ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΩΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΥΣΗ

Οι μέρες που διανύουμε ζητούν εκτεταμένη εθελοδουλεία και υποταγή στα υπερεθνικά κέντρα αποφάσεων. Το παιχνίδι με το χρέος και «πώς η Ελλάδα θα το ξεπληρώσει» (πρέπει να) έχει μόνο ένα τέλος: Τη μη αναγνώρισή του και την ετοιμασία του καθενός από εμάς και όλων μαζί να περάσουμε μια μεγάλη περίοδο απομόνωσης από τα διεθνή καπιταλιστικά κέντρα. Κάτι που σημαίνει απομάκρυνση από την υπερκατανάλωση, επιστροφή σε αξίες που απεμπολήσαμε στο όνομα μιας «λαμπερής» καθημερινότητας και μιας τεχνηέντως δημιουργημένης τηλεοπτικής πραγματικότητας. Σε άλλη περίπτωση, αν μετάσχουμε στο παιχνίδι συζήτησης και συμμετοχής στο «τι θα γίνει με το χρέος» καταστρέφουμε τη χώρα, τους εαυτούς μας και τις επερχόμενες γενιές. Και ναι μεν οι εαυτοί μας ανήκουν σε μας και μπορούμε να τους θυσιάσουμε όπως νομίζουμε, δεν μπορούμε όμως σε καμιά περίπτωση να υποθηκεύσουμε (να πουλήσουμε στην πραγματικότητα) τις επόμενες γενιές στα σκλαβοπάζαρα της σύγχρονης Ρώμης που εδρεύει στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.

Αν πάρουμε μέρος στον διάλογο περί χρέους, το νομιμοποιούμε αυτομάτως και δίνουμε κάθε δικαίωμα στους δανειστές όχι απλώς να μας επιβάλουν όρους (έχουν δίκιο αυτοί που συχνά λένε ότι «τους όρους τους βάζει αυτός που σε δανείζει, όχι εσύ που δανείζεσαι») αλλά να μας ελέγχουν σε καθημερινή βάση αναφορικά με το τι τρώμε, πώς διασκεδάζουμε, πόσο και πώς δουλεύουμε, τι παρέες κάνουμε, τι ζωή έχουμε. Κάτι που κινείται στα όρια του εφιάλτη. Αυτό θέλει η σημερινή κυβέρνηση; Δεν έχει το θάρρος να πει απλώς «παιδιά, φτάνει, αφήστε μας ήσυχους, θα τα καταφέρουμε μόνοι μας. Εύκολα ή δύσκολα, θα τα καταφέρουμε». Αν δεν το έχει πει, τότε πρέπει να ζητήσει από τον λαό να αποφασίσει αν συμφωνεί με αυτήν τη λύση που προτείνει ή με άλλες που θα προκύψουν από διαφορετικά κυβερνητικά σχήματα.

Τον Οκτώβριο του 2009 ο ελληνικός λαός αποφάσισε να δώσει στο ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση του τόπου υπό άλλα δεδομένα. Σήμερα αυτά έχουν αλλάξει, άλλαξαν σχεδόν από την πρώτη βδομάδα μετά τις εκλογές. Και για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ είναι λογικό και τίμιο να ζητήσει επαναβεβαίωση της λαϊκής εντολής υπό τα νέα δεδομένα, αλλά κυρίως για τον ίδιο τον λαό είναι αναγκαίο να έχει την ευκαιρία να απαντήσει αν νομιμοποιεί εκ νέου το ίδιο κόμμα να κυβερνήσει με τις προτάσεις και τα προγράμματα που έχει, ή θα δώσει άλλη εντολή. Είναι λοιπόν στοιχειώδης πολιτική ηθική που επιβάλλει στο ΠΑΣΟΚ να πάει σε εκλογές.

Κανείς (και φυσικά ούτε το ίδιο) δεν είπε στον κόσμο ότι τον περίμεναν μαύρες μέρες, απώλεια εισοδήματος αλλά και εργασίας, κίνδυνος χρεοκοπίας, διασυρμός της Ελλάδας και της καθημερινότητάς του. Ίσως να μην ήξερε το ΠΑΣΟΚ το βάθος της κρίσης.

Όπως ο κ. Κ. Καραμανλής δεν ήξερε -κατά δήλωσή του- την έκταση του σκανδάλου στην υπόθεση Βατοπεδίου. Τώρα όμως, που ξέρει το βάθος της οικονομικής κρίσης, οφείλει να ρωτήσει τον κόσμο που πλήττεται ισχυρά αν συμφωνεί με την ακολουθούμενη αλλά και τη σχεδιαζόμενη πολιτική.

Αν δεν το κάνει θα διαπράξει μια βαθιά πολιτική ανηθικότητα και, όπως έχουμε ξαναγράψει αρκετά νωρίς, δεν θα απορριφθεί απλώς από τον κόσμο. Θα μισηθεί. Κάτι που σημαίνει ότι θα του χρειαστούν πολλά χρόνια για να συνέλθει. Πιο πολλά απ’ όσα φαντάζονται οι διάδοχοι του Γ. Α. Παπανδρέου…