Σάλπισμα αντίστασης στην υποτέλεια
H πνευματική ηγεσία του τόπου, έπειτα από βαθιά αυτοκριτική για την καθυστέρησή της ν’ αντιδράσει στην εκποίηση της χώρας στη διεθνή τοκογλυφία, μʼ επικεφαλής τον πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών, τον πρύτανη του πανεπιστημίου, δεκάδες πανεπιστημιακούς δασκάλους και την πρωτοπορία των καθηγητών, Συνταγματικού Δικαίου, Γ. Κασιμάτη, Κ. Χρυσόγονου και τον καθηγητή της Πολιτικής Δικονομίας, Κ. Μπέη, τόνισαν:
• Ο τρόπος υπογραφής του Μνημονίου και στη συνέχεια η εφαρμογή του παραβιάζει το Σύνταγμα της χώρας και μάλιστα εμμέσως το σύνολο των ομιλητών αναφέρθηκε στις ευθύνες του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια για την υπογραφή αντισυνταγματικών νόμων που αναφέρονται στο Μνημόνιο, ενώ ο καθηγητής κ. Μπέης ευθέως καταλόγισε στον ρυθμιστή του Πολιτεύματος συμμετοχή στο συνταγματικό πραξικόπημα που πραγματοποιήθηκε από την κυβέρνηση.
Είναι ενδεικτικό, στο σημείο αυτό, ότι με την αναφορά των ομιλητών στο όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας, στην αίθουσα ακούσθηκαν έντονες αποδοκιμασίες για τον κ. Παπούλια και παρατεταμένη η κραυγή «ανάξιος».
Σημειώνεται ότι στην κατάμεστη Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου είχε συρρεύσει η πνευματική και επιστημονική ελίτ της χώρας (ακαδημαϊκοί, πρώην πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας – εις εξ αυτών μάλιστα, ο πρώην πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, κ. Ρίζος, συμπεριλαβάνεται μεταξύ των βασικών ομιλητών της ημερίδας-, καθηγητές ΑΕΙ, φοιτητές, διανοούμενοι κ.λπ.).
• Ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κ. Γ. Κασιμάτης εξειδίκευσε τον αντισυνταγματικό τρόπο με τον οποίο τμήμα της δανειακής σύμβασης ησήχθη προς ψήφιση στη Βουλή και παρατήρησε ότι από την εποχή της Κοινωνίας των Εθνών, απαρχή του γραπτού Διεθνούς Δικαίου, ουδαμού του κόσμου σε αντίστοιχες δανειακές συμβάσεις, εμπεριέχονται δεσμεύσεις που καθάπτονται της εθνικής ανεξαρτησίας της δανειζόμενης χώρας, δέσμευση του πλουτοπαραγωγικού πλούτου της και δραστική παρέμβαση στην άσκηση αδέσμευτης εξωτερικής πολιτικής.
Μάλιστα ο κ. Κασιμάτης, προσδιόρισε ότι η συγκεκριμένη δανειακή σύμβαση καθάπτεται των ανθρώπινων δικαιωμάτων, και είναι αναγκαίο να προσβληθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου.
Μάλιστα τόσο ο κ. Κασιμάτης όσο και οι καθηγητές Κ. Μπέης και Κ. Χρυσόγονος τόνισαν με έμφαση ότι οι «λεόντιοι» αυτοί όροι της δανειακής σύμβασης δεν είναι δυνατόν να νομιμοποιηθούν κι αν ακόμη εψηφίζοντο από το σύνολο της Βουλής, ακόμη και από το σύνολο του ελληνικού λαού σε σχετικό δημοψήφισμα.
– Οι όροι, παρατήρησαν, υπερβαίνουν τα στοιχεία εκείνα του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και των διατάξεων του Συντάγματος που θεωρούνται και έχουν θεσπισθεί ως αναπαλλοτρίωτα και απαράγραπτα.
• Ειδικότερα, προσδιορίσθηκε ότι οι όροι της δανειακής σύμβασης (Μνημόνιο) είναι καταθλιπτικότεροι και εκείνων των διομολογήσεων, που είχαν επιβληθεί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τον 18ο και 19ο αιώνα!
ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΉ
Ο καθηγητής της Πολιτικής Δικονομίας κ. Κ. Μπέης, στην αρχή της ομιλίας του, ζήτησε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για την καθυστέρηση αντίδρασης του πνευματικού κόσμου, αλλά και του ιδίου, στο πρωτοφανές αυτό γεγονός, που αναιρεί κάθε έννοια Πολιτείας διεπομένης από συνταγματικούς κανόνες.
Ο κ. Μπέης, στην «ανατομία» της Ελληνικής Δημοκρατίας επισήμανε ότι η Δημοκρατία αυτή λόγω της κυριαρχίας στην πολιτική ζωή της χώρας της οικογενειοκρατίας, είναι μάλλον ιδιωτική δημοκρατία, η οποία απολήγει σε κοινοβουλευτική κληρονομική μοναρχία.
Αναφερόμενος στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας και επισημαίνοντας τις σχετικές ρητές διατάξεις του Συντάγματος, υπογράμμισε:
– Οι συνταγματικές διατάξεις, στην περίπτωση αυτήν έγκρισης διεθνούς δανειακής σύμβασης, προσδιορίζουν ότι απαιτείται η ψήφος των 3/5 του συνόλου των βουλευτών και ουχί απλή πλειοψηφία. Επομένως σημειώθηκε σαφής παραβίαση του Συντάγματος και ο κ. Παπούλιας όφειλε να μην υπογράψει το σχετικό νομοθέτημα, αλλά να το αναπέμψει στη Βουλή και να ζητήσει να τηρηθούν τα διαλαμβανόμενα στο Σύνταγμα της Χώρας.
Και ο κ. Μπέης, ανέλυσε επί μακρόν και με τρόπο παραστατικό την υποθήκευση του συνόλου των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας στους δανειστές, μη εξαιρουμένων ακόμη και των πολιτιστικών μνημείων.
Μάλιστα, ο ομιλητής τόνισε το πρωτοφανές για το Διεθνές Δίκαιο, οι δανειστές της χώρας («τρόικα») να είναι σε θέση να μεταβιβάσουν τα «δικαιώματά» τους και σε τρίτες χώρες, στοιχείο που άπτεται της εθνικής ασφάλειας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας π.χ. να μεταβιβασθούν τα «δικαιώματα» επί του υποθαλάσσιου χώρου στο Αιγαίο στην Τουρκία!
Ο κ. Μπέης υπογράμμισε την αναγκαιότητα αναθεώρησης του Συντάγματος, περιορισμού του αριθμού των βουλευτών στο ένα τρίτο του σημερινού, ενώ υπήρξε σκληρότατος στην κριτική του για τον ρόλο των ακυρωτικών δικαστηρίων (Αρείου Πάγου, Συμβουλίου Επικρατείας κ.λπ.), στα οποία καταλόγισε, λόγω του τρόπου εκλογής της ηγεσίας τους, ότι αποτελούν προέκταση της εκτελεστικής εξουσίας και με τις αποφάσεις τους, στηριζόμενες στην πλειοψηφία τους σε «πολιτικό σκεπτικό» και όχι επί των αρχών του Δικαίου, διαμορφώνουν νομολογία εγκλωβίζοντας έτσι την κρίση των δικαστών και αποτελούν, κατ’ αυτόν τον τρόπο, τροχοπέδη στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης!
Καινοφανείς υπήρξαν οι προτάσεις του κ. Μπέη, και ως προς τα προγράμματα των κομμάτων.
Τόνισε ότι ασφαλιστική δικλείδα για την υγιή λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, και προκειμένου νʼ αποφευχθούν στο μέλλον καταστάσεις που οδήγησαν στη σημερινή παρακμή και απαξίωση των θεσμών, είναι τα κόμματα εκ των προτέρων να έχουν γνωστοποιήσει στο εκλογικό σώμα το σύνολο του νομοθετικού τους έργου, ως ολοκληρωμένων νομοσχεδίων, και όχι ως αόριστων υποσχέσεων -στοιχεία που οδηγούν στην παραπλάνηση του εκλογικού σώματος- ενώ συνταγματικώς να έχει θεσπισθεί το ασυμβίβαστο του αξιώματος βουλευτή και υπουργού.
* Στο επόμενο φύλλο θα δημοσιεύσουμε τα πλήρη κείμενα των τοποθετήσεων των κ. Γ. Κασιμάτη, Κ. Μπέη και Κ. Χρυσόγονου