Μεγάλη Εβδομάδα χωρίς Ανάσταση και με πολλούς Ιούδες

Παρά την προ δεκαετιών έξωθεν εισαχθείσα μάστιγα του καταναλωτισμού και παρά τις πρωτοφανείς εν καιρώ ειρήνης συνέπειες της τερατώδους οικονομικής κρίσης που υφίστανται οι Έλληνες –εξαιρούνται οι καταχραστές, οι ζάμπλουτοι και οι επαρκώς βολεμένοι–, η μεγάλη πλειονότητα των συμπατριωτών μας σέβεται (ακόμα…) τις παραδόσεις και τις τηρεί. Έτσι και φέτος.
Η εβδομάδα που μπήκε τη Μεγάλη Δευτέρα και θα καταλήξει το Πάσχα παραμένει κάτι το ξεχωριστό. Ξεχωριστό όχι μόνο για τους πιστούς κυρίως της επαρχίας, αλλά και για τους άθεους και τους αγνωστικιστές των μεγαλουπόλεων. Αρκετοί από τους τελευταίους γοητεύονται από το τελετουργικό στις εκκλησίες και από τα μεστά λόγια μιας εξαίσιας γλώσσας, την οποία, μαζί με την αρχαία ελληνική, εξοβέλισε από τη ζωή μας η χρησιμοθηρική ακρισία πλειάδας υπουργών Παιδείας, με αποκορύφωμα την αγράμματη κυρία Διαμαντοπούλου και τον… αγραμματότερο νυν πρωθυπουργό και πρώην υπουργό Παιδείας, στερώντας από τους νέους μας τη δυνατότητα εμπλουτισμού του λεξιλογίου τους με πληθώρα σπάνιων λέξεων που θα μπορούσαν ευκολότατα να ενταχθούν στο τυπικό της νεοελληνικής κοινής –γλώσσας που αντλεί στοιχεία τόσο από τη λαϊκή όσο και από τη λόγια παράδοση του τόπου μας–, την οποία χρησιμοποιεί σήμερα ο κάθε Έλληνας που φιλοδοξεί να λέγεται μορφωμένος.
Δυο λόγια ακόμα με την ευκαιρία των ημερών. Γνωρίζω προσωπικά δύο αγνωστικιστές –εικάζω ότι σε νεαρή ηλικία ανήκαν στη χορεία των πιστών ενώ εκείνοι το αρνούνται–, οι οποίοι ψάλλουν ύμνους και εγκώμια όπως «Ιδού ο νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός…» τη Μεγάλη Δευτέρα, «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας…» τη Μεγάλη Πέμπτη, και φυσικά το πασίγνωστο «Αι γενεαί πάσαι ύμνον την ταφή σου προσφέρουσι Χριστέ μου…» σε όλες του τις στροφές τη Μεγάλη Παρασκευή. Οι ίδιοι παρακολουθούν ανελλιπώς από τηλεοράσεως τις περιφορές Επιταφίων σε διάφορες πόλεις της χώρας με απόλαυση και συγκίνηση, περιμένοντας με αγωνία ή στοιχηματίζοντας ενίοτε προκαταβολικά για τα αποτελέσματα των επιμέρους αναμετρήσεων, κατά τις οποίες επικρατούν οι Επιτάφιοι εκείνοι που είναι στολισμένοι με ευρηματικούς συνδυασμούς σπάνιων και πασίγνωστων λουλουδιών.
Ο τίτλος αυτού του άρθρου χρησιμοποιείται προδήλως με μεταφορική και όχι κυριολεκτική έννοια. Διότι το τελετουργικό της Μεγάλης Εβδομάδας θα παραμένει αναλλοίωτο. Δηλαδή ΜΕ ΑΝΑΣΤΑΣΗ και ΕΝΑΝ μόνο Ιούδα. («Ο δε παράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συνιέναι».) Το, ούτως ειπείν, τέχνασμα του παρόντος άρθρου με τον συγκεκριμένο τίτλο επιδιώκει να αναδείξει το τραγικό ΑΔΙΕΞΟΔΟ της χώρας μας και τη συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση των πλείστων πολιτών της. Πολίτες, ορισμένοι από τους οποίους καταφεύγουν από τη μια μέρα στην άλλη –τόσο αιφνίδια άλλαξε η ζωή τους– στην αυτοκτονία, ενώ άλλοι βρίσκονται μερικές μόνο ανάσες από τον επιθανάτιο ρόγχο λόγω ασιτίας. Και αυτά συμβαίνουν όταν εκείνοι που ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ προκάλεσαν το ΑΠΟΔΕΚΑΤΙΣΜΑ των συμπατριωτών τους ζουν μέσα στη χλιδή, επιβαρύνοντας επιπλέον για την άνεσή τους τα ισχνότατα έσοδα του κράτους. (Η μετάβαση του θρασύτατου Παπακωνσταντίνου στην Ουάσινγκτον με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο κόστισε 150.000 ευρώ, όταν η πτήση με αεροσκάφος της γραμμής δεν υπερβαίνει, επίσης μετʼ επιστροφής, τα 15.000 ευρώ! Πρόκειται για πρόκληση μεγατόνων εν μέσω πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης.)
