Σενάρια και συμμαχίες Προεδρικών εκλογών εν όψει βουλευτικών
Το αίνιγμα
Αίνιγμα των εκλογών είναι το ΔΗΚΟ, το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν φαίνεται να ξεπερνά το 14%, έναντι 18% που είχε στις προηγούμενες εκλογές, αφού εισπράττει το κόστος της συμμετοχής του στη συγκυβέρνηση και της εσωτερικής κομματικής αντιπαράθεσης. Η μια σχολή σκέψης ζητά να εγκαταλείψει το κόμμα την κυβέρνηση (εκφράζεται από τον αναπληρωτή πρόεδρο Γιώργο Κολοκασίδη, τον αντιπρόεδρο Νικόλα Παπαδόπουλο και τον γ.γ. Κυριάκο Κενεβέζο). Η άλλη σχολή σκέψης, η οποία εκφράζεται από τον πρόεδρο του κόμματος Μάριο Κάρογιαν και τους συνεργάτες του, υποστηρίζει την παραμονή στη συγκυβέρνηση επί τη βάσει της συμφωνίας του κ. Κάρογιαν με τον Πρόεδρο Χριστόφια, η οποία προέβλεπε τα εξής: Να στηρίξει το ΔΗΚΟ το ΑΚΕΛ και να αναλάβει ο Χριστόφιας Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως και έγινε, και εφόσον κενωθεί η Προεδρία της Βουλής, την οποία είχε ο Πρόεδρος Χριστόφιας, να αναλάβει ο κ. Κάρογιαν με τις ψήφους του ΔΗΚΟ και του ΑΚΕΛ.
Το πρόβλημα του ΔΗΚΟ
Το πρόβλημα τώρα έγκειται στο ότι, εάν το ΔΗΚΟ δεν ξεπεράσει το ποσοστό του 14%, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα έχει εντός της Βουλής πλειοψηφία με το ΑΚΕΛ. Συνεπώς, θα συμβούν τα ακόλουθα:
1. Όλοι στο κόμμα θα θεωρήσουν υπεύθυνο για την ήττα τον Πρόεδρο του κόμματος Μάριο Κάρογιαν, ο Κάρογιαν θα θεωρήσει υπεύθυνους εκείνους που ασκούσαν εσωτερική αντιπολίτευση και το ΔΗΚΟ ενδέχεται να προχωρήσει σε συνέδριο για να επιλυθούν οι εσωτερικές του διαφορές, εάν επιλυθούν.
2. Θα αποχωρήσει το κόμμα από την κυβέρνηση. Σε μια τέτοια εξέλιξη και νοοομένου ότι θα αρχίσουν έντονες εξελίξεις στο Κυπριακό, ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα μείνει μόνος στην εξουσία. Η μοναξιά του όμως αυτή θα γεννήσει ζήτημα νομιμοποίησης των ενεργειών του. Μπορεί μεν το πολιτειακό σύστημα της Κύπρου να είναι Προεδρική Δημοκρατία, αλλά η εκλογή Χριστόφια προήλθε από τη στήριξη του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ. Υπό αυτές τις συνθήκες οι ενέργειές του δεν θα έχουν έλλειμμα πολιτικής νομιμοποίησης και δημοκρατικότητας.
3. Θα αρχίσει η ζύμωση συμμαχιών για τις Προεδρικές, αρχής γενομένης από την Προεδρία της Βουλής. Δεδομένου του γεγονότος ότι ΔΗΚΟ και ΑΚΕΛ δεν θα μπορούν να εκλέξουν μόνοι Πρόεδρο, στο παιχνίδι θα μπουν και τα υπόλοιπα κόμματα, και ειδικότερα ο ΔΗΣΥ, που όπως δείχνουν τα πράγματα θα διεκδικήσει τις εκλογές με τον πρόεδρό του Νίκο Αναστασιάδη.
Οι συμμαχίες Αναστασιάδη
Το πρόβλημα του κ. Αναστασιάδη είναι ότι επιμένει να παραμένει αθεράπευτος υποστηρικτής του Σχεδίου Ανάν, προκαλώντας την αντίδραση και του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ και του ΕΥΡΩΚΟ και των Οικολόγων. Η ΕΔΕΚ είναι ικανή να φτάσει το 9%, ενώ το ΕΥΡΩΚΟ δίδει μάχη για το 4,5% συν, συγκριτικά με το 5,7% των προηγούμενων εκλογών, ενώ οι Οικολόγοι είναι ικανοί να φτάσουν ακόμη και το 2,5%. Υπό αυτές τις συνθήκες η κάθε ψήφος είναι σημαντική για την εκλογή Προέδρου της Βουλής.
Ο κ. Αναστασιάδης έχει δύο επιλογές: α) Να εισηγηθεί τον εαυτό του για Πρόεδρο της Βουλής και να δώσει την Προεδρία της Δημοκρατίας σε ένα από τα υπόλοιπα μικρότερα κόμματα, κατόπιν μεταξύ τους συμφωνίας. β) Εάν εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να δώσει την Προεδρία της Βουλής στον πρόεδρο π.χ. της ΕΔΕΚ Γιαννάκη Ομήρου και να οικοδομήσει συμμαχία εν όψει Προεδρικών εκλογών με το σύνολο του αντιπολιτευτικού χώρου. Αναγκαία προϋπόθεση για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι να βάλει νερό στο κρασί του ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και να προχωρήσει σ’ ένα πρόγραμμα εξουσίας που δεν θα περιλαμβάνει ως φόρμουλα λύσης το Σχέδιο Ανάν ή κάτι παρόμοιο.
Ο τρίτος πόλος
Υπάρχει, ακόμη, μια πιθανή εξέλιξη: Να αποχωρήσει το ΔΗΚΟ από τη συγκυβέρνηση και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις σύμπηξης ενός μετώπου του Κέντρου με το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, το ΕΥΡΩΚΟ, που θα καθορίσει ποιος θα είναι ο Πρόεδρος της Βουλής, εξευρίσκοντας, ταυτοχρόνως, κοινό υποψήφιο για τις Προεδρικές εκλογές.
Εκ των πραγμάτων όλα τα σενάρια και οι επιλογές είναι ανοικτά και η κάλπη των βουλευτικών θα καθορίσει και τις συμμαχίες και το αποτέλεσμα των Προεδρικών.