Το λυκόφως του παραλογισμού…
Μερικές σκόρπιες σκέψεις για την επικαιρότητα:
• Πρώτον, για την περιβόητη Απογραφή του 2004.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι έπρεπε να γίνει, γιατί καθένας που αγοράζει ένα «μαγαζί» οφείλει να γνωρίζει τι παραλαμβάνει. Σωστό αυτό…
Μόνο που η εν λόγω «απογραφή» δεν αποκάλυψε τότε αυτά που όφειλε:
Ούτε την έκταση του κρατισμού, ούτε τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, ούτε την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, ούτε τι έγιναν οι εξοπλιστικές δαπάνες της περιόδου 1998-2003, που πληρώνονταν αλλά δεν καταχωρούνταν (!) ούτε τις υπερκοστολογήσεις των ολυμπιακών έργων. Κυρίως αυτές τις τελευταίες…
Μην ξεχνάμε: «Δημιουργική λογιστική» κάνουν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες. Και κάποιες πολύ εκτενέστερα απʼ ό,τι η Ελλάδα…
Αλλά κανείς άλλος δεν «δίνει» τη χώρα του στεγνά!
Άλλο πράγμα ελέγχω τι παραλαμβάνω και άλλο πράγμα διασύρω τη χώρα μου…
Για να είμαστε δίκαιοι, ο Αλογοσκούφης δεν τη διέσυρε το 2004. Αλλά θα μπορούσε να είχε διαχειριστεί την «απογραφή» πολύ καλύτερα…
Οι Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου διέσυραν την Ελλάδα κατʼ επανάληψιν στα τέλη του 2009 και στις αρχές του 2010 με τα Greek statistics, που ήταν σε μεγάλο βαθμό «μαγειρεμένα» στοιχεία από τους ίδιους.
Και το πλήρωσε η Ελλάδα πανάκριβα. Ακόμα το πληρώνει…
Οι επόμενοι που θα κυβερνήσουν ασφαλώς και θα ελέγχουν αυτά που παραλαμβάνουν…
Αλλά ύστερα απʼ όλον αυτόν τον θόρυβο που έγινε, κανείς πια δεν θα τολμήσει να διασύρει τη χώρα του ξανά. Κι αυτό κέρδος είναι…
Άντε, γιατί γίναμε οι «τρελοί του χωριού»! Που «ξεφωνίζουμε» κάθε τόσο στην Ευρώπη ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της δεν κάνουν τίποτε και ότι καθένας μπορεί να κρύβει στοιχεία…
Και οι άλλοι μάς θεωρούν ρουφιάνους! Γιατί αποκαλύπτουμε αυτό που κάνουν όλοι…
Αλλά και ηλίθιους ρουφιάνους! Γιατί οι άλλοι τηρούν τα προσχήματα και το μέτρο. Ενώ εμείς μόνοι μας κράζουμε τους εαυτούς μας. Και χαλάμε τη σούπα ολωνών. Τέλειος παραλογισμός…
• Δεύτερον για τις ιδιωτικοποιήσεις. Που θα μας φέρουν, λέει, κεφάλαια να ξεπληρώσουμε το χρέος.
Όμως, σήμερα το σύνολο της κεφαλαιοποίησης των εισηγμένων ΔΕΚΟ στο χρηματιστήριο δεν πιάνει ούτε 6 δισεκατομμύρια! Πολύ, μα πολύ μακριά από τα 50 δισεκατομμύρια που ψάχνει η πελαγωμένη κυβέρνηση…
Κι αν ανακοινώσουμε αύριο ότι πουλάμε, θα πέσουν οι τιμές των μετοχών τους 15-30% πιο κάτω! Γιατί; Επειδή προοπτική μαζικών πωλήσεων σε περίοδο βαθιάς ύφεσης –όταν υπάρχει buyers market– ρίχνει τις τιμές των μετοχών.