Η χώρα μας, από τη στιγμή της αναρρίχησης στην εξουσία του Παπανδρέου του τρίτου με τα γνωστά ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΨΕΥΔΗ ΤΟΥ και εντεύθεν, ΒΡΙΘΕΙ από Ιούδες και Εφιάλτες. Και είναι όλοι τους Έλληνες! Οι ξένοι δανειστές και… σωτήρες (που θα πλουτίσουν μεσοπρόθεσμα ή –Θεός φυλάξοι– και μακροπρόθεσμα, παρά το πιθανότατο «κούρεμα» της αναμενόμενης αναδιάρθρωσης του χρέους, αγοράζοντας για ένα κομμάτι ψωμί τα «φιλέτα» της πατρίδας μας και βάζοντας χέρι στις προσοδοφόρες επιχειρήσεις μας) ΒΡΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ Ο,ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ.
Ιούδες και Εφιάλτες, προδότες δηλαδή της πατρίδας μας και των δύσμοιρων πολιτών της, ΔΕΝ είναι οι ξένοι, όσο μεγάλη και να είναι η απληστία τους και όσο ακλόνητη σε νομιμο-άνομα συμφέροντα και να είναι η προσήλωσή τους. Ο Γιωργάκης τούς κουβάλησε και οι εν κυβερνήσει υποτακτικοί του τους εναγκαλίστηκαν. Σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ και σύσσωμος ο ΛΑΟΣ ψήφισαν το ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ Μνημόνιο. Πλειάδα δημοσιογράφων, με επικεφαλής τους προπαγανδιστές των ΜΜΕ, διατράνωναν μέχρι πρότινος –εσχάτως είτε έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους είτε υποτονθορύζουν επιφυλάξεις με την ουρά στα σκέλια– ότι το Μνημόνιο ήταν… αναπόδραστος ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ! Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αγνόησε επιδεικτικά το σαφέστατο άρθρο 28 παράγραφος 2 του Συντάγματος που ΑΞΙΩΝΕΙ πλειοψηφία των τριών πέμπτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών προκειμένου η χώρα μας να αναλάβει ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ. Είναι, άραγε, ευχαριστημένος που η πλειονότητα των συμπατριωτών του υποφέρει και η χώρα του είναι αντιμέτωπη για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα με την άβυσσο;
Και η Ανάσταση, όχι μόνο η θρησκευτική μα και η εθνική, πότε θα εορταστεί με αχαλίνωτους και μη κοπάζοντες για μερόνυχτα πανηγυρισμούς; Πάντως όχι εφέτος, ούτε του χρόνου, ούτε του παραχρόνου. Έτσι που τα κατάφεραν οι… περινούστατοι πολιτικοί μας ταγοί, με πρώτους και καλύτερους τους κυβερνώντες, τα πάσης φύσεως τσιράκια τους και το αντιπατριωτικό ελληνικό ΚΕΦΑΛΑΙΟ (που αυγατίζει εν μέσω ουρανομήκους οικονομικής κρίσης), θα περιμένουμε χρόνια και χρόνια. Η δικιά μου η γενιά δεν θα υπάρχει πια, όπως ίσως και τμήμα της επόμενης. Στην ορθόδοξη χριστιανοσύνη η Εβδομάδα των Παθών σε σχέση με την Ανάσταση τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου μετράει έξι ημέρες. Η Ανάσταση του έθνους και ειδικότερα της πατρίδας μας, διότι περί αυτής πρόκειται (γιατί βρίσκεται «στην εντατική» και είναι έτοιμη να προσκρούσει στο παγόβουνο διά του «Τιτανικού» της), σε σχέση με τις επικείμενες αιματηρές θυσίες των πλείστων Ελλήνων, θα μετρήσει τουλάχιστον μία δεκαετία. Εκτός αν γίνει ένα θαύμα. Ένα θαύμα πολιτικό, και επαληθευτεί, μέσα στα τόσα ψεύδη του, η ακόλουθη πρόβλεψη του Γιωργάκη: «Θα μας πάρουν με τις πέτρες αν διαψεύσουμε τις ελπίδες του λαού». Σημειώνω μόνο ότι «τις ελπίδες του λαού» τις έχει κάνει συντρίμμια.