Συνηγορία υπέρ του Νόμου και της Λογικής (η περίπτωση Π. Ψωμιάδη)

Όσοι υπό οιαδήποτε ιδιότητα δημοσίως περιεργάζονται την υπόθεση Παναγιώτη Ψωμιάδη και αποφαίνονται ότι ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας πρέπει να τεθεί σε αργία σύμφωνα με τον νόμο, δεν παραλογίζονται απλώς, αλλά διακωμωδούν κάθε έννοια κράτους δικαίου στην χώρα μας. Ακόμη και υπουργοί παρασύρθηκαν από κομματική εμπάθεια σε «βαριές» δηλώσεις που προδίδουν επιπόλαιη σχέση με το θέμα. Η επιβολή του διοικητικού μέτρου της αργίας στον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, μετά την τελεσίδικη καταδίκη του σε ποινή φυλάκισης από το Εφετείο Θεσσαλονίκης για το ποινικό αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, που είχε διαπράξει πριν από την 1η Ιανουαρίου 2011, ως νομάρχης Θεσσαλονίκης, παραβιάζει το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους και πλήττει την ασφάλεια του δικαίου. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, το κράτος ασκεί στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης εποπτεία, που συνίσταται αποκλειστικά στον έλεγχο νομιμότητας και δεν επιτρέπεται να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση τους. Ειδικότερα το άρθρο 102 του Συντάγματος στην παρ. 4 ορίζει ότι πειθαρχικές ποινές στα αιρετά όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης, εκτός από τις περιπτώσεις που συνεπάγονται αυτοδικαίως έκπτωση ή αργία, επιβάλλονται μόνο ύστερα από σύμφωνη γνώμη συμβουλίου που αποτελείται κατά πλειοψηφία από τακτικούς δικαστές, όπως νόμος ορίζει. Με δεδομένη τόσο τη ρύθμιση του άρθρου 236 παρ. 2 του Ν. 3852/2010 (Περί «Καλλικράτη»), η οποία δεν προβλέπει αυτοδίκαιη επιβολή του πειθαρχικού μέτρου της αργίας στον περιφερειάρχη σε περίπτωση ποινικής καταδίκης του, όσο και τη ρύθμιση του άρθρου 72 παρ. 3, 4 και 10 του Π.Δ. 30/1996 (Κώδικας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης), που πρόβλεπε, προτού καταργηθεί, τα ίδια σχετικά με το θέμα, ερωτάται: Με ποιο δικαίωμα τόσοι υπουργοί και τόσοι δημοσιογράφοι, που μιλούν για βέβαιη αργία του κ. Π. Ψωμιάδη, προεξοφλούν την κρίση των δικαστών που θα έπρεπε να συμμετέχουν στο συμβούλιο που κατά το Σύνταγμα έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα να εκφέρει τεκμηριωμένη γνώμη, προς την οποία θα πρέπει να συμφωνεί το διοικητικό όργανο που θα επιβάλει την ποινή;
Μήπως άραγε το γεγονός ότι, κατά τρόπο που παραβιάζει το Σύνταγμα, ο νόμος περί «Καλλικράτη» παρέλειψε να εξαρτήσει την επιβολή του διοικητικού μέτρου της αργίας από την προηγούμενη κρίση του συμβουλίου, που προβλέπει το Σύνταγμα, δίνει το δικαίωμα στους πάσης κατηγορίας δημοσιολογούντες επί του συγκεκριμένου θέματος να διατυπώνουν ανεύθυνες και, γιατί όχι, δωρεάν καταδικαστικές γνώμες εις βάρος του Π. Ψωμιάδη;
Όμως πώς είναι δυνατόν σε ένα ευνομούμενο κράτος ο Ελεγκτής Νομιμότητας, που καλείται κατά τον νέο νόμο να πάρει τη σχετική απόφαση, να επιβάλει στον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας το πειθαρχικό μέτρο της αργίας, παραβιάζοντας ο ίδιος το καθήκον του για σεβασμό του Συντάγματος και των νόμων;
Άλλωστε ο Π. Ψωμιάδης διέπραξε το αδίκημα της παράβασης του καθήκοντος ως νομάρχης. Ο νόμος που πρόβλεπε την αργία από τα καθήκοντά του ύστερα από ποινική καταδίκη για παράβαση καθήκοντος έχει πάψει να ισχύει από την 31η Δεκεμβρίου 2010 και ήδη ο θεσμός του νομάρχη έχει καταργηθεί. Στις μεταβατικές διατάξεις του νόμου για τον «Καλλικράτη» δεν προβλέφθηκε δυνατότητα διαδοχής ως προς την πειθαρχική ευθύνη του νομάρχη από τον περιφερειάρχη στην περίπτωση που συμβεί να συμπίπτουν στο ίδιο πρόσωπο. Βέβαια κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο, αφού οι δύο θεσμοί δεν έχουν το ίδιο περιεχόμενο ούτε ικανοποιούν τις ίδιες λειτουργίες. Επομένως είναι ανεπίτρεπτη η επιβολή της ποινής της αργίας από τα καθήκοντα του περιφερειάρχη για αδίκημα που διεπράχθη κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του νομάρχη.
Έχουν δίκιο οι αιρετοί περιφερειάρχες που τάχθηκαν με το μέρος του Π. Ψωμιάδη. Σε αυτό συνηγορούν το Δίκαιο και η Λογική, καθώς και όσοι εγκαίρως κατήγγειλαν τον Ν. 3852/2010 ως προϊόν ασυγχώρητης προχειρότητας.