Ακόμα κι αν θέλαμε να πουλήσουμε τώρα, σίγουρα δεν θα έπρεπε να το ανακοινώσουμε δημόσια. Γιατί θα κερδοσκοπούσαμε μόνοι μας σε βάρος του εαυτού μας! Κι εδώ πλήρης παραλογισμός…
• Τρίτον, ειδικά για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, ασφαλώς πρέπει να τηρηθούν και κάποιες ακόμα προϋποθέσεις. Να ξέρουμε τι πουλάμε:
Πουλάμε εργοστάσια, δίκτυα, πελατολόγια, ορυχεία, εγκαταστάσεις, έλεγχο και διανομή; Τι απʼ όλα αυτά;
Και τι υποχρεωτικά κρατάμε; Γιατί αν δεν μείνουν κάποια υπό δημόσιο έλεγχο, όλα τα υπόλοιπα χάνουν μεγάλο μέρος της αξίας τους…
Κι ακόμα: Τι ενεργειακή στρατηγική υιοθετούμε; Πώς θα ρίξουμε το κόστος της ενέργειας στο μέλλον; Πώς θα γίνουμε ανταγωνιστική χώρα αν δεν παράγουμε φτηνή ενέργεια;
Ποιο θα είναι το «ενεργειακό μας μείγμα»; Από ποιες πηγές; Έχει νόημα να βάζουμε τη ΔΕΗ να αγοράζει πανάκριβη «πράσινη ενέργεια» (και τον έλληνα φορολογούμενο να την επιδοτεί);
Ποιος θα ενδιαφερθεί να αγοράσει τη ΔΕΗ αν δεν ξέρει πού θα έχει ευκαιρίες να επενδύσει και σε ποιους να πουλήσει, με ποιες τιμές;
– Αυτά τα προβλήματα όλες οι χώρες τα λύνουν πρώτα.
– Αφού λύσουν αυτά, ύστερα απελευθερώνουν την αγορά ενέργειας σταδιακά.
– Και μόνο ύστερα απʼ όλα αυτά βγάζουν για πώληση υφιστάμενες ενεργειακές υποδομές.
Εμείς εξαγγέλλουμε το τελευταίο χωρίς τα δύο προηγούμενα. Και σε συνθήκες όπου δεν πλησιάζει επενδυτής ούτε με το κιάλι την Ελλάδα!
Παραλογισμός, ξανά και ξανά…
• Κάτι τελευταίο: Πριν ιδιωτικοποιήσουμε κάποια κομμάτια της ΔΕΗ, χρήσιμο είναι να την… κρατικοποιήσουμε πρώτα! Γιατί δεν μπορείς να πουλήσεις κάτι που δεν ελέγχεις, ακόμα κι αν τυπικά είσαι «ιδιοκτήτης».
Το Δημόσιο δεν ελέγχει τη ΔΕΗ. Το Συνδικάτο την ελέγχει!
Πού αλλού μπορεί να «μπουκάρει» ο πρόεδρος του Συνδικάτου στο γραφείο του διοικητή της εταιρείας και να του… πάρει ο διάολος το σόι (του διοικητή);
Πού αλλού συμβαίνουν αυτά;
Αυτό λέγεται σοβιέτ! Όπου τα «εργοστασιακά συμβούλια» (τα τοπικά σοβιέτ) έλεγχαν τις επιχειρήσεις…
Όμως, στην ίδια τη Σοβιετική Ένωση το σοβιετικό σύστημα ουσιαστικά καταργήθηκε από το 1929! Εδώ, στην Ελλάδα, πώς διατηρήθηκε μέχρι σήμερα;
Αποθέωση του παραλογισμού…
– Κρατικοδίαιτοι «συνδικαλιστές» και κρατικοδίαιτοι «επιχειρηματίες» επί τέσσερις δεκαετίες ανεβάζουν τη θεατρική παράσταση των «κοινωνικών κατακτήσεων», ενώ στο παρασκήνιο ξεσκίζονταν στο «μεγάλο φαγοπότι».
• Η αποθέωση της αβελτηρίας αυτών που τα δέχθηκαν εξαρχής.
• Η αποθέωση του παραλογισμού αυτών που τα ανέχονται ακόμα.
• Το λυκόφως μιας κοινωνίας!
Που δεν μπορεί ακόμα να αποτινάξει τις εμμονές ενός καθεστώτος που κατέρρευσε και τις ψευδαισθήσεις μιας εποχής που ξόφλησε οριστικά.
Ή μήπως μπορεί;
Ν. Ζ.