Χριστός Ανέστη! Όμως ο Έλληνας ανηφορίζει τον Γολγοθά

Η μέρα της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ για την ελληνική οικονομία, και κατ’ επέκταση και για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όλα δείχνουν ότι βρίσκεται ακόμη μακριά. Τουλάχιστον όσο συνεχίζεται η σημερινή αδιέξοδη οικονομική πολιτική. Από πολλούς παράγοντες γίνεται ολοένα και συχνότερα λόγος για αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους της χώρας μας. Η κυβέρνηση διαψεύδει τη σχετική φημολογία και δηλώνει ότι η λύση αυτή δεν είναι στις προθέσεις της και δεν συζητείται. Καλώς πράττει, καθώς τόσο σημαντικές για την οικονομία αποφάσεις δεν προαναγγέλλονται, ακόμα και για λόγους καθαρά ψυχολογικούς, αλλά και πραγματικούς. Πολλοί θεωρούν την αναδιάρθρωση του χρέους αναπόφευκτη και απλώς δεν μπορούν να προσδιορίσουν το πότε θα αρχίσει η σχετική διαδικασία. Και διερωτώνται: Τώρα ή το 2013; Πάνω σ’ αυτήν την αβεβαιότητα θα πέσουν «βροχή» τα στοιχήματα στις ΗΠΑ και στη Βρετανία.
Κρίσιμο το 2013, αν η Ελλάδα δεν έχει μπει στις αγορές (για δανεισμό) μέσα στο προηγούμενο έτος (2012) και με επιτόκιο φυσικά όχι τοκογλυφικό. Προσωπική μας άποψη είναι ότι και το 2012 δεν θα καταφέρουμε να μπούμε στις αγορές και επομένως θα ενταχθούμε στο Σύμφωνο Στήριξης του Ευρώ. Και με τις δημοσιονομικές εξελίξεις που δρομολογεί το Μνημόνιο, η ύφεση θα βαθύνει και το δημόσιο χρέος της χώρας μας θα καταστεί μη διαχειρίσιμο. Οι αγορές κλειστές, τα spreads στα ύψη και ο ελληνικός τραπεζικός τομέας, υπερχρεωμένος κι αυτός, θα είναι αδύναμος για να χρηματοδοτήσει την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους. Το πολιτικό μας σύστημα δεν μπορεί να βοηθήσει να ξεφύγουμε από την κατάσταση και η κυβέρνηση αναλώνεται σε πράξεις που τροφοδοτούν και γιγαντώνουν την κρίση. Μέσα σε μια τέτοια θολή ατμόσφαιρα είναι ενδεχόμενο ο μηχανισμός στήριξης της ΕΕ να προβληματιστεί εάν και κατά πόσον η συνέχιση της στήριξης της Ελλάδας θα βοηθήσει στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης. Και τότε θα έρθουμε αντιμέτωποι με το δίλημμα, πτώχευση ή αναδιάρθρωση του χρέους (επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης, «κούρεμα» οφειλομένου κεφαλαίου, μείωση επιτοκίου); Οπότε η αναδιάρθρωση, μια ήπια μορφή ελεγχόμενης χρεοκοπίας, ίσως καταστεί εκ των πραγμάτων αναπόφευκτη.
Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε ότι ο κ. Βαν Ρομπάι, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Αθήνα στις 11 Απριλίου, μιλώντας σε εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ απέκλεισε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους της χώρας μας. Αντίθετα ο γνωστός διεθνώς γερμανός οικονομολόγος Χανς Βέρνερ Ζιν, πρόεδρος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (ΙFO), ο οποίος ασκεί μεγάλη επιρροή στη σημερινή γερμανική κυβέρνηση και θεωρείται (άτυπος) σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, μιλώντας προ ημερών στο πρακτορείο Reuters δήλωσε σχετικά με το χρέος της χώρας μας: «Είναι προφανές ότι η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη. Πρέπει να βάλουμε το χρέος στο τραπέζι και να απελευθερώσουμε κάπως αυτήν τη χώρα από το μεγάλο χρέος που έχει». Και δεν είναι μόνον ο κ. Βέρνερ Ζιν που συνιστά αναδιάρθρωση, αλλά και πολλοί άλλοι διακεκριμένοι οικονομολόγοι, όπως π.χ. ο Ρουμπινί, που εκφράζουν την άποψη ότι αυτό είναι αναπόφευκτο.
Με τη σημερινή «μνημονιακή» πολιτική (και φυσικά χωρίς αναδιάρθρωση) ο επικεφαλής του ΔΝΤ κ. Ντομινίκ Στρος-Καν υπολογίζει ότι η Ελλάδα θα παραμείνει σε καθεστώς Μνημονίου μέχρι το 2025. Και λίγα μας λέει ο κ. Ντομινίκ. Βέβαια η αναδιάρθρωση του χρέους παρουσιάζει σοβαρά μειονεκτήματα. Όμως αν γίνει με καλούς όρους για τη χώρα μας, πιθανότατα θα απελευθερώσει πόρους για την ανάπτυξη. Διαφορετικά θα βαδίσουμε έναν μακροχρόνιο ΓΟΛΓΟΘΑ απροσδιόριστης διάρκειας με συνεχή Μνημόνια, χωρίς να γνωρίζουμε αν και πότε τελικά θα γιορτάσουμε την ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Χρόνια σας πολλά και καλό Πάσχα!